Chapter 41

Please Vote!

Hindi niya alam kung bakit ngunit parang kay sarap at payapa ng kanyang tulog. Napaka himbing n'on. Iyon na yata ang pinaka masarap na tulog niya sa buong buhay niya. Pero teka, may naramdaman siyang kakaiba.

(Damn! Am I smiling?!) She asked at herself. Sinalat niya ang kanyang labi.

Yes, she is smiling as of now. Even she just woke up. What kind of weird thing is this? Umiling siya upang mawala iyon. Sinampal sampal pa niya ang kanyang mukha ng dalawang beses para matauhan. Ano ba ang nangyayari sa kanya?

Noong una ay akala niya ay kakaiba lang siya ngunit hindi lang pala iyon ang problema. She was thinking of Woodman early in the morning at napapa ngiti siya. Napa kunot naman ang kanyang noo hindi iyon maaari.

Tama na ang pakikipag lokohan dito. Hindi na siya ang dating Isabelle kaya hindi na niya hahayaan na maloko muli ng kahit sino. Kahit sabihin natin na iba ito ay lalaki pa din ito. Kailangan niyang umayos. Hindi tama ito at alam niya iyon.

Kahit pa sabihin niya na gusto niya lagi itong nakikita at kasama. She let a sigh. She really can't get tired in the way he calls her name, para iyong musika ng umaawit na anghel.

The way he held her hands, na kay init na tila kino- comfort siya. And even the way he looks at her na parang nakikita nito kung may tinatago siya. Gusto niyang lagi nito iyon ginagawa.

Especially, his scent that she always like na hindi talaga niya pinagsa sawaan and his every single smiles na halos ika hinto na nang kanyang mundo ay gustong gusto niya iyon makita.

She sounds a bit crazy but, iyon talaga ang totoo. Pero, alam niyang pansamantala lamang iyon dahil ang lahat ay may katapusan.

May be their are like this becuase of the circumstances that they both find some comfort from others dahil parehas silang malungkot at mag isa na sa mundo. Their parents are both dead kaya that could also be a reason.

Hindi naman niya maaari sabihin na ganoon pa din sila sa isa't isa kung iba ang mga bagay na nangyari. Hindi naman din siya makapagtiwala sa nararamdaman nito dahil una sa lahat ay wala nga siyang kaalam alam dito. Except for knowing that his parents are died at Kuya na lamang nito ang kasama nito.

Pero pagkatapos niyon ay wala na siyang alam na kahit ano'ng impormasyon tungkol sa sarili nito. So, how can she supposed to know that he was saying the truth or not. Hindi nga niya alam ang tinatakbo ng isip nito. Even his behavior and everything ay hindi niya maintindihan.

And in the top of all that is the crazy fact that she can't missed he just agreed to marry her beacuse she offered him money. The money he needed for his invention and the money that will be a big help for to prove to his brother that he can be successful because he did what he loves.

Iyon naman talaga ang totoo kahit baligtarin pa niya ang pangyayari ay pbabagsak pa din siya sa konkulsyon na he just marry her because of her money. And everything was just an agreement for the both of them. Patunay na ang kontrata na parehas nilang nilagdaan.

Saying that all of this was part of the contract so, she don't have any right to give any meaning to what he is doing in front of her. The way he cares at her and be worried about her was all about the money she offered. And of the questions.

She's not supposed to be swayed at everything he does. Kailangan niya umayos. Hindi dapat siya ma bulag sa katotohan na pera lang naman ang pinag ugatan ng lahat ng ito.

Hindi ba ayaw nga niya ng komplikasyon kaya siya nag bayad ng mapapangasawa niya hanggang sa panahon na matapos ilipat sa kanyang pangalan ang lahat ng ari arian ng kanyang lolo.

At ganoon din ito. Kailangan nito ng pera para sa ambisyon nito. Parehas lang sila kaya bakit siya nagkakaganito? Hindi dapat niya ini- entertain ang mga bagong bagay na nararamdaman niya para dito. Hindi niya dapat kalimutan ang tunay na rason ng lahat ng ito.

But, why does her heart feels ache? Hindi niya dapat iyon nararamdaman. Mas mabuting ayusin na niya ang lahat bago pa mas lalong maging komplikado ang lahat.

Habang ang mga bagay ay simple pa ay kailangan na niyang tuldukan ang mga bagay bagay na pagmumulan ng problema in the future.

Nakapag isip na siya. Kailangan na niyang mag set ng pader sa pagitan nila. Pader na magiging harang para sa puso niya at maging dito.

Dahil baka kapag hindi niya iyon ginawa ay baka siya na naman ang masaktan ng labis na ikabaliw na niya. Kailangan niya ipaalala sa kanilang dalawa na ang lahat ng ito ay kasunduan lang.

Paglingon niya sa kama ay wala na ito. Did he slept besides her or he slept outside? Marahil ay sa labas ito na tulog. Takot na lamang nito sa kanya kung sa tabi niya ito na tulog. Pero knowing him he might do that.

Kinabahan naman siya na baka may yinawa itong hindi ka nais nais. Kinapa kapa niya ang sarili. Naka hinga siya ng maluwag ng ganoon pa din ang ayos niya at hindi na gusot ang kanyang damit. Mukhang wala naman pala itong ginawang mali sa kanya.

"Hello, Tito. Ahm... I want you to find me a person who can customized a condo into a mini laboratory.."

"I supposed but, not for chemicals but for.. Ahm.. Machine inventions I guess.." She ordered at her Atty. And now, she is starting to put some gap from the both of them.

"And can you rush it until tomorrow? Or after two days may be?" Pagmamadali pa niya dito.

"O..okay thanks." She let a sigh of a relief ng malaman niya na in two days ay maayos na ang condo na sinasabi niya. And now, it is time to put some gap between the two of them.

Natagpuan niya ito sa kusina. Nandoon ito at tila may umaamoy na masarap. Naglu luto ba ito? Marahil ay oo dahil dalawa lang naman sila na nasa kuwarto ngayon at kung hindi siya ang naglu luto ay siyempre ito.

"Oh, gising ka na pala. Happy Halloween!" Bati nito sa kanya na ikina gulat niya.

"Holy shi-- Muntik na niyang matapos ang kanyang curse dahil sa gulat sa itsura nito. He is wearing a zombie mask na kamukha ng nakita nila kahapon sa Tower of Terror. Gusto naman niya itong sampalin dahil sa inis.

"Oops that's bad. Ang aga aga." Natatawang saway nito sa kanya pagkatapos ay hinubad na nito ang maskara nito.

"Papatayin mo talaga ako." Na iinis niyang sabi dito. Wala siya sa mood makipag trick or treat dito. Dahil may mahalagang bagay siyang dapat sabihin dito. And she was shocked when she realizes his get up.

Naka apron ito at naka headband na may garter na kulay puti. Mukhang ayaw nito masira ang concentration nito kaya hinawi nito lahat ng bangs nito. Imbis naman na mabawasan ang pagka macho nito ay she finds it really cute. So, adorable to be exact. What the hell is happening? Ano na naman ba ang na kain nito?

" Ma upo ka na at magha hain naman na din ako." He said to her like it was natural on him. Na parang lagi itong naglu luto at hinahainan siya. And she blinks twice.

(Is this really happening?) She unbelievably asked to herself.

"Yup, it is. Kaya ma upo ka na.." Sagot naman nito na tila na basa ang kanyang isip. Napa kunot noo naman siya dito. What kind of joke is this early in the morning?

"Is that a smile? Nang aasar ka ba?" Na iirita pa niyang muli na tanong dito. Is this the end of the world? Why the hell is he like this?

"Oh my sleeping child.. The world so, wild but, you build your own... paradise. That's one reason why, I cover you sleeping child.. In all the people around the world they have a mind like yours..---

"What the f- hell?! Are you singing?!" She exaggeratedly asked him. Nasisiraan na yata siya ng bait. Is she hearing this toad man right? Kumakanta ito..

"Aha. Hindi naman masama di' ba?" Tila wala lang na sagot nito. And he continues singing the song 'Sleeping Child' from the 1996 album entitled Michael learns to rock.

"Y...you're weird to...today.." Hindi niya mapigilan na sabi dito habang naka kunot pa din ang noo. She just looks at every single thing he does.

Frying the eggs while he is getting the bread in the toast. Matapos naman maluto ng itlog ay pinatay na nito ang apoy at kinuha na ang plato na may laman na toasted bread.

Naka lagay na ang mga pinggan ng dumating siya kaya pagkain na lamang ang hinihintay para makakain na sila.

"The milky way, upon the heaven is smiling just for you--- Kanta pa nito ngunit pinatigil niya ito.

"Stop singing.." Saway niya dito. Nanadya ba ito.

"Bakit? Nasa tono naman ako. And besides, I'm in a good mood.." Katwiran nito.

Ang totoo naman kasi niyan ay maganda din naman ang boses nito kaya lang parang siya ang nahihiya kapag ito ang kumakanta. Hindi niya alam pero ayw niyang marinig itong kumakanta. Para kasing gusto niya lumubog sa kinauupuan.

"Mind sharing why you are in a good mood?" Usisa niya dito habang nagha hain ito.

"Huh? Ahm... Wala." Pagsisinungaling pa nito.

"Secret baka maging killjoy ka pa." Balik nito sa kanya na parang bata lang nang titigan niya ito upang hintayin ang sagot nito. And he smiles at her.

"Unbelievable." That's the only thing she can say.

"In the past you are weird and now, thank you for reminding that again." She sarcastically said to him.

"Sit down. We need to talk about something." Seryoso niyang sabi dito.

"Is that important? Let's just talk about it later."

"May sasa-- Hey.." Saway niya dito ng hainan siya nito sa kanyang plato.

"Baka puwede kumain muna tayo.. As you can see... Mataas na ang sikat ng araw.. It is one hour before noon at hindi pa tayo kumakain.." Suggestion nito.

"Fine." Walang na gawa niyang sabi. Nilagyan siya ng toasted bread na nilagyan nito ng strawberry jam.

"Oho. You're becoming weirder than ever. Stop, doing that baka hindi ako matunawan." Saway niya dito sa pag aasikaso nito sa kanya.

"Just, let me do this for you." Sagot naman nito na sinamahan pa ng malumanay na ngiti. Hindi naman na niya na gawang nguyain ang sinubo niyang ham at nalulon na lamang iyon ng hindi sinasadya dahil sa pagka gulat.

Just, let me do this for you.. Parang pa ulit ulit niya iyong naririnig sa kanyang tainga. Hindi tuloy ma iwasan mag wala ng kanyang puso dahil sa hirit nito. Ano ba kasi ang nangyayari dito?

She cannot be swayed by him. Kailangan na talaga niyang gumawa ng aksyon bago pa lumala ang lahat and she might not be able to turn back.. Hindi siya nag salita hanggang sa matapos silang kumain.

"What do you plan after graduation?" Tanong nito sa kanya na tila gusto mag bukas ng paksa. Hindi naman siya sumagot na parang wala siyang natinig.

"What a silly question of mine.. Of corse, you'll manage your large company." Bawi naman nito sa sariling tanong at napa kamot pa.

He looks like he was trying so, hard to create a conversation between them na hindi naman naka sanayan nito kaya as expected pumalpak ito.

"S.. Stop this.." Sa wakas ay sabi niya dito.

"Huh?" Iyon na lamang ang tanging na ibulalas niya dito.

"Now, let's talk." Sumeryoso niyang sabi at binitawan ang kubyertos. Tinignan niya ito ng diretso sa mata.

"Talk about what? Okay, bakit ang seryoso mo na---

"About us." Tipid niyang pag putol sa sinasabi nito. Sumilay naman ang ngiti sa labi nito.

(How can I do this when he smiles like that?) Tanong niya sa sarili na bahagyang na su- swayed na dahil sa charms nito. She might not be able to tell him what she wants kapag ganito ito.

"Us? Wow, I kinda like that word." Naka ngiti pang sabi nito.

"Here is the cheque I promised. It is 10 million, na tawagan ko na ang bangko. You can re in cash it anytime."

"That's the half of the money we talked about. I'll give the rest after o..our d...divorce." Tila naman hinihiwa ang kanyang puso sa mga salitang kanyang sinasabi.

Bakit pakiramdam niya mas nasasaktan siya? Kitang kita naman niya ang unti unting pagkawala ng ngiti sa mga labi nito.

"And because you cooperated and help me. I'll give you this condo as a bonus. It is much bigger than other condo."

"You can build your invention them much easier dahil pinalagyan ko na 'yan ng mga necessary equipment or appliances para mas convinient ang pag lipat mo.." Dagdag pa niya.

Nakita naman niya ang pagbabago ng expression nito. Kung kanina ay masaya ito ngayon ay tila mapakla ang mukha nito.

But, she thinks that he is not shock than he should be. At sa tingin niya ay alam din nito na darating sila sa araw na ito na pag uusapan nila ang kanilang napag kasunduan.

"Ikaw na lang ang hinihintay. May be tomorrow or after the day we get back ay makaka lipat ka na.." Tilla natural lang na sabi niya dito.

"Kagaya ng napag usapan natin pagkatapos ng kasal ay ibibigay ko din ito sa'yo agad. Na tagalan lang kasi ang daming nangya--- Hindi niya na tapos ang kanyang sinasabi matapos niyang iabot ang tseke dito.

"What a beautiful timing of yours to say that..." He sarcastically cuts her. His eyes are back to its old usual stare. The cold and mysterious eyes he had before. Why does she can feel some sadness in it?

"You really never get tired of surprising me, huh?"

"At hindi ka nakapag hintay hanggang sa makarating tayo sa Pilipinas. Can't you even consider this a vacation? A week with no arguments..no stress and everything.."

He sound so sarcastic na tila mapakla pa sa ampalaya ang mga salitang sinasabi nito. And she felt anger with his words but, he's still staying calm hanggang sa makakaya nito.

"Throwing a bomb before we get back.. That is really so, you.." Hindi pa mapigilan na sabi nito.

Why he sounds as if he wants to thorn her. Kung iyon ang gusto nito puwes nag tagumpay ito.

Hindi kasi niya alam ang sa sabihin dito dahil parang ipina mukha niya dito na pera lang ang habol nito sa kanya. And she justifies it with giving him a cheque plus the bonus condo unit of his own.

Gusto niya bawiin ang mga bagay na sinabi niya pero huli na. At ang isa pa di' ba ito naman ang gusto niyang mangyari? Kaya bakit siya apektado sa nararamdaman nito. She wants to put a wall then she succeed and not just a wall but, also a distance.

"Oh, right. Do you want me to guess why you are putting a wall between us?" Tanong nito sa kanya sa pinaka malamig na tono. Napa tingin naman siya ng seryoso dito.

"Naa.. I will not say it with my own mouth. You should sometimes figure out small things that you need to do in your own.." May laman na sabi nito.

It looks like hindi lang ang mga tao sa paligid nila ang nakaka alam ng gusto nitong sabihin. Mukhang maging ito ay na pansin na din ang pagbabago niya. And how is she towards him.

"And if this is your way of getting rid of me. Nice try, Rence."

"But, I will not back off just because you said so.. Ngayon pa na nalaman ko na ang totoo.." Dagdag pa nito na kagat naman niya ang ibabang labi. Because she is guilty. Iyon naman kasi talaga ang gusto niyang mangyari.

But, when she realized what he've said ay kinunotan niya ito ng noo. What the hell? Hindi pa din ba ito titigil sa kalalapit sa kanya? Talaga bang nananadya ito?

It looks like she need to be ruder than ever para tuluyan siyang layuan nito. But, can she do it? Ngayon pa na alam niya na mahihirapan siyang gawin iyon.

Ngayon pa na nalaman ko na ang totoo. What does he mean by that?

(D..don't tell me he knows..)

"Wh.. What do you mean?" Na uutal na tanong niya dito. And he smirked at her.

"W-h-o k-n-o-w-s?" Balik naman nito sa kanya.

What does he trying to say? Oo nga at nag bago siya. But, it doesn't mean that she likes him already kaya niya ginagawa ito. Pero wala siyang gusto dito! Yes, she mightbe attracted to him but, that's it! No more, and no less.

(Isn't it?) Pagda- doubt naman niya sa sarili. Tumayo naman na ito sa lamesa at lumapit sa kanya. Nag iwas naman siya ng tingin dito.

"Let's see how far can you still put on your cold mask. Because, I'll make sure to take that off." Makahulugang sabi nito. Bigla naman siyang na inis sa inaasal nito. Tila sigurado kasi ito at kumpyansa na magagawa nito iyon. Puwes makikita natin.

"Better luck next time, sweetheart.." Pa habol pa nito and in her shock. He gave her a kiss in her forehead. Napa yuko naman siya para makalayo dito.

"You cr..crazy moron! What's that for?!" Na iinis niyang singhal dito. Ano ba sa tingin nito ang ginagawa nito? Pinaglalaruan ba siya nito? He can't kiss her everything he wants! Nasisiraan na talaga ito.

"Why? Does it makes your heart beat fast?" He asked her while smirking. Hindi naman siya nakapag salita. How does he know that?

"I'm gonna take this cheque, sayang naman kasi.." He said while his sarcasm and anger is still there. Nang kunin nito ang pera, bakit naman parang hinihiwa ang kanyang puso? Parang may kung ano na labis na masakit para sa kanya.

"And thank you also for my new condo unit na binigay mo. Don't worry lilipat agad ako para naman hindi masayang ang pag aabala mo. Ito naman ang gusto mo hindi ba?" He said with his most hateful tone. Kinuha nito ang susi at ang tseke.

Hindi naman niya inaasahan na gad itong papayag sa gusto niya. Yes, he was a bit angry and hateful pero napaka bilis naman yata ng pag payag nito. This isn't him.

Gusto naman niya mapahiya sa sarili. Bakit naman niya na isip na hindi nito iyon tatanggapin? Dahil ba umaasa siya na gusto siya nito kaya tatanggihan nito iyon?

Pero heto na nga sinampal na siya ng katotohanan na tinanggap nito iyon at mabilis pa sa alas kuwatro.

Mukhang kailangan din nito ang pera at may pag gagamitan ito kaya hindi na nito sinayang ang tiyansa na iyon. At isa pa iyon naman talaga ang agenda nito, di' ba?

Para mapatunayan nito sa Kuya nito na kaya nitong maging matagumpay mag isa. At ganoon din siya, pumayag ito na magpa kasal sa kanya tulad ng gusto niya kaya ano ba ang kinasasama ng loob niya at maging nito?

Hindi naman niya malaman kung masasaktan ba siya o ma iinis dahil ganito ito mag salita sa kanya.

But, nangingibaw ang sakit kaysa sa galit. Kahit pala ito ay marunong din mah salita ng ganoon. Marahil ay galit nga ito. Pero hindi pa din nagba bago ang desisyon niya. Tama lang na gawin niya ito para sa kanyang sarili.

Yes, she is selfish but if this is the only way to save herself she'll do this over and over if it is painful.

May mga bagay na mas magandang tuldukan na ngayon dahil kapag nag tagal pa ay baka siya na mismo ang hindi pa maka atras. Namalayan na lamang niya ang sarili na nag walk out.

Hindi nag tagal ay dumating sila sa airport at sumakay na ng eroplano. 15 hours straight ang magiging biyahe nila. At ibig sabihin ay 15 hours hellish flight iyon para sa kanya dahil magka tabi sila.

Ganoong kahabang oras ang kanyang magiging kalbaryo. Nanalangin naman siya sa Diyos na sana ay makarating na sila agad sa Pilipinas para makalayo na siya ng tuluyan dito.

Kanina pa sila hindi nag iimikan nito matapos ang 'bomb' na sinasabi nito. Isinabog daw niya. Hindi siya kinikibo nito. Marahil ay galit nga ito sa kanya dahil ginawa niya itong mukhang pera na alam naman niya na hindi naman talaga. Tinanggap nga nito iyon but, may be he has his reasons.

(Yeah, may be..)

They are just both lonely humans that found themselves happy and having a simple moments while being together.

Naramdaman niya na sumandal ito ng maayos at komportableng na upo sa upuan. Mukhang matutulog ito. At. Nang sulyapan niya ito ay naka pikit nga ito.

Ilang sandali pa ay mukhang tulog na ito. Na gulat na lang siya ng sumandal ang ulo nito sa kanyang balikat and she froze.

Paano naman niya kaya makakayang hindi ito pansinin? See, how close they are at dikit ito ngndikit sa kanya. Kaya paano pa siyang makakalayo dito. Hindi nga niya alam kung hanggang kailan siya tatagal na tiisin ito.

Medyo na iinis pa din siya dito dahil sa mga sinabi nito sa kanya kanina ngunit na wala na din iyon.

He may be is angry too dahil tao lang din ito at marunong din magalit. Hindi naman niya inalis ang ulo nito sa kanyang balikat. She just let it be. Mukha kasing tulog na ito.

And she saw his hand. The big and warm hand who always bring her comfort and felt her secured.

Na parang lagi siyang may kaagapay na hinding hindi siya iiwan. Before she realized it, she was already holding his hand. She kinda missed it, aaminin niya iyon.

(Nasisiraan ka na talaga, Isabelle!) Kontra ng kanyang tamaang pag iisip niya sa kanya.

(This is the last..so, let me be..) And that's what she really felt.

She held it tight dahil hindi na niya magagawa iyon sa susunod. Mabuti na lamang at tulog na tulog ito kaya wala itong ka malay malay. Kung hindi ay baka hilingin niya na siya ay ka inin na lamang ng lupa dahil sa kahihiyan. Hanggang sa hindi na niya namalayan ay naka tulog na din pala siya.

"Rence, nandito na tayo sa Pilipinas.. Wake up.." Hindi niya alam kung tama ba ang dinig niya or nananaginip pa siya.

Bahagya siyang kumislot but, she doesn't bother opening her eyes. Inaantok pa kasi siya at wala pa naman isang oras ng siya ay matulog kaya imposibleng nasa Pilipinas na sila. Niloloko na naman siya nito.

"Sweetheart, open your eyes before I kiss you to forcefully open it.." Makahulugang bulong nito sa kanya na nagpa dilat sa kanya bigla.

What the hell? Papatayin ba siya nito sa atake sa puso? Mabilis ang tibok ng kanyang puso na tinignan ito. Mabuti na lamang ay narinig niya agad iyon dahil kung hindi ay pagsasamantalahan na naman siya nito.

"Talaga bang papatayin mo ako?!" She can't help but, hissed at him kahit kagigising lang niya. Napa hawak naman siya sa sentido gamit ang kanyang kanan na kamay dahil bigla sumakit ang ulo niya sa kanyang biglang pagka gising.

"Why? I just wake you up. Wala pa nga ako ginagawa." Nang aasar na sabi nito. Pinukol naman niya ng masamang tingin ito dahil sa inis.

"Can you let go of my hand for a minute? Kukunin ko lang ang mga gamit mo sa compartment." Sabi nito na tila tinutukso siya at tinaas pa nga ang magka hawak nilang kamay. Na technically siya ay may hawak at kagagawan.

"So, nasa Pilipinas na nga tayo. Akala ko nilo--- I..ikaw! Bakit mo hinahawakan ang kamay ko?!" Natatarantang bulyaw niya dito na ikina lingon ng ibang pasahero. Para namang mapupunit ang labi nito sa pagkakangiti. She can see that he really likes it.

"Wh...why are you smiling like that?!" Na iinis niyang singhal dito. Para kasing aliw na aliw ito sa kanya. Binitawan naman niya agad ang kamay nito at nag pati una ng tumayo ng nakalimutan niya na may compartment pala sa taas kaya na untog siya.

"Awww. Aray.." Daing niya napa lakas kasi ang tayo niya kaya malakas din ang kanyang pagkaka untog. And she heard him chuckled. Pinagtatawanan pa siya nito. Kung bakit ba kasi hinawakan pa niya ang kamay nito. Napa hawak siya sa kanyang ulo sa sakit.

"Now! you are being guilty." Biro pa nito sa kanya na ikina pula niya.

"Don't talk to me!" She hissed at him again. Tinawanan lang naman siya nito. Kinuha niya ang kanyang mga gamit at nilagpasan ito.

"Diyan ka na!" Na iinis pa niyang sabi dito. Tumayo naman agad ito upang tulungan siya.

"Let me help you, mabigat 'ya---

"I can manage.. Leave me alone..." Na iinis niyang sabi dito at pinagpa tuloy ang pagbaba sa eroplano. And she heard him sigh.

"I really don't know what to do to you." She heard once again his sarcasm or is it frustration?

Isang oras pa ang lumipas bago sila tuluyang naka baba sa airport. Kinaya niyang dalhin ang isang luggage bag at dalawa pang extra bag plus her laptop kahit mabigat basta maka takas lang kay Woodman. Isn't she as strong as superman?

May be she should now, start finding her own private jet. Ang hirap yata bumiyahe kahit first class dahil sa dami at tagal ng hinihintay. Na uubos lang angnkanyang oras. She can now manage to buy it kahit dalawa pa pagkatapos niyang ma sealed ang deal sa bago nilang investor. That will put her name in the top of the society. And she can't help but, be proud of herself. At last! His grandfather's wish came true.

(Lolo, siguro naman tuwang tuwa ka na?)

"Seniorita, kamusta po ang biyahe?" Singit ni Julius na naka sira ng kanyang moment. Naka ngiti siyang sinalubong nito.

"Hija, kamusta na saan si Ryuuki?" Salubong sa kanya ng Nana Maragrita niya at tumango lang siya at hindi na niya pinagka abalahan pang sagutin ang tanong nito.

"Julius dalhin mo nga 'to." Utos niya kay Julius habang naka sibangot at ibinigay ang kanyang mga gamit dito. Kitang kita naman niya ang bahagyang pagka gulat sa mukha nito dahil he didn't expect that it would be so, heavy.

"Ryuuki, na pa'no ang mukha mo?" Tanong nito sa nasa likuran na si Woodman dahil sa ilang pasa at galos nito sa mukha.

"Na dapa lang ako." Pagsi sinungaling nito.

"Weh? Nakipag away ka kamo. Ayaw mo pa aminin. Bakit ba ganoon ang mood ni Seniorita, nag away ba kayo?" Usisa naman nito. Napa kamot naman ito ng ulo.

"Hindi ko alam sa Seniorita niyo, ang gulo.." May kasamang buntong hininga na sagot nito. Nilagpasan din nito si Julius.

"Ano'ng nangyari sa mga 'yon?" Usisa naman ni Nana Margarita na naka kunot ang noo.

"Aba'y ma. Malay ko hindi ko alam. Baka may LQ." Sagot naman ni Julius dito.

"Siraulo ka talagang bata ka.." Saway ni Nana Margarita dito at pinalo ito,

"Aray naman Nana.. Sinagot ko lang naman ang tanong mo." Reklamo nito sa matanda.

"Hay na ko, huwag na natin sila paki alaman." Saway ni Nana Margarita dito.

"Julius, wala ka bang balak umuwi? Gabinh gabi na bakit sinama mo pa si Nana." Na iinip niyang tanong dito at sinermunan pa ito. Mabilis naman itong lumapit sa kanya.

"Pasensiya po, Seniorita mapilit kasi itong si Nana.." Hingi naman ng pa umahin nito sa kanya.

"Hayaan mo na Hija. Matagal din kita hindi na kita kaya gusto ko sumama sa pag sundo." Katwiran naman ng matanda na ikina buntong hininga niya and knowing her ay hindi talaga ito magpapa iwan.

Sa kanilang pag biyahe tulad ng nasa eroplano sila ay hindi pa din sila nag iimikan. Nararamdaman naman niya ang pagka ilang ng dalawang kasama nila sa kanila. Mukhang ang mga ito ang hindi maka hinga sa inaasal nila.

"Aakayat na ko, Julius sumunod ka sa akin." Sabi niya matapos silang dumating sa mansyon.

"Oho." Segunda naman agad ni Julius.

Maging ang mga security guards ay napapa kamot ang ulo dahil sa expression niya. He heard them say 'parang mas naging malamig pa siya sa yelo'. Binaliwala lang niya iyon na parang hindi niya iyon narinig. Isinara niya ng medyo may kalakasan ang kanyang pinto na dinig hanggang sa ibaba.

"Ano bang ginawa mo don? Nag away na naman ba kayo?" Tanong ni Julius kay Ryuuki.

"Wala.." Seryosong sagot nito at sumunod na din ito sa pag akyat sa kuwarto nito.

*****

"Hija, nakapag hain na ako. Hindi ka pa ba, kakain?" That's her Nana Maragrita. Pasado ala siete na kasi ng gabi at hindi pa din siya bumababa para kumain.

"Nana pagod ako bukas n alang ako kakain." Sagot niya sa matanda.

"Sige, Hija." Sagot naman ng matanda.

"Hijo, sigurado ka bang hindi kayo nag away? Ayaw na naman kasi niya bumaba para kumain kagaya ng dati.. Nagku- kulong na naman siya." Nag aalala naman na tanong ni Nana Maragarita sa kanya.

"May pinag talunan lang po kami.." Pagsa sabi naman niya ng totoo. Bumuntong hininga naman ito.

"Hijo, pagpa sensiyahan mo na si Isabelle. May mga bagay siyang pinagda daanan na mahirap ipaliwanag kaya minsan nakapagsa salita siya ng hindi maganda.. Sige na, matulog ka na.. Alam kong pagod ka din.." Pagtatanggol naman ni Nana Maragarita dito. Hindi naman siya sumagot.

*****

"Oh, Hija saan ka pupunta?" Gulat na tanong ng kanyang Nana Maragarita sa kanya kinabukasan ng makita na naka bihis na siya at tila may lakad siya. She is wearing a black sleeveless with collar dress na hanggang ibabaw ng tuhod ang haba at flat sandals.

"Dadalaw lang ako kay Lolo at kila Mama at Papa." Simpleng sagot niya sa matanda. Umalis sila sa LA ng October 31 ng alas kuwatro ng hapon doon and with their 15 hours flight plus 15 hours ahead of time ng Pilipinas ay technically November 1 na sa Pilipinas ng dumating sila.

"Pero kadarating niyo lang galing Amerika. Ang aga pa. Nakapag pahinga ka na ba? Bukas na kaya ikaw dumalaw. Nang galing na din kami kahapon ni Juli--." Pinutol niya ang pag aalala ng matanda.

"Nana hindi puwede. Julius tara na." Matigas niyang sabi sa matanda at bumuntong hininga naman ito.

Ang totoo niyan ay hindi pa nga siya nakakapag pahinga dahil hindi siya dinalaw ng antok kagabi. May be because of the jet lag but, she knows that is not true. The major cause is because of Woodman.

She can't still get it. He cares at her as if he is always worried. He acts like he likes her. He protects her in everything kahit na masakatan pa ito ay hindi nito iyon iniinda. But, he always teases her kaya ano ba talaga ang totoo?

Alam niya din hindi nito na gustuhan ang ginawa niyang pagbibigay ng pera dito pero tinanggap naman nito iyon. Naguguluhan talaga siya sa ugali nito. Hindi niya ito maintindihan.

(Bakit, Isabelle kung sasabihin ba niya ang totoo ano naman ang gagawin mo?) Her mind asked her na ikina blank niya.

Mas mabuti sigurong hindi na niya i- entertain ang mga bagay na hindi importante. Dahil baka kung saan siya dalhin ng kanyang pag iisip ng malalim. And she might nit be able to turn back what she'll realize.

"Wala po si Ryuuki umalis. May pupuntahan daw at babalik din agad." Pangunguna naman ni Julius sa kanya dahil tila may hinahanap ang kanyang mga mata kanina.

"Hindi ko tinatanong." Matalim niyang sabi dito at tumahimik naman ito agad. Mukhang pupunta din ito sa seminteryo ngayon dahil sa mga namatay nitong mahal sa buhay.

"Let's go at pupunta pa ako sa opisina mamaya." Na iinip niyang yaya dito at sumunod naman agad ito.

Hindi nag tagal ay nakarating sila sa seminteryo. And suddenly her body feels so, down and her eyes are starting to feel heavy. Sa isang munting maliit na Chapel sila pumunta ni Julius. Mabigat ang paa niya habang nagla lakad sila pa tungo doon.

"Julius, maaari mo na ako iwanan dito. Balikan mo na lang ako matapos ang dalawang oras." Mababa ang boses na utos niya dito. Pero mukhang tila ayaw siya iwanan nito dahil alam nito ang mangyayari.

"Sige na, kaya ko na ang sarili ko." She assured him and gently smiles at him. Tumango naman ito ng masigurado nito na mgiging okay siya at saka umalis.

"Hi! Kamusta na kayo? Hindi niyo ba ako nami- miss? Ako miss na miss ko na kayong lahat." Pagak ang boses na ka usap niya sa puntod ng Mama, Papa at Lolo niya. Naramdaman niya ang biglang pag sakit ng kanyang lalamunan.

"Ang daya niyo naman tatlo, kayo nandiyan na. Mukhang ako na lang ang kulang para ma kompleto tayo." Biro pa niya sa mga ito. Kung nandito ang Lolo niya siguradong babatukan siya nito.

"W..why did everyone had to leave me, huh?" She sarcastically asked at them.

"I know that it is so, sentimental to say this. But, I really miss the three of you." She said while her tears are running down through her face. Totoo iyon miss na miss na niya ang mga ito. Ang yakap ng kanyang mga magulang at ang tawa ng kanyang Lolo. Kung bakit kasi wala man lang na iwan na isa sa mga ito sa kanya.

"Why does all of you leave me so, early? Ang bata ko pa, I can't even do what the people in my age do. Hindi lang 'yon. I actually need some parenthood, you know?" Tanong pa niya sa mga ito at may himig na reklamo.

"Tama na nga ang pag e- emote ko baka mamaya niyan bumangon kayo sa hukay dahil sa mga reklamo ko. Eh- ehe, have I said the good news to everyone?" Pag iiba niya ng mood and she smiles slightly.

"I am now the first woman who will successfully built her own Mall in the United States of America. Aha! The investors take my proposal and like it! Kaya mag i- invest sila sa itatayo kong Mall!" Kuwento niya sa mga ito.

"Can you believe it?! Wala pang Fillipino at bihira ang mga Asian countries na nakakapag tayo ng Mall doon dahil sa laki ng kailangan na capital! But, I did it! I did it! Siguro naman proud na kayo sa akin!" Pagya yabang niya sa mga ito.

"Lalo ka na Lolo. Your dreams will come true at last! Ang galing ko di' ba? But, money, power and fame is useless naman dahil wala naman kayo sa tabi ko.." Bigla naman nawala ang kanyang excitement sa itatayong bagong project.

"Bakit kasi iniwan niyo na akong lahat? Alam niyo bang ang hirap at napaka lungkot mag isa..." Hindi na niya na pigilan ang mapa hagulgol sa pag iyak.

Pagbi bigyan niya ang sarili na malungkot at umiyak kahit ngayong araw lang ay ibubuhos na niya ang lahat ng kanyang sama ng loob at frustration of being alone. Pakiramdam niya ay wala ng katapusan ang kanyang mga luha sa pag buhos dahil hindi iyon na uubos sa pag patak sa kanyang mga mata.

"Lolo.." She just let herself be, to cry to her hearts content. She didn't properly mourn ng mawala ang kanyang Lolo dahil napalitan lahat ng galit iyon dahil sa ginawa ni Conrad sa kanya.

Masakit na ang kanyang ilong, mata at hindi na siya maka hinga dahil sa ka iiyak. Hanggang sa kusa na lamang din tumigil ang kanyang mga luha sa pag patak dahil marahil wala na siyang luha na ma iiyak pa.

"Aalis na ako. Puwede naman ako dumalaw ulit di' ba?" Tanong niya pa sa mga ito bago tuluyang nag paalam na. And she slightly smiles before she left.

Nasa kasalukuyan siya ng paglalakad patungo kung saan naka parada ang kanilang sasakyan. Pero, saan na nga ba iyon? Kung bakit kasi hindi na niya matandaan kung na saan iyon. Wala naman siyang dalang cellphone kaya hindi niya ma uutusan si Julius na sunduin siya ng mas maaga.

"Great, Isabelle. You ate so, great. It is just a simple way at hindi mo pa matandaan ang direksyon." Sermon niya sa sarili dahil sa pagkaka ligaw.

Kung bakit kasi wala siyang sense of direction samantalang ilang beses naman na din siya naka punta dito pero bakit hindi pa din niya makaya matandaan ang daan. At parati na lang naliligaw.

"I know that I'll see you here. Kahit naman alam ko na lumayas ka ay hindi mo pa din makakalimutan dumalaw sa kanila. How have you've been? Long time no see.."

"Hindi na ako magpapaligoy ligoy pa. I want you to go ho--

"Y...you know why, I left the house. Kaya hayaan mo na ako.." She heard a familiar voice saying that. Napa kubli naman siya sa likod ng puno.

(What in the world is he doing here?) She asked at herself ng makumpirma kung sino nga ang may ari ng boses na iyon.

"B..but, you know you can't run all of your life. Isang taon ka ng hindi umuuwi. Siguro naman ay tama na iyon to clear your mind.." May himig naman na sermon mula sa baritonong boses ng lalaki.

Nang bahagya siyang sumilip ay nakita niya kung sino ang may ari niyon. It is his big brother Luke Riley Woodman. She can't believe it. Ngayon lang niya ito nakita sa personal. And he is so, handsome kagaya ni Woodman kaya lang ay baligtad ang mag kapatid.

Kung pale as white si Woodman at tila hindi na sisikatan ng araw ito naman ay tall, dark and handsome. Kay guwapo nito na tila ito isang artistang Mexicano. Magka mukha si Woodman at ito ngunit parang magka ibang magka iba din.

(They look the same but, not?) Naguguluhan niyang tanong maging sa sarili.

"Kuya, please hayaan mo na lang ako.." And that's the first time she've heard him sound like that na tila nakiki usap ito. He is not a please type of man. Ni hindi pa nga niya narinig iyon dito kahit isang beses. Why does he sounds too, emotional ngayon? Dahil ba Kuya nito ang ka harap nito?

His brother looks authoritative while, Woodman is a following type that doesn't bother speaking his mind. Para itong blangkong papel na isusulat mo ang gusto mo at susundin nito. Kung ano ang naka laman sa papel ay iyon din ang makikita mo.

May be, beacuse he is the standing CEO and owner of their company kaya may dating ito na ganoon. Unlike, Woodman na nag layas para matakasan ang responsibilidad nito at gawin ang talagang gusto nito.

Or he doesn't want to be known because of his family background but, instead he wants to be known on who he really is. Mukhang seryoso ang usapan na dinatnan niya. And both men are damn serious looking and not in the good mood.

"Look at your face. Ganyan ba ang sinasabi mong gusto mo? Ang malayang magawa ang mga bagay bagay. Sa ganyan ka ba masaya? Look at you. Bakit ba gusto mo pang mahirapan kahit alam mo naman sa huli ay doon ka din babagsak.. Umu---

"Kuya, I don't want to be a burdensome sa'yo kaya hayaan mo nalang ako. Sapat na ang ginawa niyo para sa akin. Tatanawi-- And before he even finished ay pinutol ito ng Kuya nito na may himig na galit.

"You asshole! I am not joking right now! Umuwi ka na! At Naririnig mo ba ang sinasabi mo?! Pagkatapos ng lahat ng ginawa ni Papa para sa'yo maging ang tiniis ng Mama sa tuwing makikita ka ay iyan lang ang sa sabihin mo!" Napa singhap siya hg suntukin nito si Rey.

Napa atras pa ng bahagya ito dahil sa lakas. Ang tono nito ay may himig ng sakit at pait na tila may malalim iyon na pinaghu hugutan. Hindi naman naka sagot dito si Woodman at nag yuko lamang dahil para itong nahihiya sa sarili. Are they really talking about pagpapa uwi sa kanya? Parang hindi na yata.

(What the hell?!) Na isambit niya sa sarili dahil sa gulantang.

Bakit naman nito kailangan suntukin si Woodman? Maaari naman sila mag usap ng maayos. Nasisiraan na ba ang kapatid nito? The other is a hot blooded type while, the other is the cold calm type. They are like water and oil na hindi mapagsasama kapag walang machine.

"Ano'ng klaseng tao ka at kaya mong talikuran ang pamilya natin?! Huh?" Galit na galit pa na sabi nito.

"I will not repeat myself twice, Ryuuki. Kung may utang ng loob ka talaga at mahal mo ang pamilya natin ay uuwi ka ngayon din. That's not a request, that is a command. Bago mahuli ang lahat.." May galit na utos nito na tila wala na itong pasensiya pa.

"Hindi naman ako habang buhay na nandito para tignan ka at ang kompanya na pinag hirapan nila Papa. Paano kung isang araw ay mamatay ako, ano ng mangyayari sa mga nagta trabaho sa komapnya? Maging sa legacy ng Papa? Sasayangin mo ba iyon? Kahit alam mo na kaya mo naman iyong patakbuhin." Sermon pa nito dito na ikina yuko lang nito. Hindi naman na ito nakapag salita pa dahil sa guiltiness na nararamdaman nito.

"We both know, I mean everyone knows that you are smarter than me kaya hindi mo maaaring sabihin na hindi mo kaya. I don't want to personally talk to you dahil ayoko makipag talo but, punong puno na ako.." May himig na pagtitimpi ito ng galit.

"The next time I'll come back you'll really be a dead meat little brother. Huwag mo sana akong pilitin gumawa ng mga bagay na hindi dapat.. You know what I'm capable of. Kung kailangan kita kaladkarin pa uwi. I'm really will be pleasured to do that.." Babala pa nito. And what is he trying to say? Bigla siyang nakaramdam ng panlalamig dahil nakakatakot ito.

"Tigilan mo na 'yang ka pritsuhan mo dahil hindi ka naman makaka iwas sa responsibilidad habng buhay.. Kaya hanggang maaga ay pag aralan mo na ang pagpapatakbo ng negosyo-- Pinutol namn nito ang sinasabi ng Kuya nito.

"Nandiyan ka naman kaya bakit pati ako kailahan p-- Katwiran pa sana nito ngunit pinutol ito ng kapatid.

"May mga bagay na hindi naman saklaw sa mundong ito kaya please, umuwi ka na.." May himig na pait, lungkot at frustration na sabi nito.

"A..ano'ng ibig mong sabihin?" Woodman asked in puzzled face.

"You'll soon find out kaya umuwi ka na.." Malumanay naman na ang expression na sabi nito dito kahit may pait ang tinig at bahagya ng ngumiti bago tuluyang umalis.

Si Woodman naman ay na iwan na tila may malaki itong problema na dinadala. May be it is now, time for her to go dahil baka mamaya ay maramdaman nito ang presensiya niya at malaman pa nito na nakikinig siya ng usapan ng iba. Dahan dahan siyang humakbang palayo.

"I know you're eavesdropping lumabas ka na.." Pa takabo pa naman na sana siya ngunit na huli na siya nito. Napa kagat naman siya sa ibabang labi dahil sa inis at tumakbo na ng mabilis. It is now time to run for her life kung hindi ay katapusan na niya.

"Awww. A.. Aray." Daing niya ng mabunggo siya sa isang malaking bagay ay sumalpak siya sa damo.

Pagtingala niya ay na gulat siya ng bumulaga ito sa harapan niya. Nanlalaki ang mata na naka titig siya dito. Gusto naman niya kilabutan sa takot dahil sa itsura nito. Hindi ito naka sibangot o naka kunot ang noo.

Ngunit tila ang lamig lamig ng expression nito na may pinaghalong lungkot, pait, galit at frustration na hindi niya alam kung para saan. Hinila naman siya nito ng malakas sa braso kaya napa tayo siya agad.

Bahagya siyang napa ngiwi dahil sa sakit ng pagkaka hila nito. Teka, bakit ba ito ganito? Hindi naman ito ganito. Gusto naman niya matakot sa inaakto nito. Natatakot na tinitigan lang niya ito.

"Give me one good alibi kung bakit nakikinig ka ng usapan ng ib--

"W..wala ako narinig!" Tanggi agad niya. And she bites her lower lip dahil obviously parang umamin na din siya with her own mouth.

(Great, you are so damn great Isabelle!) She sarcastically said to herself. Hindi naman ito nagsalita na tila nagtitimpi ito sa galit. And she is kinda scared at him right now.

"What kind of fool am I if I will believe in what you are saying.." He sarcastically said to her. Mukhang galit ito ngayon at siya naman ay hindi alam ang gagawin. Siguro naman magsa sabi na lang siya ng totoo baka sakaling maka lusot siya.

"H..hindi ko naman sinasadya makinig. I swear! Galing ako sa puntod nila M...Mama at pabalik na sana ako but, l...luckily na ligaw ako at dito nga ako na padpad.." Mabilis niyang sagot dito na tila hinahabol siya ng kabayo.

"Pero hindi ka umalis at nakinig ka pa din. And that is intentional.." Sita nito sa kanya na ikina tahimik niya. Hinawakan naman nito ng mahigpit ang braso niya na ikina ngiwi niya muli.

"A...aray, na sasaktan ako.." Daing na niya dito habang natatakot na tumingin dito. His behavior was not usual maaari din pala ito maging bayolente.

"May be, I should teach you a lesson tutal hindi ka naman nakikinig sa akin. Para naman patas. Whatever you do there is always a consequences even it is good or ba--

"R.. Rey, calm down. This is nit you." She said to him habang bahagyang natatakot sa behaviour nito. Niyakap niya ito ng mahigpit sa beywang nito at naramdaman naman niya ang biglang pagka gulat nito.

Siguro kailangan niya muna mag cease fire ngayon sa mga bagay na nangyari sa kanila at bagay na kanyang gustong iwasan. She'll just put away her worries and she'll gonna comfort him now dahil alam niyang kailangan nito iyon ngayon. Ito na lang naman ang magagawa niya para dito sa mga bagay na itinulong nito sa kanya.

Hindi niya alam kung bakit niya ito kailangan gawin but, she knows she just have to and end of questions. May mga bagay siyang hindi mainyindihan sa pag uusap ng mga ito. Mukhang may mas malalim na pinag ugatan pa ang hindi nito pag uwi at ang rason ay hindi lang nito iyon masabi sa kanya.

Aaminin niya gusto talaga niya iyon malaman kaya lang ay wala naman siyang karapatan na pang himasukan ito at tanungin ito mismo dahil mukhang madadagdagan lang niya ang problema nito. As of this moment, she is not his wife Isabelle and he is not her husband Rey. She is now just a person that will not leave him like this.

"I will not force you to talk and ask you about something. Ipagpapalagay ko na wala akong narinig. Hindi ko alam kung bakit ka nagkaka ganyan at ayoko mag usisa. Wala kang kailangan sabihin o ipaliwanag..." She said to him. Hindi niya alam kung comforting ba iyon o kung ano.

"I will shut my mouth.. S..so, just calm down 'kay?" Sabi pa niya dito at tumahimik na.

"Such a talkative one. Are you like this whenever you do something wrong?" May himig pa din na iritasyon sa boses nito.

"And now you are sounding like your usual self." She just said sarcastically.

"Don't be like that. Hindi ako sanay kapag ganyan ka.." She said honestly to him. At mukhang hindi nito inaasahan iyon.

"Now, you sound like a worried wife.." Balik naman nito sa kanya na ikina gulat niya.

"I.. I am not w..worried!" Na iinis niyang sabi dito.

"It looks like you are now, okay kaya diyan ka na.." Pag iiwas niya dito at umalis na sa pagkakayakap niya dito. Mabilis siyang tumalikod dito at aalis na sana ng hilahin siya nito.

"Let's just stay like this, I am not yet okay.." Sabi nito habang siya naman ang kinulong nito sa bisig nito. Mahigpit siyang niyakap nito at hinalikan pa siya sa kanyang ulo.

(Acting tough, huh?) Sabi niya sa sarili na tinutukoy ito.

"Abusado ka na. Nananantsing ka lang eh!" Reklamo niya dito at tinulak ito ng ka unti kaya na wala siya sa pagkakayakap nito.

"Huh? Of corse not! Ikaw nga itong unang nanantsing. Kung alam ko lang how much you've missed being in my ar--- Tanggi nito at balik sa kanya tinakpan naman niya ang kanyang tainga upang hindi na ito marinig pa at tumalikod dito. Nararamdaman kasi niya ang bahagyang pag iinit ng pisngi niya.

"K..kapal mo!" She can't help but, said back to him na ikina tawa nito.

"Now, you are blushing. Guilty." Akusa pa nito sa kanya.

"Oh.. I hate you!" She frustratedly said to him in madness at tinawanan lang siya nito.

What the hell is wrong with this guy?! Pagkatapos niya itong i- comfort dahil may tila malaki itong problema ay siya pa ang pagti- tripan nito. Seriously?! Bakit ba kasi hindi na lang niya ito iniwan kanina. Nakaka inis talaga ang Hudyo na ito.

"Diyan ka na!" Na iinis niyang paalam dito at nag martsa palayo dito.

"H..hey! Come back here. Saan ka pupunta? Dead end na diyan." Habol nito sa kanya at napa tigil naman siya sa paglalakad.

"Damn." She said in shyness. Bakit ba kasi hindi niya kaya bumalik sa dinaanan nila kanina? Heto tuloy at minalas siya sa kanyang nakita. Napa hiya na nga siya ay pinagtawanan pa siya nito.

"Common, ihahatid na nga kita. I know the right way. Bakit ko ba nakalimutan na walang sense of direction ang Misis ko.." Tila aliw na aliw na pagbabago nito ng mood.

"Just shut you mouth." She angrily hissed at him at pinagtawanan lang siya lalo nito.

"Common, sige ka kapag may puntod siyempre may mul--

"Rey!" Bulyaw niya dito bago ito maka tapos dahil tinatakot pa siya nito.

Mabilis naman siyang tumakbo pa lapit dito. Natatawa naman nitong hinawakan ang kamay niya. Napa tigil ito sa paglalakad ng mapansin ang kanyang mga mata. And she confusedly stopped too.

"Now, what?" Na iirita niyang tanong dito.

"Did you cried?" Naka kunot noo na tanong nito sa kanya. Nag lihis naman siya ng tingin.

"N.. No!" Mariin niyang tanggi.

"You know, you are not a good liar." He sarcastically said to her and she just made a face.

"And so, naman ngayon?" Mataray niyang balik dito.

"I'm s..sorry. I should've not been rude to you.." Tila naman na kokonsensiya na hingi nito ng tawad dahil naki sabay pa ito sa pagbibigay sa kanya ng sama ng loob.

"Your apology is declined. Dahil wala ka naman kinalaman sa pag iyak ko. I just remember t...them.." Sagot naman niya dito habang may himig ng pait sa kanyang boses at pinigilan muli mapa iyak.

"Teka, na paano ba 'yang damit mo, bakit may dumi?" Bigla naman tanong nito at tinuro ang kanyang damit sa bahagi ng kanyang tiyan. Napa yuko naman siya upang tignan iyon.

"Good girl." Puri naman nito sa kanya at hinimas pa ang kanyang ulo na tila isa siyang aso.

"God... You can really give me a heart disease.." She helplessly said and let a sigh in the air. Ngumiti lang naman ito sa kanya.

"Ehem..." She heard Julius said nang makarating na sila kung saan naka parada ang kanilang sasakyan.

And she let go Woodman's hand dahil baka kung ano isipin nito. May pagka tsismoso kasi ito.

Na pansin naman niya ang bahagyang pag ngisi nito at pinukol naman niya ito ng tingin.

Walang imik naman siyang pumasok sa loob ng kotse at hindi manlang lumingon sa kanyang likod o nag paalam manlang kay Woodman.

"T.. Teka, Ryuuki hindi ka pa ba sa sabay? Tara na.." Yaya ni Julius dito. Oo nga hindi ba ito sasama pa uwi?

"Ma una na kayo may gagawin pa kasi ako. At isa pa ay baka umusok na 'yang ilong ng Seniorita mo kapag sumabay pa ako.." Sagot naman at tila biniro pa siya ng huli. Tinignan naman niya ito ng masama.

"Baka gabihin ako." Tila paalam pa nito sa kanya na hindi niya alam kung para saan at bahagya pang ginulo ang buhok niya bago tuluyang umalis.

"Abnormal talaga." She can't help but, said habang na disspoint naman dahil hindi niya ito kasabay umuwi.

"Ano'ng tinatawa tawa mo diyan? Umuwi na tayo marami pa akong gagawin." Na iinis niyang sita sa tumatawa na si Julius. Sumeryoso naman ito at pinaandar na ang sasakyan pa uwi sa mansyon.

But, he didn't go home that day. And it did make her worried dahil alam niyang hindi pa din ito okay at pinipilit lang nito ipakita na ayos ito kahit sa harap niya. Hindi tuloy siya naka tulog kaka isip dito.

-----

Marami pang magaganap!

Kaya walang bibitiw!

We only have a few Chapters away the present time!

So, stay tune and enjoyed!

Marami pang magaganap na ikaka windang nating lahat.

From one to one hundred ang pagtaas at pagbaba ng ating adrenaline rush.

Tigalgal tayong lahat. Ha- ha.

Next chapter, back to school.

Hello Theodoro again! Ha- ha.

Their last semester in College.

Their last.