0050 โจรกับนักต้มตุ๋น

บทที่ 50 โจรกับนักต้มตุ๋น

ชายชราหยิบถุงเก็บของขึ้นมามองดูข้างใน แล้วไม่ยอมทันที “ศิลาวิญญาณชั้นล่างสองร้อยก้อน เจ้าจะปล้นกันหรือ”

“นี่เป็นสินค้าโหลมิใช่หรือ? เจ้าพูดเองนี่ว่ามีขายอยู่ทั่วไป ทั้งยังไม่ใช่ของล้ำค่าอะไร ให้ศิลาวิญญาณเจ้าสองร้อยก้อนก็ไม่เลวแล้ว อีกทั้งสิ่งของของเจ้ายังเป็นสินค้ามีตำหนิ ข้าซื้อกลับไปก็อาจจะใช้ไม่ได้” จินเฟยเหยาเท้าเอวเอ่ยอย่างมีเหตุผลเต็มที่ ยืนตระหง่านอยู่เบื้องหน้าเขาดุจทวารบาล

“ข้าไม่ขายแล้ว เจ้านำศิลาวิญญาณคืนไป” ชายชราโยนถุงเก็บของไปที่เท้าจินเฟยเหยา โอบกอดอ่างในอ้อมอกแนบแน่น

จินเฟยเหยาส่งสายตาให้พั่งจื่อ พอดวงตาซึมเซาของพั่งจื่อกลอกไปมองชายชรา ราวกับชายชรารับรู้ได้ เขาจ้องมองพั่งจื่อแน่วนิ่ง มือโอบกอดอ่างแน่น พอพั่งจื่อขยับตัวนิดๆ ก็มีลมแรงพัดมา อ่างในมือชายชราก็หายไป

“อ่างของข้า!” ชายชรากระโดดผลุงร้องเหมือนสุกรถูกเชือด ใช้มือคว้าจินเฟยเหยาไว้แน่นด้วยอารมณ์ตกตะลึง ชายชราคว้าคอเสื้อจินเฟยเหยา น้ำลายแทบจะพ่นใส่ใบหน้านาง “คืนอ่างของข้ามานะ นั่นเป็นสิ่งของที่สืบทอดมาจากบรรพชนของข้า เจ้าบังคับให้ซื้อขายนี่นา”