ตอนที่ 1437 - 1438

ตอนที่ 1437 ข้าเก็บเอง

เฟิ่งจิ่วยังนั่งพิงอยู่ข้างต้นไม้ สองมือกอดอกมองกลุ่มคนที่กำลังแตกตื่น สีหน้าดูแปลกประหลาด ใช่ เธอรู้สึกว่านักเล่นแร่แปรธาตุพวกนี้กลัวตายกันเกินไปแล้ว

ความจริงหากเปลี่ยนเป็นคนอื่น มีระดับพลังหลอมแก่นพลังเช่นนี้ แม้จะเป็นเพียงการฝึกบำเพ็ญพลังวิญญาณไม่มีพลังต่อสู้ใด ก็ไม่น่าถึงขนาดทำอะไรไม่ถูกขนาดนี้ ทว่าคนพวกนี้พอได้ยินเสียงหมาป่าร้องก็ทำเหมือนตัวเองกำลังจะตายอยู่ในอุ้งมือหมาป่าแล้ว แม้แต่ความคิดที่จะสู้ยังไม่มี แล้วจะมีความสามารถในการต่อสู้ได้อย่างไรกัน?

“ทำอย่างไรดี? ทำอย่างไร? อ้อ ใช่แล้ว ขึ้นต้นไม้ รีบขึ้นต้นไม้เร็ว!”

มองดูพวกเขาแต่ละคนรีบกระโดดขึ้นไปบนต้นไม้ เธออดหัวเราะไม่ได้ “หมาป่าในนี้บางตัวก็ปีนต้นไม้ได้” สิ้นเสียง ก็เห็นพวกเขาตัวแข็งทื่อ ได้แต่มองหน้ากันอย่างพูดไม่ออก

“บรู๊ว!”

เสียงหมาป่าดังขึ้นมาอีกครั้ง และครั้งนี้ ในที่ห่างออกไปสามจั้งเริ่มมีหมาป่าโผล่ออกมาหลายตัวแล้ว แต่ละตัวล้วนสูงประมาณสี่สิบชุ่น ขนสีเทา ปากที่อ้าเล็กน้อยเผยให้เห็นเขี้ยวที่หมาป่าแหลมคมและยังมีน้ำลายที่ไหลย้อย สายตาดุร้ายกระหายเลือดจ้องมองมาที่พวกเขา

“หมา หมาป่ามาแล้ว!”