บทที่ 550 สารภาพรัก
ร่างปิศาจภูติหิมะล่าถอย นวมระเบิดสัตว์ไม่ได้ต่อยโดนท้องทว่าปักลงบนต้นขาของปิศาจภูติหิมะ จินเฟยเหยาใช้พลังวิญญาณที่มือทันที โลหิตบนร่างปิศาจภูติหิมะกระฉูดออกมาตามเขี้ยวสัตว์อย่างรวดเร็ว
ปิศาจภูติหิมะดิ้นรน คิดจะถอนเขี้ยวสัตว์ออกและทำให้จินเฟยเหยาเคลื่อนไหวช้าลงไปพร้อมกัน โลหิตสดฉีดพ่นไปทั่วทันที สาดกระจายลงบนม่านแสงที่พั่งจื่อผนึกขึ้นและหยดลงมาตามนั้น
พั่งจื่ออดร่ำร้องไม่ได้ว่า “โชคดีที่ข้าผนึกม่านแสง ไม่เช่นนั้นโลหิตสาดมาคงโดนฉีดพ่นทั่วร่าง!”
ในเวลาเพียงสองอึดใจ ปิศาจภูติหิมะก็ดิ้นหลุด ลากขาที่บาดเจ็บถอยไปด้านหลังแล้วหัวเราะหึๆๆ อีก จินเฟยเหยาขมวดคิ้ว ทำไมเจ้านี่ร้องเหมือนกับเสียงหัวเราะ ฟังแล้วหงุดหงิดจริงๆ
ประสิทธิภาพของเขี้ยวโลหิตไม่เลวจริงๆ ดูดโลหิตได้อย่างสำราญใจ แค่พ่นออกมาเปื้อนเสื้อผ้าของตนเองได้ง่าย จินเฟยเหยาหลุบตาลงกวาดตามองแขนขวาแวบหนึ่ง บนนั้นมีโลหิตสดเปียกชุ่ม ทั้งหมดเป็นโลหิตของปิศาจภูติหิมะ ดูแล้วเหมือนนางได้รับบาดเจ็บสาหัส
นางพลันนึกได้ กระบวนท่านี้ไม่เลวเลย ถึงเวลายังสามารถแสร้งว่าตนเองได้รับบาดเจ็บทำให้อีกฝ่ายลดความระวังป้องกันลง
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com