สงครามเมืองอีเกิล (1)

บทที่ 110 สงครามเมืองอีเกิล (1)

ทอว์ฟิคมองผ่านม่านหมอกที่มัวซัว พอจะเห็นธงที่โบกสะบัดอยู่เหนือกำแพงเมืองได้รางๆ

เขายกกล้องส่องทางไกล พยายามเพ่งดูสัญลักษณ์ตระกูลที่อยู่บนธง ธงพื้นเขียวรูปเรือสำเภากับมงกุฎเป็นของการ์เซีย วิมเบิลดัน น้องสาวของเขาอย่างไม่ต้องสงสัย และนี่ก็คือธงที่มีจำนวนมากที่สุดบนกำแพง

ส่วนธงที่มีจำนวนมากเป็นอันดับสองคือธงสีขาว ลวดลายงูพิษพันรอบหอคอยบนพื้นขาวคือสัญลักษณ์ของตระกูลบัลยา

ฮึ เขาแค่นหัวเราะในใจ ยอมสวามิภักดิ์แก่ราชินีเคลียร์วอเตอร์ไปแล้วยังมีหน้ามาแขวนธงรูปหอคอยอีกหรือ ช่างไร้ยางอายจริงๆ ประเดี๋ยวข้าจับตัวคนทรยศเช่นเจ้าได้เมื่อไร ข้าจะเอาธงยัดปากเจ้าเสียให้เข็ด เอิร์ลบัลยา เขาคิดในใจ

สุดท้ายคือธงพื้นแดงลายหอคอยกับสิงโต สัญลักษณ์ของตระกูลซีต้าซึ่งไร้ยางอายไม่แพ้กัน ทอว์ฟิคไม่ได้แสดงสีหน้าใดๆ ออกมา ทว่าในใจนึกตัดสินโทษประหารให้อายริง ซีต้าแล้ว และแน่นอนว่าเขาก็ต้องกลืนธงของอีกฝ่ายลงท้องเช่นเดียวกับทอมเมน บัลยา

“เซอร์นีแมน ชูธงของอาณาจักรเกรย์คาสเซิลขึ้น!” ทอว์ฟิคสั่ง