บทที่ 2 ฟ้าผ่าสามครั้ง

สายฝนเริ่มไลฟ์สตรีมทันที ไม่กี่นาทีต่อมาผู้คนเริ่มหลั่งไหลเข้าห้องสตรีม เมื่อเห็นว่าคนเยอะพอแล้วสายฝนก็กล่าวทักทายผู้ชม ยอดผู้ชมปัจจุบันคือ[79คน]

ชื่อ:ดอกไม้สีฟ้า แสดงความคิดเห็น /พี่ฝนเริ่มไลฟ์แล้ว~/

ชื่อ:ฉันคือคนที่รวยที่สุดในประเทศ แสดงความคิดเห็น /ฉันรอนายไลฟ์สดมาเป็นเดือนแล้ว ทำไมเดือนนี้นายถึงไม่ไลฟ์เลยซักครั้ง?/

ชื่อ:ราชานักตีป้อม แสดงความคิดเห็น /ฉันด้วย! ฉันเองก็รอไลฟ์มาเป็นเดือนเหมือนกัน ฉันเก็บเงินทั้งเดือนเพื่อมาโดเนทช่องนี้โดยเฉพาะ/

ชื่อ:คุณครูประจำชั้นของฉันสวยมาก แสดงความคิดเห็น /ฉันมาทันรึเปล่า?/

ข้อความในช่องแชทปรากฏขึ้นเรื่อยๆจนสายฝนเกือบอ่านไม่ทัน เขาทำตามที่ตนเคยพูดไว้ สายฝนแนะนำช่องเพื่อนของเขา ผู้ชมส่งข้อความคึกคักกันใหญ่

ผลตอบรับออกมาค่อนข้างดี ผู้ชมส่วนใหญ่ลองเสิร์ชชื่อช่องของเพชรและกดติดตาม มีน้อยคนที่ไม่ได้กดติดตาม คนส่วนใหญ่ที่กดติดตามไม่ใช่เพราะคำขอของสายฝนทว่าเป็นเพราะความต้องการของพวกเขาเอง

ช่องของเพชรนั้นคุณภาพดีจริงๆ แม้ไม่ได้ดีเยี่ยมเท่ากับพวกคนดังแต่มันก็ยังอยู่ในระดับพอรับได้ อีกอย่างช่องของเพชรไม่ใช่แค่ไลฟ์สตรีมอย่างเดียวเหมือนช่องสายฝน มันมีเป็นคลิปวิดีโอด้วย

คลิปวิดีโอส่วนใหญ่เป็นคลิปเกี่ยวกับเกมออนไลน์โดยส่วนมากเป็นแนวmmoหรือก็คือเกมตีมอนเก็บเวลนั่นแหละ เจ็ดสิบเปอร์เซ็นต์ของช่องเป็นวิดีโอเกี่ยวกับเกม อีกยี่สิบเปอร์เซ็นต์เป็นวิดีโอเกี่ยวกับนิยาย สิบเปอร์เซ็นต์สุดท้ายเป็นคลิปย้อนหลังการถ่ายทอดสด

"วันนี้ผมจะเล่นเกมที่พึ่งซื้อมาเมื่อไม่กี่นาทีก่อนกับเพื่อนของผม อันที่จริง ตอนแรกผมว่าจะไม่ไลฟ์สดแต่คิดได้ว่าเดือนนี้ทั้งเดือนยังไม่ได้ไลฟ์ สุดท้ายก็เลยตัดสินใจไลฟ์เล่นเกมนี้ กลัวจริงๆว่าหากไม่มีอะไรลงช่อง ผู้ติดตามคงลดลงเยอะแน่ๆ"

ชื่อ:แสงจันทร์ยามราตรี แสดงความคิดเห็น /ใช่แล้วถ้านายไม่ไลฟ์อีกฉันว่าฉันคงต้องอันซับนาย!/

ชื่อ:ไส้กรอกทองคำ แสดงความคิดเห็น /ฉันเห็นด้วยกับแสงจันทร์ยามราตรี!/

ชื่อ:ประเทศโลกที่สาม แสดงความคิดเห็น /เห็นด้วย! ทุกคนกด+1เร็ว/

ตามมาด้วยข้อความ/+1/เต็มช่องแชทไปหมด สายฝนมองไปที่ช่องแชทแล้วแกล้งพูดด้วยนํ้าเสียงเศร้าๆว่า

"ถ้าวันนี้ผมไม่ไลฟ์ ไม่ใช่ว่าพรุ่งนี้ผู้ติดตามของผมจะกลายเป็น0หลอกนะ พวกคุณนี่มันใจร้ายใจดำจริงๆ"

แน่นอนว่าผู้ชมที่แสดงความคิดเห็นแค่ล้อเล่นเท่านั้น ต่อให้สายฝนจะไม่ไลฟ์อีกสองวันหรือสองเดือนพวกเขาก็ยังติดตามอยู่

"เพชรนายลองเล่นเกมนี้มาแล้ว เป็นไงบ้าง? สนุกไหม?" การมองเห็นของสายฝนละออกจากช่องแชท เขาเปิดปากกล่าวกับเพชร ก่อนถ่ายทอดสดสายฝนได้ศึกษาค้นคว้าข้อมูลเกมนี้ในอินเทอร์เน็ตมาแล้ว แต่เขาไม่เคยเล่นจริงเลยซักครั้ง ดังนั้นจึงเลือกหันไปถามความคิดเห็นจากเพื่อนซึ่งเคยเล่นเกมนี้

เวลาล่วงเลยผ่านไป สายฝนใช้เวลาไลฟ์สตรีมสามชั่วโมงเต็มๆ ตอนนี้เป็นเวลาสิบโมงแล้ว ท้องของเขาร้องเสียงดัง ตั้งแต่ตื่นมาจนถึงเวลานี้เขายังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย

"ขอบคุณสำหรับการเข้าชมไลฟ์ครั้งนี้ของผมนะครับ เอาล่ะตอนนี้มันก็สิบโมงแล้วผมยังไม่ได้กินข้าวเช้าเลย ถ้างั้นผมขอจบไลฟ์ครั้งนี้ก่อนนะครับ ไว้เจอกันใหม่ในไลฟ์ครั้งหน้า"

สายฝนพูดขอบคุณก่อนปิดไลฟ์ ยอดผู้เข้าชมก่อนจบไลฟ์คือ [343คน] เนื่องจากมันเป็นวันอาทิตย์จึงไม่แปลกที่ผู้เข้าชมจะเยอะ

"เพื่อน นายโคตรเจ๋งเลยวะ ครั้งนี้ฉันได้ผู้ติดตามมาตั้งหลายร้อยคนแหนะ" เพชรเอ่ยขึ้นอย่างตื่นเต้น

สายฝนพูดด้วยนํ้าเสียงสบายๆ "ช่องของนายมันก็ดีอยู่แล้วเพียงแค่ไม่มีคนรู้จักเท่านั้น ฉันเชื่อว่าต่อให้ไม่มีการโปรโมทนายก็จะมีผู้ติดตามเพิ่มขึ้นอยู่ดี มันขึ้นอยู่กับเวลา"

"ขอบคุณ ขอบคุณมากเพื่อน!"

"ไม่เป็นไร ฉันหิวข้าวแล้วแค่นี้ก่อนนะ"

"แค่นี้นะ"

สายฝนจบการโทร อากาศเริ่มร้อนขึ้นแล้วเขาจึงตัดสินใจอาบนํ้า ไม่กี่นาทีต่อมา เขาสวมเสื้อผ้าก่อนออกจากบ้าน เขาเดินไปร้านอาหารตามสั่งจากนั้นก็สั่งข้าวผัดกระเพราหนึ่งจาน

"ฝนเธอนี่ชอบกินข้าวผัดกระเพราจริงๆ" เจ้าของร้านยิ้มให้สายฝนและเดินไปทำอาหาร

กับคำพูดเจ้าของร้านอาหารตามสั่งเขาเพียงแค่ยิ้มไม่ได้กล่าวอะไรออกมา เขาไม่ใช่คนพูดเยอะอยู่แล้วถ้าไม่จำเป็น เห็นเขาพูดเยอะในตอนถ่ายทอดสดแต่ตัวจริงสายฝนพูดน้อยมากๆ

"ขอโทษที่ทำให้รอ มาแล้วๆ รอนานไหม?" เจ้าของร้านเสิร์ฟอาหารด้วยตัวเอง เวลานี้ภายในร้านของเขามีลูกค้าไม่กี่คนเขาจึงสามารถเสิร์ฟอาหารด้วยตนเองได้ ไม่มีปัญหาอะไร

"ไม่นานหรอกครับ" สายฝนตอบเจ้าของร้าน

///

เมื่อกินข้าวเสร็จสายฝนก็กลับมาบ้าน บ้านหลังนี้เดิมเป็นบ้านของเพื่อนพ่อ เขาซื้อบ้านและที่ดินตรงนี้มาราคาไม่แพงมากนัก ราคาเหมาะสมกับบ้านและที่ดินแล้ว แน่นอน เงินที่ใช้ซื้อย่อมเป็นเงินเก็บ

ครอบครัวของสายฝนเป็นคนมีเงิน ตั้งแต่เด็กตัวเขาได้รับเงินค่าขนมจำนวนไม่ใช่น้อย เขาเก็บเงินมาตั้งแต่เด็กและไม่ค่อยได้ใช้มัน เติมเกมเหรอ? ไม่! ด้วยพรสวรรค์ของสายฝนแล้ว เขาไม่จำเป็นต้องเติมก็เทพได้ ซื้อนิยายอ่าน? อันนี้เขาเสียเงินจริง แต่อย่าลืมว่าค่าขนมที่สายฝนได้รับในแต่ละเดือนเท่าไหร่ มันเยอะมาก! ใช้เปิดอ่านนิยายหลายพันตอนก็ไม่หมด!

สำหรับราคาบ้านและที่ดินตรงนี้ไม่ใช่ปัญหาสำหรับเขาแต่อย่างใด ไม่ต้องพูดถึงบ้านในหมู่บ้านชนบท ต่อให้สายฝนซื้อคฤหาสน์สักหลังเงินในบัญชีเขาก็ยังเหลืออีกหลายล้าน

'จริงสิ! วันนี้ฉันยังไม่ได้เขียนนิยายตอนต่อไปเลย'

คิดดังนั้นสายฝนจึงเริ่มลงมือเปิดคอมเปิดโปรแกรมและเขียนนิยายทันที เมื่อเขียนเสร็จแล้ว เขาก็เช็คดูสองสามรอบก่อนลงนิยายในเว็บไซต์ชื่อดัง[คลังนิยาย] ตามชื่อของมันเว็บนี้มีนิยายมากมายทั้งของไทยและต่างประเทศ

"ฟู่ว~ ในที่สุดก็เสร็จซักที" สายฝนถอนหายใจหลังเห็นว่าตอนใหม่ที่เขาพึ่งเขียนเสร็จเผยแพร่ลงในเว็บไซต์แล้ว

หลายชั่วโมงผ่านไป สายฝนกินบะหมี่กึ่งสำเร็จรูปขณะท่องโลกอินเทอร์เน็ต เขาดูข่าวสารใหม่ของแต่ละวงการ วงการอนิเมะ วงการนิยาย วงการเกมและวงการอื่นๆ

เห็นว่าไม่มีข่าวสารใหม่ที่น่าสนใจแล้วสายฝนจึงไปเช็คนิยายของตนเอง นิยายของเขาเนื้อเรื่องและภาษาสำนวนค่อนข้างดีแต่ก็ไม่ได้ดีอะไรขนาดนั้น มันอยู่ในระดับพออ่านได้

สายฝนเห็นผู้อ่านหลายคนที่เข้ามาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับตอนใหม่ของนิยาย

ชื่อ:นักรบความฝัน แสดงความคิดเห็น /ฝีมือผู้แต่งพัฒนาขึ้นเล็กน้อย โดยรวมถือว่าดี อ่านแล้วค่อนข้างสนุก/

ชื่อ:นักดำน้ำในมหาสมุทรแปซิฟิค แสดงความคิดเห็น /ผู้หญิงในเรื่องน่ารำคาญมาก!/

ชื่อ:ฉันมาจากนอกโลก แสดงความคิดเห็น /เมื่อไหร่พระเอกจะเลิกกับแฟนซักที แฟนพระเอกน่ารำคาญมาก!/

และความคิดเห็นอื่นๆ สายฝนอดยิ้มไม่ได้ มีบางความคิดเห็นที่บอกว่าเนื้อเรื่องไม่ดีไม่น่าสนใจและบางความคิดเห็นที่คอยให้กำลังใจเขา

สำหรับความคิดเห็นที่บอกว่าเนื้อเรื่องไม่ดีไม่น่าสนใจหรือความคิดเห็นที่อยากให้เขาปรับปรุงให้ดียิ่งขึ้น สายฝนจะจดจำมันไว้และนำไปพัฒนาฝีมือเพิ่ม

///

เป็นเวลากลางคืนขณะที่เขากำลังนอนหลับ อากาศภายในห้องนอนสายฝนเย็นยะเยือกทว่าเขาก็ไม่ได้ตื่นแต่อย่างใด มันราวกับเขาตายไปแล้วไม่ใช่เขานอนหลับ แน่นอนสายฝนไม่ได้ตายมันเป็นเพียงแค่การเปรียบเทียบเท่านั้น

"ติ้ง"

เปรี้ยง! เปรี้ยง! เปรี้ยง!

โทรศัพท์ของสายฝนส่งเสียงแจ้งเตือนข้อความใหม่ จังหวะเดียวกันนั้นเองเสียงสายฟ้าก็ดังติดต่อกันสามครั้ง สายฟ้าผ่าลงมาที่โทรศัพท์มือถือสามครั้งติด

รูปร่างโทรศัพท์ค่อยๆเปลี่ยนไป จากสีดำเป็นสีเงิน ไม่มีรูเสียบชาร์จแบตและรูหูฟัง ด้านหลังไม่มีกล้องอีกต่อไป ตัวสแกนลายนิ้วมือเองก็หาย ปุ่มเปิดปิดเครื่องกับปุ่มเร่งเสียงลดเสียงไม่อยู่แล้ว อักษรโลโก้เปลี่ยนไปเป็นอักษรลึกลับบางอย่างที่ไม่มีใครในโลกใบนี้อ่านออก ถ้าสายฝนมาเห็นเขาคงประหลาดใจและตกใจอย่างมาก

เป็นเรื่องที่แปลกมากแม้ว่าฟ้าจะผ่าลงมาใกล้ๆสามครั้งติดแต่สายฝนก็ยังคงหลับเป็นตาย หากเป็นยามปกติเขาจะต้องตื่นอย่างแน่นอนทว่าวันนี้เหมือนมีบางอย่างที่ทำให้เขาหลับสนิท

จบบทที่ 2 ฟ้าผ่าสามครั้ง