0227 ท้องโต
บทที่ 227 ท้องโต
ของกิน! ในตัวมีอะไรที่กินได้หรือไม่ จินเฟยเหยารู้สึกตาลาย เวียนศีรษะ
ทันใดนั้น นางสังเกตเห็นในฝ่ามือมีสิ่งของบางอย่าง ทั้งยังส่งกลิ่นยั่วยวนออกมา นั่นเป็นกลิ่นอะไร ไม่ใช่เนื้อและไม่ใช่ขนม เป็นสิ่งที่ทำให้คนน้ำลายไหลและหมดหนทางต้านทาน จินเฟยเหยายัดสิ่งของในมือใส่ปากโดยไม่คิดเลยสักนิด สิ่งของขนาดเท่าเหอเทาเพิ่งเข้าปากก็เปลี่ยนจากแข็งกลายเป็นอ่อนหยุ่นทันที และไหลลื่นลงไปตามลำคอ
นี่เป็นความรู้สึกอะไร ดวงตาจินเฟยเหยาเป็นประกาย อดลูบท้องไม่ได้ “คิดไม่ถึงว่าข้าจะอิ่ม?”
ไม่ตาลาย หายเวียนศีรษะ ท้องไม่หิว และไม่รู้สึกว่าอิ่ม ให้ความรู้สึกสบาย เหมือนตอนก่อนเจี๋ยตันที่สามารถกินขนมเล็กๆ น้อยๆ ตามใจอยากได้ทุกเมื่อ
เพราะเหตุใดจึงเป็นเช่นนี้? หรือว่าข้าหลุดพ้นจากความรู้สึกหิวที่พัวพันข้าตลอดเวลาได้แล้ว!
ที่จริงหลังเจี๋ยตัน จินเฟยเหยาก็ไม่เคยกินอิ่มเลยสักวัน ตอนที่หิวสุดๆ ดวงตาของนางที่มองจอมมารหลงจะเป็นสีเขียวทั้งหมด ไม่ว่ากินอาหารมากเพียงใด ร่างกายมักเรียกร้องจะกินอีก มีเพียงกินไม่หยุดจึงทำให้นางไม่เกิดความรู้สึกอยากกินคน
Capítulo Bloqueado
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com