0637 คนอยู่ใต้ชายคา
บทที่ 637 คนอยู่ใต้ชายคา
จินเฟยเหยายืนถือศิลาวิญญาณที่ปู้จื้อโหยวให้ยืมกางร่มเต่าอยู่ริมๆ มองปู้จื้อโหยวที่ยิ้มแย้มแล้วเงยหน้าถอนหายใจยาวกับท้องฟ้า “เดี๋ยวนี้คุณธรรมในสังคมเสื่อมทรามลงทุกวัน...” จากนั้นพาพั่งจื่อเดินออกจากพื้นที่ของเผ่าเซวียนหยวนอย่างเด็ดเดี่ยว
ปู้จื้อโหยวกอดอก มองเงาหลังที่หดหู่คอตกของนางก็อดตะโกนไม่ได้ “เจ้าจะไปคนเดียวจริงๆ หรือ?”
จินเฟยเหยาหันหน้ามามองเขาเนิ่นนานจึงเอ่ยช้าๆ “ข้าครุ่นคิดแล้ว ดูเหมือนไม่สมควรวาดเต่าอายุยืนบนร่ม วาดสุกรตัวหนึ่งจะดีกว่า”
“อุ๊บส์!” ปู้จื้อโหยวระเบิดหัวเราะออกมาในพริบตา ยายโง่มหาโง่คนนี้!
“ข้าไปละ เจ้าอย่าบอกเรื่องนี้นะ ถึงอย่างไรข้าจะรีบกลับมาโดยเร็ว ตอนข้าบรรลุขั้นผสานร่างใต้เท้าหลงน่าจะเหาะขึ้นสวรรค์ไปแล้ว แน่นอนว่าดีที่สุดให้เหาะขึ้นสวรรค์ไปแล้ว” จินเฟยเหยายิ้มอย่างขมขื่น หันกายพาพั่งจื่อนั่งพรมบินจากไป
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com