บทที่ 29 เเข็งเเกร่งขึ้น

บทที่ 29

ภาพหยินหยางทรงพลังขึ้น เฉินตงขบคิดใช้พลังนี้สยบร่างมาร ทว่าไม่ทันได้ควบคุม ภาพหยินหยางก็ลอยขึ้นเหนือร่างของเขา เเละกดลงมา

เฉินตงในร่างมาร ถูกภาพหยินหยางกดลงทะลุผ่านตั้งเต่หัวยันปลายเท้า ในวลาเดียวกัน มันก็วางอยู่บนพื้น ร่างนี้ราวตอบสนองความคิด เพียงเเค่ต้องการสยบร่างมารของเฉินตง

"หยินหยางหมุนวน พลังเเห่งความสมดุลเเห่งจักรวาล"

น้ำเสียงเกาเเก่ ดังขึ้น เฉินตงไม่ทราบเกิดอะไรขึ้นด้านนอก เเต่ไน่เหอกับมองเห็นชัดเจน ร่างของเฉินตงบัดนี้ อีกครึ่งเป็นร่างมาร อีกครึ่งเป็นร่างมนุษย์ปกติ โดยมีร่างหยินหยางสะกดร่างมารไว้อย่างอยู่หมด ไม่ได้เกิดอาการต่อต้าน เฉกเช่นเมื่อครู่

"เกิดอันใดขึ้น" ไน่เหอเอ่ยอย่างฉงนสงสัย ในชีวีตเขาไม่เคยพบเจอเรื่องราวเเบบนี้มาก่อนเลย

สิบลมหายใจต่อมา ร่างมารก็กลับมาประทับดั่งเดิม เเต่คราวงนี้มันสยบ เหมือนกับเด็กน้อยที่วานอนสอนง่าย ภาพหยินหยางพลันย่อลง จนกลายป็นตราประทับขนาดเท่ฝ่ามือฝังไปยังกลางอก ราวกับเครื่องประดับที่หากใช้ร่างมาร ตราประทับหยินหยางนี้จะปรากฏขึ่นมาพร้อมกันเพื่อสะกด พลังกัดกินสติเเละจิตใจของเจ้านายไว้อย่างอยู่หมัด

ร่างของเฉินตงปรีบเปลี่ยนอีกครั้ง คราวนี้กลับมาเป็นร่างของมนุษย์ดังเดิม ในเวลาเดียวกัน สายฟ้าสายหนึ่งก้ผ่าลงมา เร็วเสียจนจักรพรรดิมารตอบโต้ไม่ทันการณ์

"ทัณฑ์สวรรค์ ไม่ยอมรับมนุษยืที่ฝึกฝนร่างมาร!" ไน่เหอร้องออกมา

สายตาก็ผ่าลงมา มันทะลวงด้านบนของถ้ำทะลุมายังร่างของเฉินตงในพริบตาเดียว

เฉินตงเองก็สัมผัสได้ถึงหายนะที่ฟาดเข้ามา ดวงตาเปิดขึ้น พร้อมกับภาพหยินหยางปราฏด้านบน

เปรี้ยง!!!!!!!

ในส่วนลึกของนรกดำ เกิดเสียงระเบิดขึ้นอย่างรุนเเรง สัตว์เเละอสูรน้อยใหญ่ ต่งวิ่งหนีเเตกกระเจิดกระเจิง ไปคนละทิศละทาง

ไน่เหอม้วนเเขนเสื้อกวาดเอาฝุ่นผงให้หายไป ลำเเสงสายฟ้าพวยพุ่งลงมาจากเมฆดำเรื่อยๆ ซัดใส่ร่างเฉินตง อย่างไม่รู้จบรู้สิ้น ภาพหยินหยางพังทะลายไปถึง3ใน4ส่วน ! ถึงกับไม่ถูกทำลายในทันที นี่ว่านับประหลาดเกินไป นี่คือทัณฑ์สวรรค์เชียวนะ

ภาพหยินหยางที่เหลือเปล่งพลัง บดท่อนพลังสายฟ้าที่โถมเข้ามาอย่างไร้สิ้นสุด จนมีสายฟ้าเพียงเล็กน้อย สามารถเข้าไปยังร่างของเฉินตงได้ ไน่เหอจะสัมผัสได้ถึงการเปลี่ยนแปลงในร่างกายเฉินตง

เฉินตงที่จริงเขาไม่คิดว่ตนเองจะรอดด้วยว้ำ เเต่กลับรอดมาได้ เเถมพลังสายฟ้าที่ภาพหยินหยางสกัดให้มาถึงตัวเขาเพียงเล็กน้อยนี้ ยังคงไหวเวียนอยู่ในร่างกายของเขาอีกด้วย ดูเหมือนร่างหยินหยางมีคุณสมบัติในการต้านรับพลังที่รุนเเรงของทัณฑ์สวรรค์ได้ด้วย เฉินตงขบคิด เขาควรใช้สายฟ้าพวกนี้บ่มเพราะต้นอ่อนมารหรือไม่ ให้เทียบเท่าขั้นไร้ที่ติ ไวเท่าความคิด พลังสายฟ้าที่่อ่อนเเอนี้เริ่มถูกชักนำไปยังต้นอ่อนมารทันที

ต้นอ่อนมารคือสิ่งชั่วร้าย ทันที่ที่โยยสายฟ้าซัดเข้าใส่ เเถมยังซ็อตมันไปเป็นระยๆ มันก็ส่งควันลอยออกมา ในเวลาเดียวกันพลังมาร ก็โถมเข้าห่อหุ้มสายฟ้านั้นไว้ตามคำสั่งของผู้เป็นนายของมัน มันใช้เวลาในการกลั้นสายฟ้าพวกไปไปพร้อมๆ กับที่สายฟ้าสายใหม่เข้าอาบร่างของเฉินตง เขาส่งมันไปยังเส้นเลือดของตนเองทันที

ความเจ็บปวดสุดยอดมาก เส้นเลือดของเขาปูดโปนขึ้นมา ในเวลาเดียวกัน เลือดในร่างกายเสมือนร้อนระอุขึ้นปานน้ำเดือด เฉินตงอดกลั้นไว้สุดชีวิต จนพลังสายฟ้านั่นหายไป เขาก็ทะลวงผ่านระดับที่เหมือนขั้นไร้ที่ติไปโดยสมบูรณ์

ในเวลาเดียวกันพลังจากต้นอ่อนมาร มันเติบโตขึ้นเล็กน้อย ใบที่สองงอกออกมาเต็มที่ พลังนี้เทียบเท่าขั้นหลอมโลหิตของผู้ฝึดตนพลังชี่

ไม่นานก็เปลี่ยนเเปลงอีก ใบที่สามงอกออมา พร้อมๆ กับต้นมารที่เติบโตขึ้น มันสูงเลยเข่าของผู้ใหญ่ไปเเล้ว เเละชะงักกับที่ เมื่อความสูงในระดับเอวของมนุษย์ผู้ใหญ่

บัดนี้ เฉินตง ทรงพลังเทียบเท่าขั้นชำระล้างเส้นเอ็นระดับต้น!