Vol.3-030 การปลิดชีพของสัตว์พิษตัวน้อย

บทที่ 30 การปลิดชีพของสัตว์พิษตัวน้อย!

การเป็นแมลงน้อยน่ารักไม่ดีหรือ? ต้องมาเรียนรู้การฆ่าปล้นชิงทรัพย์?

ฆ่าอย่างเดียวไม่พอหรือ? ยังต่อรองกับเธออีก?

นี่มันแมลงเช่นไรกัน?

อวี๋หวั่นเท้าเอวมองอย่างดุดัน “ข้าจะพูดครั้งสุดท้าย ให้ฆ่าได้คนเดียว! หากเจ้ากล้าฆ่ามากกว่านั้น ข้าจะไม่ต้องการเจ้า!”

ไม่ต้องการมันอีกแล้ว ใช้อุบายใหม่บ้างได้หรือไม่?

สัตว์พิษตัวน้อยฮึดฮัดหันหลังหนี

เจ้านี่! ยังจะงอนอีก?

อวี๋หวั่นโกรธแทบหงายหลัง แต่อวี๋หวั่นก็เข้าใจ ไม่ว่าเจ้าตัวเล็กนี้จะใช้ไม้อ่อนไม้แข็งอย่างไร ตนก็ไม่มีวันยอมอ่อนข้อเด็ดขาด ไม่เช่นนั้นหากทำให้เคยตัว วันหลังคงได้คืบจะเอาศอก ผู้ใดจะรั้งมันได้? เยี่ยนจิ่วเฉารึ?

อวี๋หวั่นอยากก้มลงไปจิ้มมัน แต่ก็พบว่าท้องตนใหญ่จนก้มไม่ลงเสียแล้ว จึงยื่นมือออกมาแล้วพูดว่า "ขึ้นมา!"

สัตว์พิษตัวน้อยแวบขึ้นไป

แต่ท่าทางที่ขึ้นมา...กลับหันหลังให้อวี๋หวั่น!

ทำไม? อยากเล่นสงครามเย็นงั้นรึ? หน้าก็ไม่ให้มอง?

อวี๋หวั่นใช้นิ้วจิ้มร่างเล็ก "ข้าจะบอกเจ้าเป็นครั้งสุดท้าย ฆ่าผู้ที่ใช้กู่ หากไม่เชื่อฟัง ข้าจะเอาเจ้าให้ไก่กิน!"

สัตว์พิษตัวน้อยขนลุกซู่!