ตอน ผู้ช่วยเหลือ2
ดวงใจปักษา19
ตอน ผู้ช่วยเหลือ2
การต่อสู้พันตรูดูวุ่นวาย เหล่าชายฉกรรจ์เริ่มอ่อนแรงต่างพากันทยอยล้มตายลงทีละคนสองคน พรรคพวกที่ตามมาอีกราวหกคน ก็ออกพ้นชายป่ามาสมทบ
หนึ่งครุฑาหาญกล้าก็ไม่ย่อท้อ ต่อกำลังที่มีมาเสริมเข้าต่อกรจนเหล่าชายฉกรรจ์นั้น แพ้พ่ายไปจนเหลือคนสุดท้าย ที่หลบวิ่งหนีจะเข้าไปในป่า ครุฑาหนุ่มจึงกางปีกสยาย บินขึ้นฟ้าไล่ตามไป เมื่อได้จังหวะเหมาะ จึงโถมร่างลงใช้กรงเล็บเท้า ขยุ้มร่างชายฉกรรจ์นั้นถลาบินขึ้นสู่ฟ้าไป....
ร่างชายฉกรรจ์ค่อยๆ เปลี่ยนร่าง จากมนุษย์เป็นนาคราช เพราะหวังจะให้กายนาคราชนั้น ป้องกันตนเองจากกรงเล็บ อันแหลมคมของพญาครุฑา กรงเล็บค่อยๆ ชำแหละเข้าเนื้อ แม้นเกล็ดนาคาจะหนา ก็ไม่อาจทนแรงขยุ้มจากกรงเล็บของพญาครุฑาได้
เสียงนาคาในอุ้งเท้า ร้องโหยหวนเพราะความเจ็บ จากกรงเล็บที่ขยุ่มกระชาก จนเกล็ดอันหนานั้นหลุดร่วงไป พญาครุฑาใช้แรงตนกระชาก จนร่างนาคาขาดเป็นสองท่อน เลือดแดงฉานตกลงสู้พื้นดิน
หญ้าที่ปกคลุมดินต้องเลือดจนแห้งเหี่ยวตายไป เมื่อร่างนั้นขาดสองท่อน พญาครุฑาจึงสะบัดร่างนาคา ออกจากเท้าหล่นร่วงเข้าไปในป่าเบื้องล่าง สุริยะนาคินทร์แลเห็นพญาครุฑาบินอยู่บนท้องฟ้า และมองเห็นเหล่าสมุนล้มตายไปต่อหน้าต่อตาในใจเกิดความเคียดแค้น แต่ก็ไม่กล้าออกไปเผชิญหน้า กับพญาครุฑานั้น
เมื่อแลเห็นพญาครุฑาหันหลังให้ สุริยะนาคินทร์จึงยกคันธนูขึ้นเรง พร้อมเหนี่ยวสายธนูเพื่อจะยิงครุฑาตนนั้น เจ้าแห่งเวหาได้เผลอหันหลังไปมองบนพื้น เพื่อมองหาร่างของนางผู้นั้นจนลืมระวังตัว เมื่อแลมองเห็นร่างของนาง ที่นอนสลบอยู่เบื้องล่าง และศัตรูคู่ต่อกรก็ตายหมดสิ้นไปแล้ว จึงค่อยๆ ลดกายลงมา สุริยะนาคินทร์เห็นได้โอกาสเหมาะ ที่พญาครุฑาไม่ทันระวังตัว จึงปล่อยมือจากคันศรที่เหนี่ยวดึงไว้
ลูกศรธนูที่หลุดจากแหล่ง พุ่งตรงเข้าหาร่างกำยำมีปีกตนนั้น เสียงลูกศรแหวกอากาศ พุ่งตรงมากระทบโสต พญาครุฑาหันพลิกร่างกลับมา เฟี๊ยวววว..ฉึก!!...อุ๊บบ!!....
อนิจจา..ร่างบนฟ้าไม่ทันได้ตั้งตัว ก็ถูกลูกศรธนูพุ่งมาปักตรึง เข้าที่ท้องทะลุผ่านร่างกำยำนั้นไป เมื่อร่างบนฟ้าที่ต้องปะทะกับลูกธนู เรี่ยวแรงอ่อนล้าลงทันที ด้วยลูกธนูนั้นอาบพิษเอาไว้ด้วย ร่างกำยำมีปีกจึงค่อยๆ ปลิวหล่นจากฟ้า ร่างถลาล่วงลงปะทะพื้นพสุธา ตรึมมม..ตุ๊บบ!..
สุริยะนาคินทร์มองดูร่างนั้น พร้อมรอยยิ้มเหี้ยมเกรียมเมื่อเห็นร่างบนท้องฟ้าหล่นลงพื้น ก็เอ่ยกับคนสนิทข้างๆ
"เราไปกันเหอะ รีบถอนตัวออกไปจากตรงนี้ จักได้ไม่เป็นที่สงสัยของผู้คน"
" แล้วศพของคนเหล่านั้นล่ะ ท่านสุริยะ เราจักทำอย่างไรดี? "
" ปล่อยเอาไว้เยี่ยงนั้นล่ะ เจ้าก็รู้ว่าคนพวกนั้นเป็นใคร ทุกคนล้วนมีค่าหัวนำจับกันทั้งสิ้น ในเมื่อได้ตายไปแล้ว เราจะไปสนใจทำไมกัน!! "
" ไปกัน..เราต้องรีบออกไปจากตรงนี้ และรีบนำหญิงคนนี้กลับเมืองอนันท์ตรัย เพื่อมอบให้แก่เจ้าเมืองอนันท์ตรัย!.."
พูดจบก็ชักม้าตีวนกลับหลัง พร้อมกระตุ้นม้าให้ออกวิ่งไป โดยมีร่างหญิงสาวสลบนอนพาดอยู่ด้านหลังม้า เมื่อเห็นผู้เป็นนายมิได้สนใจ กับร่างของชายฉกรรจ์เหล่านั้น แถมผู้เป็นนายควบม้าหลบนำไปก่อน เหล่าสมุนที่เหลือติดตาม จึงต่างพากันควบม้าตามนายไป...
.........................
พญาครุฑาร่างหล่นลงปะทะพื้นดิน ตุ๊บ..อุ๊บ.. พื้นดินตรงที่ร่างนั้นตกลงมา ยุบลงจนเป็นหลุมวงกลม พอรวบรวมสติกำลังได้ ครุฑาหนุ่มจึงค่อยๆ ขยับกายเพื่อลุกนั่ง แต่ก็ทำได้แค่เพียงพยุงกาย มาพิงขอบหลุมเอาไว้เท่านั้น
ด้วยเพราะเจ็บแผลจากลูกศรธนูที่ถูกลอบยิง พร้อมคิดโทษตนเองที่ไม่ระวัง จนต้องได้รับบาดเจ็บ ก้มสำรวจกายตน ก็พบบาดแผลที่ท้องเลือดสีคล้ำ ไหลรินออกจากบาดแผล จึงรวบรวมกำลังพลังจิต
เพื่อทำการสมานแผล แผลที่เปิดกว้างจึงค่อยๆ สมานตัวจนปิดสนิท แต่ก็ยังคงปวดระบมอยู่ หญิงสาวค่อยๆ ขยับตัวออกจากที่ซ่อน เมื่อเสียงการต่อสู้สงบลง
นางจึงออกสำรวจดูรอบๆ ก็พบซากศพของเหล่าชายฉกรรจ์ นอนตายเกลื่อน นางเดินต่อมาเรื่อยหูก็ได้ยินเสียงครวญ จึงเดินตามเสียงนั้นไปดู ก็พบกลับหลุมยุบตัวกว้างพอประมาณ มีชายคนหนึ่งนั่งหลังพิงขอบหลุม พร้อมเสียงครวญเจ็บในลำคอ...
" ท่าน!..ท่านเป็นอย่างไรบ้าง บาดเจ็บตรงไหนกระนั้นรึ? "
...พญาครุฑาหนุ่มในร่างมนุษย์นั่งหลับตาอยู่ แต่หูยังได้ยินเสียงของนางเอ่ยถาม จึงเอื้อนเอ่ยตอบนางไป
" ข้ามิเป็นอันใดมากดอก...แม่หญิง เพียงได้รับบาดเจ็บที่ท้อง จากคมลูกศรแค่นั้น แม่หญิงอย่าได้กังวลเลย ข้ารักษาบาดแผลไปแล้ว! แล้วแม่หญิงเป็นเยี่ยงใดบ้าง ได้รับบาดเจ็บตรงไหนหรือไม่? "
" ข้าขอขอบน้ำใจท่านมาก ที่ท่านยื่นมือเข้ามาช่วยเหลือครั้งนี้ ข้ามิรู้ว่าจักตอบแทนท่านเยี่ยงไรดี ประเดี๋ยวหากข้าเข้าเมืองไปได้ ข้าจักทูลขอรางวัลจากท่านเจ้าเมือง มาตกรางวัลให้แก่ท่าน!! ท่านอยากได้อันใด เป็นสิ่งตอบแทน ก็จงบอกแจ้งแก่ข้าเถิด..! "
" ข้าอยากขอท่านเป็นรางวัลจักได้หรือไม่ " พูดจบร่างชายหนุ่มก็ฟุบหลับไป...
*******************************************************************