Vol.2-034 สตรีในคืนนั้นก็คือนาง (1)

บทที่ 34 สตรีในคืนนั้นก็คือนาง (1)

อวี๋หวั่นคิดในใจว่า ทุกครั้งที่ข้าสร้างเรื่อง เป็นต้องถูกเจ้าจับได้ทุกครั้ง เมื่อมาหาจริงๆ กลับไม่เจอ

อวี๋หวั่นจึงไปยังหอจุ้ยเซียนด้วยความรู้สึกเสียดาย

ย้อนไปในการแข่งขันทำอาหารระดับเทพ หอจุ้ยเซียนนับว่าโดดเด่นและเดินหมากได้ถูกทาง ชื่อเสียงไม่เพียงกระฉ่อนออกไปไกลจนเป็นที่ขึ้นชื่อในวงกว้าง กอปรกับอาหารจานเด่นของร้าน ทำให้กิจการของหอจุ้ยเซียนรุ่งเรือง ขายดีเป็นเทน้ำเทท่า ภายในระยะเวลาไม่ถึงครึ่งปีก็สามารถเทียบชั้นกับหอเทียนเซียงได้แล้ว

อวี๋หวั่นไปหานายท่านฉินก่อน ทว่าเขาไปที่คฤหาสน์พอดี นี่เป็นครั้งแรกที่อวี๋หวั่นมาหอจุ้ยเซียน กิจการราบรื่นกว่าที่เธอคาดคิดเอาไว้

“แม่นาง ท่านมาทานอาหารหรือมาพักผ่อนขอรับ?” เสมียนไหวพริบดีคนหนึ่งเดินเข้ามาต้อนรับ มิได้ดูแคลนเสื้อผ้าธรรมดาของอวี๋หวั่น

อวี๋หวั่นยังไม่ทันได้ตอบ เสมียนหนุ่มก็ถูกตบศีรษะจากด้านหลัง คนที่ตบก็คือนายท่านฉินซึ่งรุดรีบเดินเข้ามา

นายท่านฉินถลึงตาใส่เขา “แม่นางอันใด? ถ่างตาของเจ้าดูเสีย นางคือเจ้าของคนที่สอง!”