ภาพมายา (1)

บทที่ 351 ภาพมายา (1)

เมนทำความเคารพภาพตรงหน้าเสร็จแล้ว จึงประคองพระสันตะปาปากลับไปที่รถเข็นอีกครั้ง

“ซีโร่” อะพอลเลอันหอบหายใจขณะส่งเสียงเบาๆ

ผู้บริสุทธิ์ในชุดสีขาวเดินออกมาจากประตูเล็กอีกด้าน ฝีเท้าของเธอเบาเสียจนแทบไม่ได้ยินเสียง “ข้าอยู่นี่”

เมนขมวดคิ้ว เขาคิดไม่ถึงว่าในสถานที่ลับขนาดนี้จะมีผู้บริสุทธิ์อยู่ แม้พวกเธอจะได้รับการเลี้ยงดูจากพระสันตะปาปามาตั้งแต่ตอนตื่นรู้ และได้ปรนนิบัติรับใช้พระสันตะปาปาจนถึงวาระสุดท้ายก็ตาม แต่...อย่างไรเสียผู้หญิงพวกนี้ก็เป็นแม่มด มิหนำซ้ำ ยังดูเหมือนว่าอีกฝ่ายจะรู้เรื่องโบสถ์เงาสะท้อนก่อนเขาเสียด้วย นั่นทำให้เขารู้สึกไม่พอใจอยู่บ้าง

“พาเขาไปที่ห้องแห่งภาพมายา”

“ทราบแล้ว” เธอเดินไปที่หน้าแท่นอธิษฐาน แล้วกดคัมภีร์หินที่อยู่บนโต๊ะ ประกายแสงแห่งเวทมนตร์พลันฉายวาบ ภาพวาดขนาดใหญ่ด้านหลังค่อยๆ เลื่อนขึ้นไปด้านบนอย่างช้าๆ เผยให้เห็นประตูโลหะสีดำบานใหญ่ ซีโร่แกะจี้ห้อยคอออกจากคอพระสันตะปาปา จากนั้นจึงเสียบจี้ผลึกเข้าไปในรูกุญแจแล้วบิดหนึ่งครั้ง ประตูเหล็กส่งเสียงดังคลิกออกมา ก่อนจะขยับเปิดเข้าไปด้านใน