บทที่ 214 ปณิธานของไป๋เจี่ยนจู๋
“เสี่ยวเหยามานี่หน่อย เจ้าดูให้ละเอียด นึกออกหรือไม่ว่าตอนนั้นเหตุใดเจ้าจึงหัวเราะ”
“ข้าไม่ดูหรอก ตาเฒ่าไม่เคารพตนเอง”
“มาสิ...”
“ไม่เอา!”
ในระหว่างที่ไป๋เจี่ยนจู๋กำลังจิตหลุด พลันรู้สึกว่าบนต้นขาเย็นๆ จึงได้สติกลับมาจากการตกตะลึงทันที เขาก้มหน้าลงมอง พบว่าจู๋ซวีอู๋กำลังนั่งยองๆ อยู่ข้างน้ำพุร้อนใช้มือข้างหนึ่งเลิกชายเสื้อชั้นในที่เขาคลุมไว้ลวกๆ ส่วนมืออีกข้างหนึ่งพยายามลากจินเฟยเหยาคิดจะเรียกให้นางมาดู ทว่าจินเฟยเหยากลับแกะนิ้วของเขาออกอย่างขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน ถึงตายก็ไม่ยอมไป
“ซือจู่! คิดไม่ถึงว่าท่านจะใช้เสียงวิญญาณว่างเปล่ากับข้า!” ไป๋เจี่ยนจู๋เข้าใจทันที รู้ว่าเหตุใดเมื่อครู่จึงจิตหลุด เขาแค้นจนขบเขี้ยวเคี้ยวฟัน คิดไม่ถึงว่าซือจู่จะใช้เวทเสียงวิญญาณว่างเปล่าในคำพูด ทำให้จิตใจของตนเองเหม่อลอย ไร้สติไปชั่วขณะ
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com