ตอนที่ 1

สุดาลืมตาขึ้น สิ่งแรกที่เธอเห็นคือหมอกสีขาว เธอคงคิดว่าเธอคงอยู่ในโลกแห่งความตาย จริงๆ เธอไม่กลัวความตาย แต่ที่กำลังสงสัยคือความตายของเธอไม่ใช่อุบัติเหตุแน่ๆ

แล้วใครกันที่คิดจะเอาชีวิตเธอถึงขั้นต้องจ้างคนมาขับรถชนเธอให้ตายแบบนี้

คนที่มีศัตรูรอบตัวอย่างทายาทบริษัทจิราวรรณก็แบบนี้แหละ ทั้งญาติทั้งบริษัทคู่แข่งต่างรอให้เธอล้มลงเพื่อที่ตัวเองจะได้เข้าแทรกแซง

ห่วงก็แต่คุณพ่อที่ป่านนี้คงต้องหัวหมุนเพราะเรื่องของเธอเป็นแน่

เธอนอนคิดไปเรื่อยเปื่อย แต่แล้วจู่ๆ ก็มีเสียงดังขึ้นมา

"เอ็งจักนอนอยู่กงนั้นอีกนานไหม" เสียงแหบแห้งของผู้ชายดังขึ้น

สุดาตกใจรีบผุดนั่ง รอบตัวของเธอมีแต่เมฆหมอก แล้วตกลงเธออยู่ส่วนไหนของโลกแห่งความตายล่ะ สวรรค์หรอ ก็ไม่เห็นมีเทวดานางฟ้าสักตน

แต่แล้วเธอก็เห็นชายชรานั่งอยู่ไกลๆ และเธอคิดว่าเสียงที่เธอได้ยินก็คงมาจากชายชราผู้นี้

"จักจ้องข้าอีกนานไหม เดินมาหาข้าสิเจ้า" ชายชราผู้นั้นพูดเสริม

สุดาเลยลุกขึ้นแล้วเดินไปหาเขา เธอเองก็สงสัยเหมือนกันว่าเขาคือใคร ทำไมพูดจาได้โบราณขนาดนี้ ส่วนการแต่งตัว อืม…เหมือนมาจากสมัยเก่าแก่ซึ่งเธอเองก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่ามาจากสมัยไหน

"คุณปู่คือใครหรอคะ" สุดาถามขึ้นหลังจากที่ลงไปนั่งพับเพียบข้างหน้าชายชรา ที่เธอมีความกล้าถามเขาได้ เพราะชายชราผู้นี้ดูอ่อนโยนเหลือเกินสำหรับเธอ

"เอ็งรู้ด้วยรึ ว่าข้าเป็นปู่" ชายชราพูดกลั้วหัวเราะ

"ก็...จากอายุแล้ว หนูคิดว่า น่าจะอยู่ในรุ่นปู่ค่ะ" คราวนี้สุดาตอบเสียงเบา เพราะเธอกลัวว่าจะทำให้ชายชราโกรธเรื่องที่เธอพูดเรื่องอายุ

"ข้าไม่ได้ถือสาเรื่องนั้นดอก ข้าเป็นปู่ของเอ็งจริง" ชายชราตอบ

"คุณปู่จะเป็นปู่ของหนูได้ยังไงคะ หนูกำพร้าพ่อแม่ตั้งแต่เด็ก หรือว่าคุณปู่จะเป็นพ่อของพ่อบุญธรรมหนูหรอคะ" เธอถามด้วยน้ำเสียงที่ตื่นเต้น

"มิใช่ดอก ข้าเป็นปู่ของเอ็งในอีกที่หนึ่งต่างหาก" ชายชรากล่าว

สุดาเริ่มงง

อีกที่งั้นหรอ ที่ไหนล่ะที่ชายผู้นี้หมายถึง

"ที่ไหนหรอคะ" เธอถามแบบงงๆ

"หึๆ ที่ๆ หนึ่งที่เจ้าจักได้ไปเกิด" ชายชราตอบ

แต่คำตอบของชายชรานั้น ทำให้เธองงมากๆ จนทำหน้าตาเหลอหลาแบบไม่เก็บสีหน้า

"เป็นไปได้ยังไงคะ คุณปู่ต้องอำหนูเล่นแน่ๆ แล้วหนูก็งงกับสิ่งที่คุณปู่พูดมากๆ เลยค่ะ"

"เจ้าจักได้ไปเกิดใหม่ที่กรุงศรีรัตน์ เป็นกรุงเก่า คล้ายกรุงอยุธยาของเจ้านั่นแล แต่อยู่คนละ 'มิติ' ครานี้เอ็งเข้าใจหรือยัง"

สุดาได้ยินก็ยังงงๆอยู่ดี

อีกมิติหรอ

"ก็คือหนูจะไปอยู่อีกมิติหรอคะ แถมยังย้อนกลับไปในยุคที่เหมือนอยุธยาชื่อ กรุงศรีรัตน์ แบบนี้หรอคะ"

"ถูกแล้ว" ชายชราพูดตอบ

เอาแล้ว ทะลุมิติยังไม่พอ ย้อนอดีตในมิตินั้นด้วย

"แล้วหนูจะได้เป็นหญิงหรือชายหรอคะ" สุดาถามขึ้นเพราะเธอฉุกคิดอะไรได้

"เอ็งได้เกิดเป็นหญิง เป็นหลานแท้ๆ ของข้า" ชายชราตอบพร้อมกับรอยยิ้มที่มีเมตตาและความเอ็นดูเต็มเปี่ยม

"แล้วสภาพสังคม วัฒนธรรม เศรษฐกิจ ความเชื่อ การเมือง เหมือนอยุธยาเลยไหมคะ" เธอถามเพราะเริ่มหวั่นๆ ใจ

"คล้าย แต่ไม่เหมือนทั้งหมด"

ที่สุดาหวั่นใจ เพราะถ้าเหมือนอยุธยา แถมเกิดเป็นหญิง ก็คงไม่พ้นเรื่องออกเรือนตั้งแต่อายุยังไม่ขึ้นเลข 2

"ให้หนูเกิดเป็นชายไม่ได้หรอคะ" สุดาถามด้วยสายตาเว้าวอน เผื่อคุณปู่ของเธอจะเปลี่ยนเพศกำเนิดให้เธอได้

"มิได้ดอก เอ็งต้องเกิดเป็นหญิง" ปู่ของเธอส่ายหน้า

"ทำไมล่ะคะ" สุดาถามด้วยสีหน้าไม่สู้ดี

แต่จู่ๆ ก็มีเสียงระฆังดังขึ้น เป็นทำนองที่ไพเราะและทำให้สุดาง่วงมากๆ

"เดี๋ยวเอ็งก็จักรู้เอง เพลานี้เอ็งต้องไปแล้ว" ชายชราตอบด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้ม ปลื้มปิติเป็นที่สุดที่สามารถดึงวิญญาณหลานสาวไปเกิดใหม่ได้สักที