Chapter Seventeen-Welcome to Wuhan, China

Alas tres pa lang ng madaling araw ay gising na si Zev dahil isa iyon sa pinag-uusapan nila ni Reese kahapon. Naihanda na rin niya ang mga gamit niya na good for three days. May ngiting nakaguhit sa mga labi ng dalaga, dahil sa isiping makayapak siya sa lupain ng China-The sleeping Giant. Mostly ay Western Countries lang kasi ang palaging pinuntahan ng dalaga kaya excited na siya na makita sa personal ang kagandahan ng bansang China.

Last night ay nagsasaliksik siya sa mga tourist spot ng China like Great Wall, Tianuamen Square, Yellow Crane Tower and many more that gave her chill's and a feeling of excitement. Pero biglang nawala ang ngiti at kasiyahang nasa dibdib niya, Reese these few days seemed unfamiliar. Parang may itinatago ito sa kaniya, nararamdaman niya iyon sa pamamagitan ng mga halik at yakap nito.

She's no a psychologist but she can read him, he has an expressive face. Every time that they stared at each other eyes, Zev tryin' to find an answer kung bakit may lungkot sa mga mata ng pinakamahal niyang lalaki sa buong mundo.

Pero katulad ng dati no matter how hard she tried to find the answer, ay hindi niya talaga iyon masasagot, palaging bigo ang dalaga. Ang tanging alam niya right from the start ay malungkuting tao si Reese, alam iyon ng mga nakilala sa binata.

Pero iba eh! Bulong niya sa sarili at tumitigil sa ginagawa niyang pag-impake ng gamit niya at ilagay 'yon sa loob ng traveling bag niya. Kahit noong isang araw ay nagkita sila ni Matt ay malungkot din ito. She asked him why pero hindi siya nito sinagot but he asked her instead kung kaya raw niya na mawala sa tabi niya si Reese. Kaya nga ba niya? Isipin pa lang ay kinilabutan na siya.

Hindi niya kayang mawala si Reese sa kanya. Kailangan niya ito sa buong buhay niya. Has he asked her to fill in his missing part? She was the Reese missing rib bone. She was the bone of his bones. Zev was the flesh of his flesh, and now she filled the missing part of Reese, her boyfriend, at paano ba niya matanggap kapag mawala ito sa paningin niya. Reese was a life for her now.

Inisip niya ng mabuti kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ni Matt. Iba't-ibang konklusyon ang pumapasok sa kanyang isipan mga konklusyong hindi niya matanggap sa sarili.

Napailing na lamang siya para iwaksi ang mga 'yon sa kanyang isipan. Bakit ko naman iyon iisipin. Mga bagay na imposibleng mangyari She whispered and smiled again. She wants to stay strong. She after all belongs to him so she need not worry about things. She's not far from the light. Reese will be her light. A man who is always with her in bad and good times. Kaya hindi siya dapat mag-alala, wala siyang dapat alalahanin. Isa pa ay hindi siya dapat malungkot, dapat masaya siya. Gusto niyang magiging memorable ang mga araw nila sa Wuhan, China.

Biglang huminto ang dalaga sa kanyang mga iniisip nang nay naririnig siyang bumusina sa labas ng apartment niya. Alam niyang si Reese iyon. Kaya mabilis niyang tinapos ang ginagawa niya at nakangiting bumaba ng hagdan.

Nang buksan niya ang pintuan sa ibaba ay nakita niyang nakatayo roon si Reese. He smiled and snatched her into a hugged and he kiss her mouth. He slips his wild tongue in her open mouth. A very masculine flavor Zev thought. Kahit sa isang ngiti at titig nito ay talagang bibigay kana dahil lalaking-lalaki ang datingan nito. His hotness always stood out.

"Buenos Dias Amor ko" bati nito ng sa wakas ay magkahiwalay ang mga labi nila.

He bite his lowered lip. "Ang bango mo" He makes eye contact in Zev to draw attention. He attracts her now with those eyes, with those flirty and alluring looks. Reese rotates his eyes to Zev's lips, cheek, in her nose, and back to her eyes. His hotness burns her down. She also want those lips on her nipples.

The two still stood there staring at each other eyes, parang pinag-sawa nila ang sarili nila sa pag-obserba sa isat-isa. Then he kissed her again, he's gentle now. He's romantic.

Pero ginambala sila ng isang katok sa pintuan dahilan upang magkahiwalay ang mga labi nila. Humakbang ito sa pintuan at binuksan nito ang pinto at tumambad sa kanila ang isang lalaki na nakatingin sa kanila.

"Sir, four-thirty five na po. Hindi ba't alas singko ang flight ninyo?" sabi nito.

Napakamot ito sa ulo nito. "Love, si Mang Ernesto pala ang family driver, siya ang maghatid sa'tin sa Airport"

Ngumiti siya.

"Okay na ba ang mga gamit mo?" tanong ni Reese sa kaniya.

"Si, Si" tumatangong tugon ng dalaga." W-wait for me here" Dagdag niyang tinalikuran ang dalawa.

Hubei, Wuhan China.

Pagbaba nila ng eroplano ay kaagad silang sumakay sa isang taksi na naghahatid sa kanila sa malapit na Hubei bus station at nagpapahatid sila sa Wuhan ang capital ng Hubei Province. Dahil malayo ang Wuhan at napapagod ang dalaga ay hindi niya maiwasan ang matulog sa balikat ng binata. Pagdating nila ng Wuhan ay kaagad silang nagcheck-in sa Sheraton Grand Wuhan Hankou Hotel ang hotel na may pinakamataas na ratings among others in Jianghan District, Wuhan.

"Amor? can I ask something?" Tanong ni Reese kay Zev na abala sa kakatingin ng ibat-ibang uri ng bulaklak at mga pagodang maliit sa ibaba at katabi ng hotel.

"Go ahead," aniyang ngumiting humarap kay Reese.

"Halimbawa makatagpo ka ng isang lalaki na mas guwapo kaysa akin, mas mayaman kaysa akin, and he courts you bibigay ka ba. Iiwan mo ba ako?" May lungkot sa boses nito.

"Bakit wala ba akong Reese na guwapo, decent, gentle, at hero ko," sambit niya sabay haplos sa pisngi nito.

Oh God helps me bulong nito sa sarili. Paano na kaya ang mga sumusunod na araw sa buhay niya?

"You're the right man for me. My first and last one" Dagdag niya.

Kinabig siya nito sa isang mahigpit na yakap at masuyo nitong hinagkan ang ulo niya. I'm sorry for you Mi Amor. He whispered in himself again. Malapit na, malapit na sana mapatawad mo ako usal nito sa sarili at hinigpitan ang pagyakap nito kay Zev.

"Magpapicture tayo," anito na binitawan siya sa yakap nito.

"Sa cellphone mo. Nasa loob ng room natin ang akin"

Panay ang pa-cute nito sa bawat pictures nila and she loved it. Nang gabing 'yon ay naglalakad sila at tumambay sa Wuhan, Yangtze River Bridge. Pinuntahan din nila ang Yellow Crane Tower. Their night was indeed very romantic, the coolness of the night breeze, the beauty of the place calmed them down.

It was a love story that was written on each corner. It was a perfect night for the two and they're the lovers with a romantic story on their hearts. Dancin' in each corner was their love to each other, their hearts danced in its beats of a lovely rhythm that only Zev and Reese who can truly understand it, who can hear it and feel the beauty in its tone.

Sa susunod na araw ay pinuntahan nila ang White cloud cave. Sa loob ng napakagandang kwebang 'yon ay may nakita si Zev ng isang ordinaryong bato na hugis puso. She wants it, ang ganda kasi ng porma ng bato at ang hugis nitong parang puso ay perpektong-perpekto. Balak sana ng dalaga na kunin 'yon at dalhin pauwi ng Pilipinas. Ang batong 'yon ay kasing laki ng kanyang kamao. Pero biglang may ideyang pumasok sa isipan niya.

"This stone will prove our great love to each other" sambit niya habang minamasdan ng mabuti ang hawak niyang bato. It captivated her again and again.

"Huh? ¿Como? (How)" he looks at her funny kaya napilitan siyang magpaliwananag.

"Alam naman natin na hindi lahat ng oras ay smooth sailing tayo. Hindi lahat ng oras ay okay tayo. May mga oras na nagtatalo tayo at nag-aaway. Kaya iniisip ko lang na ang batong ito ay pwede nating gamitin for forgiveness sake. Halimbawang pag nakagawa ako ng isang malaking kasalanan all I can do is babalik ako dito at hahanapin ito.  Ibibigay ko sayo para mapatawad mo ako" paliwanag niya sa mahabang salaysay.

"Creo Que es una muy Buena Idea, (I think that's a very good idea)" Nakangiting sambit nito at inagaw sa kaniya ang batong iyon.

"So itatago natin ito dito sa loob ng Cave. So we need to mark it, our first name should be written on it, wait" Dagdag nito at inilabas ang dalang signing pen mula sa loob ng dala nitong sling bag. He breaks it para makuha nito ang Ink ng pen at isinulat nga ng binata ang unang letra ng pangalan nito. "Your turn, Amor." He smiled.

Isinulat din niya ang unang letra ng pangalan niya sa kabilang bahagi ng katawan ng batong 'yon. Pinatuyo ng dalawa ang Ink na marka ng kanilang mga pangalan na nakasulat sa katawan ng batong 'yon. The two end up hugging each other.

"Keep our love. You will be the peace object for forgiveness sake." She said nang magkahiwalay ang mga katawan nila. Pagkatapos ay inihulog niya 'yon sa isang butas ng malaking bato saka tinulungan siya nitong maghulog pa ng maraming bato na katam-taman ang laki tuloy ay di na nila makita ang hugis pusong batong iyon kanina. The treasure now was safe in its hiding place.

Good God kailangan ko bang kunin ang batong iyon after one year. Cupid have mercy on me. Bulong nito.

"M-MI Amoreee" tawag ni Zev mula sa banyo. Kasalukuyan silang nasa loob ng room sa tinutuluyang Hotel sa Wuhan.

Napilitan siyang iwan ang ginagawa niyang pagta-type, tumayo siya at humakbang patungong banyo.

"Bakit?" tanong niya.

"Goddamn, may period ako." May inis sa boses nito.

"Period? Ano yun?" Naguguluhang usal niya sabay kamot sa kanyang ulo.

"Basta Amor."

"Ano nga iyon?" Gusto na niya talaga malaman kung ano ang ibig sabihin ng sinabi ng kasintahan. He was curious about it.

"Menstruation. I need a sanitary napkin. But fool Wala akong dala"

Natawa siya.

"Funny?" Inis na tanong nito.

"Paano yan?" balik tanong niya.

"Would you mind being a gentleman for a few minutes" she said.

"Dati na akong gentleman" He leaned his head on the bathroom door.

"Shuutaa ka! Can you buy me Sanitary napkins" she pleaded.

"Bat may 'S'" he chuckled.

"Shuttaaa ka bilisan mo na nga"

"Wait, Love. Hindi ka ba maubusan ng dugo?"

She rolled her eyes in a circle. "Gago please"

"Sige na nga," aniya at nag-ayos ng sarili.

Bumaba siya ng hotel para humanap ng malapit na Department Store na kung saan siya pweding bumili ng sanitary napkins.

Kailangan ba ang size? He asked himself with some surprise and curiosity. Ano ba ang bibilhin ko Modess with wings, sister, or Charmme? tanong niya sa sarili. Alam niya ang mga 'yon dahil nakakita siya ng gano'ng klaseng sanitary napkin sa mga commercial sa TV.

He stopped for a second binalik niya ang sinabi niya sa kaniyang isipan kanina. Modess with wings? Napaisip siya kung bakit tinawag ng ganoon ang napkin na iyon gayong wala naman 'yong pakpak.

Napailing na lamang siyang napakamot sa kaniyang ulo. Now, what should he buy. He was in Wuhan and he was unfamiliar with their sanitary napkins. Sa isang malapit na Department store humantong si Reese kaagad siyang pumasok at sinalubong siya ng isang slim na sale's Lady.

"Zǎoshang hǎo xiānshēng. Wǒ zěnyàng néng bāng dào nǐ? (Goodmorning Sir. How may I help you?)" Reese of course can understand what she's saying. He's multilingual.

He smiled. "Zǎoshang hǎo. Wǒ zhèngzài xúnzhǎo wèishēng jīn, yīnwèi wǒ de nǚ péngyǒu mùqián wúfǎ wèi zìjǐ gòumǎi. (Good morning. I'm looking for sanitary pads since My girlfriend is currently not able to buy for herself)" aniya na nagpapaliwanag.

The sale's lady smiled. "Shēnshì (Gentleman)" komento nito.

"Xièxiè nǐ. Xiànzài nǐ néng bāng wǒ ma? Hǎoxiào dàn bù zhīdào mǎi shénme wǒ duì nǐmen guójiā de wèishēng jīn wánquán mòshēng (Thank you. Now can you help me? Funny but I don't know what to buy. I am unfamiliar with the sanitary pads here in your Country)" aniyang natawa.

"Wǒ de róngxìng. Shùnbiàn wèn yīxià nǐ láizì nǎlǐ? (My pleasure. By the way, where are you from?)" Halatang interesado sa kanita ang babae.

"Philippines" He smiled.

Tumatango-tango ito habang ipinakita sa kaniya ang mga sanitary pads and his job was to choose. Shuya, Nin's Fresh in Ultra, Pankh ultra-soft and Sunday girl ang kinuha niya, agad niya iyon ibinigay sa babae at dinala iyon sa Counter. Kaagad niyang bibayaran iyon pagkatapos nagpasalamat ay lumabas na siya.

In the entrance door, he was surprised nang makita si Lee na papasok sana sa loob kaagad niya itong in-approached na halatang nagugulat din ang huli pagkita sa kaniya.

"Huy, ikaw ito? Ano ginagawa mo rito? Ikaw hindi nagmensahe sa akin na punta ka rito. Ikaw lemonyo" pautal-utal na sambit nito.

"Dickhead, I already sent you an email to inform you na pupunta ako ng Wuhan. Bitches you didn't even check it. What's wrong with you? You dead!"

"Ako pasensiyahan mo."

"Shutaa mag English ka nga or mag Chinese"

"Shuō zhēn de, xiōngdì, wǒ zhīdào nǐ zài zhèlǐ. Nǐ hé nǐ de nǚ péngyǒu zài zhèlǐ. Guānyú wǒmen fēi wǎng mǎdélǐ de hángbān shì de yīqiè dōu hěn hǎo, wǒ de wénjiàn xiànzài méi wèntí. Suǒyǐ bùyòng dānxīn xiānshēng. (Seriously Bro I know You're here. You're here with your girlfriend. About our flights to Madrid yeah Everything was okay, my papers are okay now. So no Worries Sir)"

"Good Dickhead. Check your fucking email." He said and bid goodbye. "I'll be seeing you"

"Take care Dog"

"Fuck you" aniyang tinalikuran ito at nagmamadaling bumalik sa Hotel. Alam niyang hinihintay na siya ni Zev.

Sa Ikatatlong Araw ay dumiretso sila sa Capital ng bansa sa Beijing. Binisita nila ang Tianuamen Square ang pinakapuso ng bansa. Kaya't dinarayo ito ng libo-libong tao sa maghapon at magdamag. Inakbayan siya nito and of course they kissed each other in the midst of crowded liberal-minded people. Ang saya-saya ni Zev sa mga oras at mga araw nila sa bansang China. She had a little hope na tuloy-tuloy ang sayang iyon.