ตอนที่ 5

"โว้ว! ข้าคิดไว้ไม่ผิดจริงด้วย เขี้ยวคมกริบเป็นสันยาวขนาดนั้น เอามาทำเป็นดาบสั้นคงต้องดูหล่อเท่แน่ ๆ " ชายหนุ่มพูดกับตัวเองอย่างเริงร่า เขาใช้นิ้วออกแรงผลักตัวอักษรพวกนั้นลงไปอย่างลืมตัวแต่แผ่นกระดาษที่อยู่ตรงหน้าก็ไม่ได้ขยับเขยื้อนแต่อย่างใด มีแค่หมอกที่ปิดบังแผ่นกระดาษนั้นที่ขยับขยายสลายตัวไปทันทีที่เขาแตะโดนและเผยให้เห็นถึงรูปภาพของดาบสั้นที่ปรากฎอยู่ตรงกลางหน้ากระดาษ เป็นดาบสั้นที่เขาคุ้นเคยและคุ้นมือเป็นอย่างดี

" 'ดาบสั้นเหล็กกล้า' ไม่นึกเลยว่าเจ้าจะพาข้ามาได้ไกลขนาดนี้" ชายหนุ่มจ้องมองรูปวาดที่อยู่ตรงหน้าซึ่งเป็นรูปของดาบสั้นที่มีรูปร่างแบบเดียวกับที่เขาใช้เสียบลงไปบนร่างของเจ้าสุนัข เขาเลื่อนสายตาลงไปดูตัวอักษรข้างล่างที่มีอยู่ยั้วเยี้ย แต่เขาก็พยายามฝืนอ่านในบรรทัดที่เขาสนใจ

['ดาบสั้นเหล็กกล้า'

เหล็กที่ถูกคัดสรรและเติมแต่งอย่างดีนำมาผ่านความร้อนสูงและขึ้นรูปอย่างพิถีพิถันจนเกิดความคมที่น่าหวาดหวั่นและความคงทนอันเลืองชื่อ ดาบสั้นที่จับกระชับพร้อมน้ำหนักพอดีมือช่วยเสริมความน่าเกรงขามให้กับผู้ใช้งานได้อย่างเหลือล้น

คุณสมบัติที่ต้องการ : ความแข็งแกร่งขั้น 1

สภาพกายขั้น 1

สมาธิขั้น 2

คุณสมบัติที่ได้รับ : ความคล่องตัวขั้น 1

ความรวดเร็วขั้น 2

ความคมขั้น 2

ธาตุ : พื้นฐาน

การเคลือบเสริม : ดีเยี่ยม

ความคงทน 100/100 ]

ชายหนุ่มกระดกมุมปากขึ้นเล็กน้อยก่อนจะพูดขึ้น "ความรวดเร็วที่ได้รับมาสองขั้นก็แทบจะทำให้ข้าเป็นยอดมนุษย์แล้วนะ ไม่อยากจะเชื่อเลย อยากจะรู้จริงเชียวว่าถ้ามากกว่านี้จะเป็นยังไง เลื่อนไปดูของเล่นใหม่เลยดีกว่า" ชายหนุ่มเอานิ้วจรดที่ขอบด้านขวาของกระดาษแล้วลากนิ้วเป็นเส้นตรงไปทางซ้าย หน้ากระดาษก็ถูกพลิกเปลี่ยนจากดาบสั้นเล่มเดิมกลายเป็นดาบสั้นเล่มใหม่ที่ดูไม่คุ้นตา

[ดาบสั้นไม้ไผ่]

[ดาบสั้นเขากวางเลอเชีย]

[ดาบสั้นหินเหล็กไฟ]

เขาพลิกหน้ากระดาษผ่านดาบสั้นเล่มเดิม ๆ ที่เขาเคยเห็นมาจนคุ้นตา เขาดูคุ้นเคยและใช้งานสิ่งนี้ได้เป็นอย่างดี ดาบสั้นที่ชายหนุ่มพลิกหน้าผ่าน แม้ชื่อจะดูเท่บาดใจและรูปวาด (ที่เหมือนจริง) จะดูสวยงามราวกับออกมาจากเทพนิยายแต่ชายหนุ่มไม่สนใจเรื่องพวกนั้นเพราะทุกครั้งที่เขาอ่านคำอธิบายที่เขียนข้างล่างดาบสั้นพวกนั้นก็ต้องส่ายหัวทุกครั้งไป

ชายหนุ่มสามารถใช้อาวุธทุกชนิดที่เขาเห็นบนหน้ากระดาษได้ผ่านการผลิตและเมื่อเขาครองครองแล้วก็สามารถเสกอาวุธพวกนั้นได้โดยการแปรเปลี่ยนสภาพของท่อนไม้แกะสลัก และทุกอาวุธที่เขาเรียกใช้นั้นมี คุณสมบัติที่ต้องการ และจะมอบ คุณสมบัติที่ได้รับ เมื่อไหร่ก็ตามที่เขาถือมันอยู่ในมือ สองคุณสมบัตินี้เป็นสิ่งที่เขาจ้องมองและพิจารณามากที่สุดก่อนที่เขาจะผลิตอาวุธอะไรออกมา แม้ตัวของเขาเองจะไม่ชอบการอ่านและท่องตัวอักษรเลยก็ตาม

เขาเลื่อนผ่านหน้ากระดาษพวกนั้นสี่ครั้งก่อนจะได้เจอกับสิ่งที่เขาตามหา

"โว้ว! นี่มัน…เท่เกินไปแล้วนะ" เขาจ้องมองภาพที่อยู่บนหน้ากระดาษ เขี้ยวแบบเดียวกับที่อยู่ในปากของเจ้าสุนัขถูกเจียและดัดแปลงจนกลายเป็นดาบเล่มยาว มันถูกตกแต่งแกะสลักและขัดเงาขึ้นมันจนดูคล้ายกับดาบที่เอาไว้ประดับตามท้องพระโรงพระราชวัง ด้ามดาบที่มีส่วนโค้งรับกับมือนั้นทำมาจากเขาสัตว์ที่มีลวดลายบางอย่างอยู่บนนั้น ชายหนุ่มอ้าปากค้างพร้อมดวงตาเป็นประกาย เขาจ้องมองมันราวกับดาบสั้นเล่มนั้นเป็นสาวงามจากต่างแดนก่อนจะเลื่อนสายตาลงไปอ่านสิ่งที่เขียนเอาไว้ข้างล่าง

['ดาบสั้นเขี้ยวบาเก็สต์'

ดาบสั้นขนาดถนัดมือที่ถูกทำมาจากคมเขี้ยวของสุนัขป่าเกล็ดหิน ด้วยลักษณะเขี้ยวที่มีความแข็งเยี่ยงเพชรแต่กลับมีความยืดหยุ่นและขึ้นรูปได้ง่าย จึงเหมาะสำหรับการนำมาใช้ทำเป็นอาวุธที่เหมาะสมและสรรเสริญแด่ผู้กล้าผู้มากความสามารถ

คุณสมบัติที่ต้องการ : ความแข็งแกร่งขั้น 2

สภาพกายขั้น 3

สมาธิขั้น 4

คุณสมบัติที่ได้รับ : ความคล่องตัวขั้น 4

ความรวดเร็วขั้น 3

ความคมขั้น 4

โจมตีจุดตายขั้น 1

ทักษะพิเศษ : หมาจนตรอก

ธาตุ : พื้นฐาน

การเคลือบเสริม : ไม่ได้

ความคงทน 100/100 ]

"นะ นะ...นี่มัน" ชายหนุ่มจ้องมองตัวอักษรพวกนั้นจนตาแห้ง เขากลืนน้ำลายดังเอื้อกก่อนจะพูดกับตัวเอง "ข้าอ่านมันไม่ออก…มะ มะ หมาจนตอก ช่างมันเถอะ แต่ว่าความคม 4 ขั้นเลยหรอแถมความรวดเร็ว 3 ขั้น ดาบเล่มนี้มันต้องบ้าไปแล้วแน่ ๆ " เขาเหม่อลอยออกไปพร้อมนึกถึงภาพของตัวเองที่ได้ควงดาบสั้นเล่มโตเล่มนี้ออกเดินทางฟาดฟันทุกสิ่งที่อยู่ตรงหน้า ก่อนจะรู้ตัวอีกทีนิ้วของเขาก็ไปจรดอยู่ที่คำว่า 'ผลิต' ซึ่งอยู่ข้างใต้คำว่า ความคงทน ภาพของดาบสั้นเล่มนั้นก็ถูกทับด้วยกรอบตารางพร้อมกับตัวอักษร ชายหนุ่มสะดุ้งเล็ก ๆ ก่อนจะค่อย ๆ กวาดสายตาไล่อ่านทีละคำ

[วัตถุดิบสำหรับดาบสั้นเขี้ยวบาเก็สต์

1).คมเขี้ยวบาเก็สต์ 2 ea.

2).หนังบาเก็สต์ 5 ea.

3).กระดูกบาเก็สต์ 3 ea.

4).เขากวาง 1 ea. ]

"หืม? ใช้เขากวางด้วยหรอเนี่ย ไม่รู้ว่ายังมีเหลืออยู่ไหมนะ เปิด 'กระเป๋าวัตถุดิบ' " กระดาษเรืองแสงที่อยู่ตรงหน้าสลายหายไปเหมือนควันไฟ กระดาษแผ่นใหม่ค่อย ๆ เรืองแสงแล้วปรากฎขึ้นมาแทนที่ กระดาษแผ่นนี้มีความคล้ายกับหนังสือภาพและคล้ายกับกระดาษแผ่นเมื่อสักครู่ แต่หน้ากระดาษหน้านี้ไม่มีตัวหนังสือสักตัว กลับเต็มไปด้วยภาพวาดของสิ่งต่าง ๆ ที่ดูสมจริง อาทิเช่น สมุนไพร แร่เหล็ก กระติกน้ำดื่ม หนังสัตว์ ขอนไม้ และเขากวาง ซึ่งถูกจัดวางบนผืนกระดาษอย่างอัดแน่น แล้วยังดูเหมือนว่าสามารถเปิดหน้าถัดไปได้โดยใช้วิธีการเดียวกับที่เปิดหน้ากระดาษของดาบสั้น

"อืม ยังมีอยู่แหะ แต่เหลือเท่าไหร่กันละเนี่ย" ชายหนุ่มเอานิ้วมือไปสัมผัสบนรูปเขากวาง กรอบสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ ที่ดูคล้ายป้ายประกาศตัดขอบดำก็ลอยขึ้นมาอยู่ข้าง ๆ รูปวาด

[ 'เขากวาง' x 3 ea.

เศษเขาของกวางที่ถูกกำจัดออกเมื่อถึงเวลา สามารถหาได้ตามแหล่งธรรมชาติทั่วไป ]

"เหลืออยู่สามอัน ต้องการใช้ผลิตแค่อันเดียว เหลือเฟือ!" ชายหนุ่มยิ้มร่า แต่เพียงไม่กี่วิเขาก็เริ่มทำสีหน้าเคร่งเครียดอีกครั้ง "แต่ว่า…คมเขี้ยว หนังและกระดูกจากบาเก็สต์นี่สิ จะเก็บมาได้ยังไงเนี่ย หนังคงแล่ได้ไม่ยาก เขี้ยว…อาจจะใช้ขวานสับออกจากปากเจ้านี้ได้ไม่ยาก แต่ว่ากระดูกนี่สิ จะเอาอะไรมากระเทาะเกล็ดหนา ๆ ของมันออกได้ล่ะ เห้อ… นี่เห็นข้าเป็นนักเลาะเนื้อมืออาชีพหรือไงกัน ให้ตายสิ" เขาบ่นกับตัวเองอยู่ครู่ใหญ่ก่อนจะก้มลงดูซากศพของเจ้าสัตว์ร้าย เมื่อตัวของเขาก้มลงแผ่นกระดาษโปร่งใสก็สลายหายวับไปในอากาศทันที ชายหนุ่มนั่งพินิจพิจารณามองหาทีท่าจะลัดเลาะเข้าไปในร่างของบาเก็สต์ก่อนจะล้วงมือหยิบท่อนไม้ท่อนเดิมออกมาจากกระเป๋าอีกครั้ง

" 'ลักซ์' ข้าขอมีดแล่เนื้อหน่อยสิ" ชายหนุ่มเอ่ยพร้อมพลันเสกท่อนไม้ในมือให้กลายเป็นมีดสั้น ๆ แต่คมเหลือร้าย

ลักซ์ คือชื่อของมัน ชื่อของพลังเหนือธรรมชาติที่ชายหนุ่มสามารถใช้งานได้อย่างคล่องแคล่ว ไม่ว่าจะเป็นการท่อนไม้ลึกลับที่เปลี่ยนแปลงรูปร่างได้ตามนึกคิด กระเป๋าที่ดูว่างเปล่าแต่ข้างในกลับเป็นประตูมิติ กระดาษและสมุดภาพโปร่งใสที่ดูลึกลับซับซ้อนและยังมีหลายสิ่งอีกมากที่เขายังไม่รู้เกี่ยวกับมัน ชายหนุ่มสรุปรวบเรียกพวกมันที่เกี่ยวข้องเป็นหนึ่งเดียวว่า ลักซ์ เขาไม่รู้ว่ามันเกิดขึ้นจากอะไรแล้วเหตุผลใดในโลกที่ทำให้เวทย์มนต์รอบตัวเขาเหล่านี้กลายเป็นเรื่องจริง เขาเคยเห็นชายคนหนึ่งทำการแสดงพันลึกดึงมีดออกมาจากปากหลาย ๆ เล่มอยู่ข้างถนน ผู้คนพากันชื่นชมร้องลั่น แม้มันจะเป็นเพียงแค่มีดเล็ก ๆ บาง ๆ เหมือนเข็มแต่ผู้คนก็ชื่นชอบและยกยอให้พ่อหนุ่มคนนั้นเป็นผู้มีพลังวิเศษ หรือบางครั้งเขาก็เคยเห็นคนหยิบสัตว์ตัวเล็ก ๆ ออกมาจากแขนเสื้อคลุมและอ้างว่าตัวเองเป็นสาวกของพระผู้สร้าง แม้จะเห็นจะ ๆ ว่าชายคนนั้นก็แค่เก็บสัตว์พวกนั้นไว้ในเสื้อคลุมแต่ขุนนางบางคนก็ยังหลงเชื่ออะไรทำนองนี้อยู่ตลอด แต่ ลักซ์ ไม่ใช่แบบนั้นและชายหนุ่มก็รู้ดี เขาเคยคิดในช่วงเวลาก่อนนอนยามดึกว่าเขาได้เผลอไปทำสัญญากับปีศาจหรืออะไรทำนองนั้นหรือเปล่าถึงได้มีพลังบางอย่างวนอยู่รอบตัวเขา บ่อยครั้งนักที่เขารู้สึกผิดเสมอที่มีมันคอยวนเวียนอยู่รอบตัว หลายครั้งที่เขาเสกอาวุธหรือหยิบสิ่งของออกมาจากกระเป๋าหนังซอมซ่อแล้วเขารู้สึกจมลึกลงไปในห้วงความตระหนักคิดของจิตใจ แต่เขาก็เลือกใช้มันอยู่เสมอและไม่เคยมีครั้งไหนที่รู้สึกเสียดายเมื่อเลือกใช้มัน

ชายหนุ่มเรียกเปิดหน้ากระดาษแผ่นใหม่ขึ้นมา คราวนี้มันมีชื่อว่า 'ความรู้' ซึ่งภายในหน้ากระดาษจะมีชื่อของสิ่งต่าง ๆ ที่เขาเคยพบเจอมาถูกเขียนเรียงตามบรรทัดแถว เหล็ก หมูป่า ต้นข่อย แรดป่าไทกริซ… เมื่อชายหนุ่มเอานิ้วไปแตะลงบนคำ ๆ หนึ่ง บาเก็สต์ สุนัขโลหิตเกล็ดหิน หน้ากระดาษแผ่นใหม่ก็ถูกเปิดขึ้นซึ่งสมดังชื่อ 'ความรู้' เพราะหน้ากระดาษนี้เต็มไปด้วยตัวอักษรมากมายที่อธิบายถึงรูปร่าง ลักษณะ นิสัยของบาเก็สต์ราวกับเป็นสารานุกรมฉบับย่อ นอกไปจากนั้น หน้ากระดาษยังบ่งบอกถึงวิธีการได้มาถึงวัตถุดิบที่นำมาใช้ในการผลิต หนัง เขี้ยวกระดูกและส่วนประกอบอื่น ๆ โดยมีคำอธิบายพร้อมภาพวาดประกอบเสมือนจริงเสร็จสรรพ

ชายหนุ่มอ่านขั้นตอนทั้งหมดอย่างละเอียดและบรรจงวางมีดลงไปบนหนังย่น ๆ และแล่เนื้อออกตามหาสิ่งที่ต้องการอย่างใจเย็น ไม่นานเท่าที่คิด เขาก็ได้มาจนเกือบครบ ขาดเพียงสิ่งเดียวที่ไม่ว่าจะอ่านหน้ากระดาษเล่มนั้นอีกกี่รอบก็ไม่พบวิธีการ

"ข้าจะกระเทาะเกล็ดของมันออกมายังไงละเนี่ย" ชายหนุ่มเกาหัวแกรก ๆ เขารู้ดีว่าภายใต้เกล็ดหนา ๆ ราวกับก้อนหินนั้นมีปุ่มกระดูกที่ยืดออกมาและนั่นคือขุมทรัพย์ที่เขากำลังตามหา ชายหนุ่มยักไหล่พร้อมถอนหายใจพรูดก่อนจะเอะใจขึ้นมาแวบหนึ่งแล้วลุกขึ้นไปเดินไปรอบ ๆ ซากศพของเจ้าสุนัขที่มีเนื้อหนังบางส่วนถูกเปิดออกมารับลมเย็น ๆ ในเวลาสายัณห์

"ฮ่า! นี่ไงล่ะ ข้าว่าแล้วเชียว ค้อนสงครามทั้งใหญ่และก็หนักขนาดนั้น ถ้าเกล็ดเจ้าไม่แตกก็คงไม่มีอะไรบนโลกนี้ทำให้แตกได้แล้วละ" เขาเดินไปจนพบเกล็ดๆหนึ่งที่มีรอยเคาะจนแตกละเอียด กระดูกที่ปูดนูนออกมาจนน่าขนลุกคือสิ่งที่เกล็ดหนา ๆ แผ่นนั้นปิดคลุมเอาไว้อยู่

ไม่ใช่ว่าหน้ากระดาษความรู้จะบรรยายทุกสิ่งทุกอย่างเอาไว้จนหมดจด อย่างการกระเทาะเกล็ดให้แตกเพื่อให้ได้มาซึ่งกระดูกแข็ง ๆ นั้นไม่ได้มีบรรยายไว้อยู่ภายใน บางสิ่งบางอย่างเป็นเรื่องที่ชายหนุ่มจำเป็นจะต้องประสบพบเจออยู่หลายครั้งด้วยตัวเองจนตัวเขารู้จักสิ่งนั้นจริง ๆ คำอธิบายจึงจะถูกเขียนบันทึกไว้เพิ่ม

เขาเปลี่ยนมีดสั้น ๆ ที่อยู่ในมือให้กลายเป็นขวานเล่มยักษ์ที่เอาไว้ตัดต้นไม้จามกระดูกนูน ๆ ของบาเก็สต์ออกมา แม้จะปูดออกมาจนน่าขยะแขยงแต่มันกลับไม่ได้แข็งเท่าเกล็ดของมันแม้แต่น้อย

[ความรู้เกี่ยวกับ 'บาเก็สต์' ของท่านเพิ่มขึ้น]

[ท่านได้รับ กระดูกบาเก็สต์ 1 ea.]

[ท่านได้รับ กระดูกบาเก็สต์ 1 ea.]

[ท่านได้รับ กระดูกบาเก็สต์ 1 ea.]

"ครบแล้วใช่ไหมน้า เขี้ยวสอง…หนังห้า…กระดูกสาม ครบแล้ว! เท่านี้ก็จะได้ดาบสั้นเล่มนั้นมาใช้แล้ว! ข้าตื่นเต้นจนทนไม่ไหวแล้ว" ชายหนุ่มเรียกหากรอบกระดาษเรืองแสงที่มีภาพวาดของดาบสั้นอีกครั้งแล้วจิ้มลงไปที่คำว่าผลิตอย่างรีบร้อน

[เริ่มต้นผลิต 'ดาบสั้นเขี้ยวบาเก็สต์' ใช้เวลา 24:00:00]

[ท่านแน่ใจหรือไม่]

"แน่ใจ" ชายหนุ่มพูดตอบคำถามที่บรรจุในกรอบที่กำลังลอยอยู่ตรงหน้า

[ท่านสูญเสีย คมเขี้ยวบาเก็สต์ 2 ea.หนังบาเก็สต์ 5 ea.กระดูกบาเก็สต์ 3 ea.เขากวาง 1 ea. ]

[กำลังผลิต 'ดาบสั้นเขี้ยวบาเก็สต์' ใช้เวลา 23:59:59]

ทันทีที่เสียงของเขาเอ่ยขึ้น เวลาก็เริ่มนับถอยหลังทันที หนึ่งวันเต็มคือเวลาที่ต้องใช้ในการผลิต เขาไม่มีเหตุผลอะไรที่จะต้องใจจดใจจ่อกับการรอคอยของเล่นใหม่อย่างตื่นเต้น เขามุ่งเปิดหาสิ่งของต่อไปในทันที

"ดวงตาของบาเก็สต์งั้นหรอ? งั้นต้องเลาะตาเจ้านี้ออกมาด้วยสินะ" ชายหนุ่มรำพึงรำพันพร้อมกับมองภาพที่อยู่ในกรอบสี่เหลี่ยมโปร่งใสตรงหน้า เมื่อเข้าใจเขาก็ก้มลงตามหาวัตถุดิบอีกอย่างที่ขาดไป คราวนี้ไม่ยากเท่าวัตถุดิบในส่วนแรก เขาบรรจงลงมีดเพียงไม่กี่ครั้งก็ได้มาครอบครอง

"แต่ยังไงก็ยังผลิตไม่ได้ ต้องรอดาบสั้นผลิตให้เสร็จก่อน แต่ก็คงไม่เหลืออะไรกับเจ้าหมาน้อยแล้วล่ะ ดูภารกิจใหม่ที่ถูกมอบหมายดีกว่า เปิด 'หน้าต่างภารกิจ' " ชายหนุ่มพูดจบ หน้าต่างสี่เหลี่ยมโปร่งใสเล็ก ๆ ก็ลอยขึ้นมาตรงหน้า

[ล่า โอวิด 0 / x ที่ เทวานัต]