Chapter 1

Everything is glowing in happiness. Everyone has a smile on their faces. They just witnessed the union of two lovers, Blaze and Shamara Alvarez wedding was full of blast. Kasama pa ang unang kaarawan ng anak nila. The double celebration made them jump in contentment.

Well except for the who's silently watching from a far, Blare Alvarez.

Blaze, his twin happiness is supposed to be his happiness too. Yes, he can smile to the crowd and pretending to be happy. But obviously he can't fool himself.

He's drinking vodka while in deep thought.

Paano ba maging masaya?

Tingin ng lahat sa kaniya ay pepekto. Hindi din niya iyon ikinakaila.

He's perfect.

He has everything that every human wish to have.

Face.

Body.

Fame.

And money.

But there's something in his chest that he can't name. He's missing something. Something important. Maybe the reason why he can't even feel genuine happiness.

He stare at Kendrick, Michelle child. Well it's more likely a play role child. He can still remembered how Mitchell admitted her wrongs. According to her, kinuha lang daw nito ang bata sa ospital.

Because of unknown reason, he dig deeper. He found out that Kendrick mom died inside the hospital when the fire exploded. Sinama ito ni Mitchell sa pagsunog.

Let just say that he and his twin has a very brilliant mind. Before the chaos happened inside the city jail, nagpalit sila ng katauhan ni Blaze.

So when the villain thought that they kidnapped Blare Alvarez in different setting which is a trick. Doon sila nanggulo. In short, when the confronted scene happened, Shamara is technically with Blare and not with Blaze.

"Why you're not happy, Tito Blare?"

Blare blink. Kendrick is really a smart kid and adorable one. Hindi niya ma explain kung bakit bumibilis ang tibok ng kaniyang puso every time he look at the kids' eyes. There's something  in it which it seems very familiar. Parang matagal niya ng tinitigan ang mga matang iyon. Which he finds it weird. He only knows the kid for maybe half of a year and not that long.

"I'm happy, kiddo."

"Hindi naman po totoo, Tito."

Blare just smile at ginulo ang buhok ng bata. Unconsciously, he felt something relief at parang gumaan bigla ang mundo niya. But the quick smile on his face suddenly faded because of commotions near his cousins' table, Melanie. She is really a bitch, maybe it runs in their blood. Blare is an asshole like his brother, Blaze. Well, nagbago lang ito ngayong may asawa at anak na.

Ayaw niya sanang pansinin iyon dahil alam niyang kayang-kaya na iyon ng kaniyang pinsan, kaya lang nahagip ng kaniyang paningin ang waitress na mukhang pinagalitan ni Melanie. Nakayuko lang ito kaya 'di niya makita ang itsura. Hindi niya alam kung ano ang iisipin basta there's some force wanted him to intrude the scene. Blare shook his head and walks towards them.

"Look what you did to my dress?! Tang'na mo girl! Alam mo ba kung gaano ito kamahal, ah?"

Nakuha na nila ang atensyon ng mga bisita. Nananatiling nakayuko lang ang babae habang si Melanie naman ay pilit na inaayos ang damit na nabasa ng juice. Umiling ulit si Blare.

"Mel, tama na 'yan. You're attracting too much attention." Inirapan lamang siya ng pinsan tsaka nag walk out.

Itinagilid niya ang kaniyang ulo, readying his playful smirk. Madali lang namang magpanggap. It's becoming his second skin.

"Pasensya na po, sir." His lips parted upon hearing her voice. Nakayuko pa rin ang babae kaya hindi niya makita ang kabuuan ng itsura nito but then her voice is so damn familiar. Hindi niya namalayang nahihirapan na pala siyang huminga. Napahawak siya sa kaniyang dibdib.

"Tito Blare?!"

Tila makuha din ang atensyon ng buong paligid. Hindi niya pinansin ang nag-alalang boses ni Kendrick. His attention is too focus on the woman in front of him na ngayon ay nag-angat na ng tingin sa kaniya. He can sense recognition in her eyes.

"War..."

That was the last thing he remembered before passing out. Ni hindi nga niya maalala kung sino ang nagsugod sa kaniya sa ospital. Pero kahit na nagkaroon na siya ng Malay, hindi pa rin mawala sa kaniyang isipan ang mukha ng babaeng iyon, kung bakit gano'n ang pagkagulat nito. Did she know him? Pero bakit War ang binaggit nito sa kaniya? His name is Blare fucking handsome Alvarez for goodness' sake!

"Buti naman at naisipan mo ng gumising."

Mabilis siyang napalingon sa boses ni Blaze na nagpabalik sa kaniya sa kasalukuyan. Saglit pa siyang nagulat sa presensya nito.

"O ba't nagulat ka pa sa gwapong itsura ko?!" Blaze hissed. Ang alam niya kase, honeymoon na ito diretso after ng reception. A fake smile plastered in his face.

"Oyyy... nag-alala siya sa'kin..." Tudyo niya pa sa kakambal pero agad ding tumahimik dahil sa seryosong titig na ginawad nito sa kaniya. He sigh and look away.

"Tang ina ka, Blare. Don't you dare used that pretentious side of yours when you're in front of me."

Blare raised his hands as a sign of defeat. Blaze really knows him. Nakatingin lang siya sa kawalan.

"Anong ginawa nong waitress sa'yo at muntik ka ng atakihin sa puso?" Blare shook his head. Maski siya walang natandaang ginawa nong waitress sa kaniya. She just look at him with those longing expression, he guess. Weird. Tinawag pa siya nitong War. He wonder if they know each other back then.

Maybe one of his flings na hindi pa nakamove on? Well, dapat hindi na siya magtaka pa. He has those affect on girls.

"Alam mo bang pinatanggal ni Melanie yung waitress?" That caught his attention. What the fuck! Wala naman itong kasalanan. Well in fact, the doctor said it is because of stress and over fatigue. He remembered himself working too much dahil siya ang hinayaang tumapos sa trabaho ni Blaze. Arghh.

"OK."

"Wala ka bang gagawin?"

Kumunot ang kaniyang noo at bumaling sa kapatid. "Ano namang gagawin ko?" Nagkibit balikat lamang ito bago tuluyang umalis. Naiwan naman siyang nakatulala. Ano daw ang gagawin niya? May dapat ba siyang gawin?

Wala sa sariling naglalakad Mikkadaise habang guyod-guyod ang kaniyang malaking maleta. Malas ang araw na ito para sa kaniya. Nawalan na siya ng trabaho, tapos pinalayas pa siya ng kaniyang tinitirhan. Nakabayad naman siya, advance pa nga ng dalawang buwan iyon pero dahil sa babaeng natapunan niya ng juice kanina, kaya binalik sa kaniya ang advance payment at pinahahanap ng bagong matutuluyan. Sa tingin niya binayaran nito ang landlady para paalisin siya. Ganon ba kalaki ang atraso niya tratuhin siya ng ganito? Nag sorry naman siya, ah.

She sigh, holding his purple back pack para tingnan ang natitira niyang pera. Nakaramdam kase siya ng gutom at sakto namang may Jollibee malapit sa kaniyang kinaroroonan.

To her surprise, wala ng laman ang kaniyang bag. Doon niya napagtanto na butas pala iyon.

Kanina pa siya naglalakad kaya paniguradong malayo-layo na ang mga gamit niya kung nahulog man iyon. "Haist. Ang malas..." She have no choice, mangiyak-ngiyak niyang tinahak ang saan pabalik.

She sigh in relief when she saw a brown envelope scattered near the road. That's hers.

Agad niyang pinulot iyon kahit masyado ng gusot iyon. Buti na lang nandoon pa ang birth certificate niya, passport at iba pang importanteng dokumento. Wala sa sariling napayakap siya doon at akmang ipapasok niya iyon sa loob ng maleta nang marealize niyang naiwan niya pala iyon malapit sa Jollibee.

Kahit hindi pa niya nakita ang kaniyang walet at iba pa niyang mga gamit, agad siyang tumakbo pabalik.

Gano'n na lang ang pagkalaglag ng kaniyang mga balikat nang nakita niya kung paano pinagkatuwaan ang mga damit niya sa mga lalaking 'di niya kilala.

Natipon lahat ng galit at frustration niya sa mundo, wala sa sariling sinugod niya ang mga iyon na ngayon ay pinagtatawanan habang ininat ang mga Victoria secret na underwear niya!

"Akin yan!!!" Nabitin ang tawanan ng mga ito dahil sa biglaang pagkuha niya ng kaniyang maleta na hawak ng isang lalaki. Natigilan ang mga ito at tsaka tumingin sa kaniya.

Pero imbis na matakot, nagtawanan pa ang mga ito at nauwi sa halakhakan.

"Sa'yo pala 'to, miss. Hahaha."

Pulang-pula na ang kaniyang mukha dahil sa pinaghalong galit at inis. Patuloy pa rin ang pagtawa ng mga estranghero lalaki. Mabuti na lang at agad itong tumabi nang binalik niya ang mga damit  sa maleta. Hindi sinadyang pumatak ang isang butil ng luha sa kaniyang nga mata.

Bakit nga ba napaka unfair ng mundo?

Pinagmasdan na lang niya ang papalayong bulto ng limang mga lalaking iyon... Gustong-gusto niyang bawiin ang mga panty niyang tinangay ng mga ito. Bwesit! Pero naisip niya rin namang dapat nga magpasalamat na lang siya sapagkat hindi siya sinaktan ng mga ito. Uso pa naman ang rape.

Tsk. Nakakaiyak lang naman, yun na lang talaga ang natitirang maayos niyang panty tapos Victoria secret pa iyon. Huhuhu.

"Ate, okay ka lang po ba?"

Pinunasan muna ni Mikkadaise ang kaniyang luha bago humarap sa may-ari ng tinig na iyon.

She's not okay. She wanted to answer honestly but, there's some force wanted to stop her. Maybe because of the innocence looks of the kid who approached her. Ngumiti lamang siya ng tipid.

"Ang gwapo mong bata."

She can't help but to appreciate his cute feature. He has those glamorous aura but his eyes are expressive. Grabe, overload ang kagwapuhan ng batang nasa harapan niya. Paniguradong maraming magkakagusto dito paglaki. Ngumuso siya sa sariling iniisip. Kung siya ang Nanay nito, hindi niya hahayaang magka girlfriend ito not until he reaches thirty years old. Kaya lang, kunwari lamang iyon. She sigh. She suddenly feel longingness inside. "Ano nga palang pangalan mo?" She tried to sound happy.

"I'm Kendrick, seven years old, you are?" Mikkadaise giggled as little Kendrick offers his cute hands. Tinanggap niya iyon.

"Mikkadaise Osorio, twenty-seven years old, nice to meet you, Kendrick."

They smile pero nalipat ang atensyon ni Kendrick sa likuran ni Mikkadaise. Nagtatakang lumingon din siya. "Daddy Blare ang tagal nyo po..."

Mikkadaise lips parted, shock. Napalunok siya ng sariling laway ng wala sa or as. War— no. The man looks like War is just a half  meter away. Naamoy  niya na ang pamilyar na pabango nito. Damn. Pati perfume brand nagpapaalala sa kaniya kung ano ang kaniyang nawala noon. She shook her head. Matagal na rin iyon pero sadyang masakit pa rin.

"What?!"

Mikkadaise looked away. Hindi niya napansin na nasobrahan na pala siya sa pag titig dito.

Blare eyes look down, nakatingin ito sa kaniyang maleta at sa gusot na brown envelop na dala nito. Blare can't help but to stare at her curiously, but he bit his lip as he remembered what Blaze said. Nawalan nga pala ito ng trabaho, and knowing Melanie... Fuck. He must do something to stop her evilness.

"He is your dad?" Gusto niyang  pagalitan ang sarili. Damn her curiosity.

"Ano naman ngayon kung anak ko siya, miss?....."

She sigh in disappointment, staring at him, asking for her name. Hindi niya alam kung ano ang mas masakit, ang ideya ba na nagpapanggap lang itong hindi siya nito kilala dahil ayaw siya nitong maalala, o ang ideyang hindi talaga ito si War at magkamukha lang.

"Ayos ka lang ba talaga dito, M-mikkadaise?"

Ngumiwi pa si Blare sa pagkasambit niya sa pangalan nito. Tsk. But, he then smirk when he saw her blush. Sanay na sanay na talaga siyang pinaglalawayan ng mga kababaihan. He's that handsome and he knows it. Grabe. Nakakabasa ng core. On the other side, hindi niya mapigilan ulit-uliting sambitin ang pangalan nito sa kaniyang isipan. Mikkadaise. It seems so familiar, parang nakasanayan na niya itong sambitin dati. Oh heck. That thought gives him headache.

"Okay lang po ba kayo, Sir?" Umiling lang siya tsaka iniwan na ito sa guestroom. Hindi niya talaga matukoy kung bakit ang bait ng pakikitungo niya dito. He doesn't even talk to strangers. Pero ngayon nagawa pa niyang patuluyin ito sa unit niya. And now he is fuck up!

"Daddy Blare, kailan po uuwi sina Daddy Blaze at Mommy Sham?"

Tumabi siya sa pag-upo Kay Kendrick. He just smiled. Hindi niya talaga maintindihan kung bakit parang magaan ang loob ng batang ito sa kaniya. Come to think of it, hindi niya naman kaano-ano ito pero gusto niyang pagbigyan lahat ng gusto nito.

"Bakit? Ayaw mo na sa'kin?"

Umiling ito pero hindi pa rin nakatakas ang malulungkot na mata nito. "Why is that sad look in your face, kid?"

"Kase po gusto ko ng family kaya lang sampid lang ako sa family ni daddy Blaze..."

"Shhh... Hindi yan totoo..." Inalo niya ang bata at nang hindi pa rin ito tumahan, binuhat niya ito habang isinasayaw na parang sanggol. "Shhhh...."

It really does bother him even of it's just his single tear. How he hated seeing him cry.

"Anong nagyayari jan?" Mabilis siyang napalingon at nagtatakang tiningnan si Mikkadaise na nakadungaw sa pinto. He sigh. She looks like stupid.

"Ma...ma..."

Unconsciously, binigay ni Blare si Kendrick Kay Mikkadaise, kahit nag-alala siya na baka mabibigatan ito. It seems like his instinct tells him that it's the right thing to do.

And he almost hear his own breathing when Kendrick, pause from crying instead, sumiksik pa lalo ito sa leeg ng babae habang walang tigil sa pagtawag nitong

mama.