Chapter 11

Faris'POV

Dalawang araw na ang nakalipas at simula ng araw na dumating ang aking ama dito sa mansion, hindi na ako nagkakaroon pa ng pagkakataong pumunta sa mall kasama si Sky, sa dalawang araw na iyon, I spend my time training the taekwondo. Always sparring, tapos papagalitan ka pa ni Sky dahil mali 'yong ginagawa mo.

It's really hard.

My life changes, mas gusto ko pa 'yong buhay ko noon kaysa ngayon. 'Yong buhay ko noon ang mas maganda kaysa ngayon, I can spend billions of money buying things that I wanted na walang humahadlang, but now.... Now is way more different, hindi na ako makakapag-enjoy, dahil gusto ni Daddy na mag-focus lang ako sa training. Hay, sana bumalik na 'yong dating buhay ko.

I hate my life now.

"Faris, let's do the sparring" ani ni Sky habang naglalakad papunta sa akin.

"Not now. Kakatrain lang natin kahapon, tinatamad ako. Give me a rest" reklamo ko rito at linipat 'yong channel ng TV. Kasalukuyan akong nakaupo habang nanunuod ng pilikula dito sa sofa.

"No, I'll give you rest if you can defeat me" tinaasan ko naman siya ng kilay.

Defeat? Sa dalawang araw na 'yon hindi ko naman siya natalo. Walang nangyaring defeat. I tried my best to defeat him, but still, it's not enough.

How come I can defeat him? He's professional. While me... Tss

"Tanga ka ba? Hindi nga kita natalo eh, duh. Don't give such a condition" inis kong usal.

"Then no rest for a day" naglakad naman ito paupo sa tabi ko.

"Wala akong pake, just don't me" sagot ko rito at inis na linagay 'yong remote sa tabi ko.

"Then who? Ikaw pang ang nagiisang tinuturuan ko, Faris. I don't give a shit"

"Then find someone whom you can teach your taekwondo techniques"

"Oh shut up"

Wow, kung maka shut up naman....

"You shut up, palagi na lang ba ang sa inyo ang masusunod. Halos buong araw utos niyo 'yong palagi kong sinusnod. Paano naman ako?!" Napatayo na ako sa galit habang hinihilot-hilot ang noo ko.

"Diba noon ikaw naman talaga 'yong palaging masusunod? Pwes ngayon, baliktarin mo. You'll follow what we said!"

"Nye nye nye, bakit? Nandoon ka ba ng mga araw na ako 'yong palaging masusunod?! Diba wala?! kaya sumunod ka na lang sa akin, you're my bodyguard, right? Then what's the use of you kung hindi mo lang rin naman ako susundin?"

"As what I've sa---"

"Yeah, Yeah. Kaya daddy ka nag-tatarabaho at ako lang yung binabantayan mo, alam ko na 'yon pero wag naman sana gano'n na lang palagi. Tao rin ako, nahihirapan. Kailangan ng mahabaang pahinga" pag-putol ko sa sasabihin nito at mariing pumikit.

"I need to be strict--"

"Wag sa akin, okay? Pwede kitang palitan kung gusto mo sayo na lang ang palaging masusunod"

"Then change me! Sige, palitan mo ako!" Nangungugat nitong sigaw sa akin sabay hilot ng sintido niya.

Hindi ako nakapagsalita at sinabunutan na lamang ang sariling bubok.

Grrrr, this is insane!...

Inis akong napatalikod at kaagad na tumakbo papunta sa kwarto ko, kaagad ko namang sinara ng malakas 'yong pintuan at doon nag mukmuk.

Pasalamat siya hindi ko siya kayang palitan. Ewan ko lang, parang nasanay na ako na siya ang palagi kong kasama, halos araw-araw kasi nandito siya sa bahay para pagsilbihan ako. Aish, baka stress lang ako. Two days without proper rest, Hay...

Skyler's POV

Napatingin ako sa umalis na Faris, alam ko na galit ito dahil derediretso lang ang paglalakad nito, narinig ko rin ang malakas na pagsara ng pintuan ng silid niya kaya napabuntong-hininga na lamang ako.

Hay, paiba-iba naman kasi ang ugali ng babaeng 'yon. Kung hindi magagalit, bigla na lang sasaya tapos dadagdag pa 'yong spoiled niyang ugali. She's really making me crazy.

Nakukunsensya tuloy ako kung bakit ko pa siya inaway, hay. Ang bilis niya pang magtampo. She's damn making me crazy.

"Hijo, akala ko ba't aalis kayo for the training? I heard someone shouting so I run here" Tanong ni Tito na kakapasok lang ng bahay.

"Yes po, hinihintay ko lang po si Faris na bumaba. We fought lately" sagot ko at bumuntong-hininga ulit. Hindi ko alam kung ano ang gagawin ko sa babaeng iyon.

Napakataas ng pride. Kung siya man 'yong nagkakasala ako pa 'yong hihingi ng tawad.

"Why? Ano ba ang ginagawa ng anak ko?"

"Hmm, nakokonsensya lang talaga ako, Tito. We fought almost everyday. Kanina nag-away kami, but I think I'm too much, I feel like I'm stressing her. This past few days kasi, tito, we were focusing on the training and her resting time is only the night. Parang sobra lang po 'yon" mahabang saad ko rito napabuntong-hininga nanaman ulit.

"Okay lang 'yan, hijo. It's better kung gano'n. You need to discipline her, kahit ako na ama niya, hindi ko siya kayang disiplinahin. Paano naman kasi... Palaging binbili lahat ng ina niya 'yong lahat ng gusto nito, kaya kahit ako hindi na rin makakatanggi sa kanya. Mabilis lang magtampo ang unica hija ko kaya I can't say no to her. Kung magtatampo kasi ito, it takes two or three day's para mawala 'yonhg tampo nito at kung tutuosin, kailangan mo din ito soyuin"

"Yeah, it's really hard, tito. Pero kung maging mahigpit ako sa kanya ng sobra, I don't think she'll be in a good---"

"Do as much as you can. 'Yan lang 'yong gusto ko, hijo" tumango na lang ako at hindi rin nagtagal si tito, kaagad rin itong umalis dahil may appointment pa raw ito.

Mabilis akong napalingon sa hagdanan ng nakarinig ako ng mga yapak. It's Faris, hindi ito lumingon sa gawi ko habang naglalakad.

"Faris, I... I just wanted to.. say--"

"What?"

"I just want to say... I'm---"

"Bilisan mo, may gagawin pa ako"

Bumuntong -hininga ako at tiningnan siya. "Magpahinga ka muna ngayon, bukas na lang tayo babalik mag-training" Oh! What a mess.

"Okay" ani nito at deretsong naglakad.

"I'm sorry!" Habol kong sigaw.

"For?"

"Dahil... Dahil I'm not, uhmm.. because I keep on pushing you to do the thing that you don't want to do... Kaya sorry, I'm only thinking of myself" sagot ko rito at napahawak na lamang sa bridge ng ilong ko.

Tch, ano ba tong pinagagawa ko?...

"Okay, forgiven" sagot nito kaya ngumiti naman ako sa kanya ng lumapit ito sa akin at tinapik ang balikat ko.

Sinundan ko lang ito ng tingin habang naglalakad ito papunta sa taas, napangiti naman ako ng masabi ko na 'yong gusto kong sabihin. My conscience is hunting me, pero kanina lang 'yon... ngayon naman it's all gone.

Sumobra ata 'yong pagkastress ng babaeng 'yon. Halos araw-araw kung gumising ay maaga. Hindi ko naman sinabi sa kanya na gumising ng alas tres ng umaga.

Tapos kung gumising ito ng alas tres, hindi babalik sa pagtulog at magdamag na magcecellphone hanggang sa umabot ang alas sinco ng umaga tsaka dederetso na sa pagligo. Malamang kung tutuosin magkakasakit rin 'yong babaeng 'yon.

She's not that hardworking though, but I guess she's trying.

She became childish kung may hihingiin siya sa ama niya at kung magagalit naman... Lalabas 'yong pagkademonyo niya.

A witch or a demon, that's her.

Mukhang demonyo talaga ito kung magagalit, ngunit, maganda naman ata ito kung tawaging mukhang demonyo.

An angel with her demon inside? Tss. Really her.

Behind her innocence, hiding a devilish attitude.

Faris'POV

Bakita ba ang bilis ko siyang napatawad? Naaawa ata ako sa kanya. Parang ayaw kong makita na mag-mamakaawa siya sa harapan ko to ask for forgiveness, I can't endure seeing him like that.

Ang OA ko naman ata masyado kung hindi ko rin ito mapapatawad. Makasalanan rin ako, aaminin ko iyon. Makasalanan tayong lahat. Ika nga nila forgive to forget.

Hindi ko na talaga naiintindihan ang sarili ko. Parang ang bilis kong kabahan sa tuwing makikita ko siya, sa tuwing lalapit siya sa akin at sa tuwing maririnig ko 'yong baritong boses nito na naging dahilan kung bakit ang lakas ng kabog ng dibdib ko. Parang biglang mag-iba 'yong pakiramdam ko.

Kailangan ko na bang magpapadoctor? Aish, baka kaba lang to.

Ah, alam ko na....

Mabilis akong naglakad palabas ng kwarto ko at bumaba, naglakad ako palabas ng bahay at nakasalubong ko naman si Sky na nakakunot ang noo.

"Drive me. May pupuntahan tayo. No, I mean... May pupuntahan ako" mabilis na utos ko rito at kaagad na sumakay ng sasakyan nito.

"Where?" Tanong niya ng makapasok siya sa loob ng sasakyan.

Kaagad ko namang sinabi sa kanya 'yong address kaya pina-andar na niya 'yong makina ng sasakyan at kaagad na pinaharurut ito papuntsa address na sinabi ko.

Mabuti na lang ay hindi ito nagrereklamo sa 'kin. Mahirap pa namang mag-mamakaawa sa lalaking 'to.

"Dito ka lang" ani ko ng huminto kami sa address na sinabi ko.

"Ano ba kasi ang gagawin mo rito?"

"Basta, may pupuntahan lang ako. Don't worry, buhay pa ako. Doon ka na mag-aalala kung patay na ako. I'll be back" lumabas na ako ng sasakyan at kaagad na nagdoorbell.

Bumukas naman ito at bumungad sa akin si Dra. Valeria Victoria Mercedes.

Yes, magpapacheck-up ako. Baka kasi may sakit ako sa puso. Mahirap na kung mamamatay panga ako. Sayang ang buhay ko, marami pa akong pangarap sa buhay. Life is precious.

"Oh, Ms. Pérez. Pasok ka" ani nito kaya kaagad naman akong pumasok at umupo sa single couch. "What brings you here?"

"Check-up" deretsong saad ko.

"Why? Ano bang nangyari sayo?" Tanong nito at tumayo, naglakad ito papunta sa mini clinic dito sa bahay niya, mabilis akong sumunod rito.

She's a top doctor, she's also a surgeon, kaya dito ako pumupunta dahil siya 'yong naging doktora ng ina ko noong nabubuhay pa si Mamá.

"My heart beats really fast... Like... Like I'm going to have a heart attack. Normal pa ba 'yon? Mababaliw na po kasi ako kakaisip sa puso ko eh. Paano na lang kung mamamatay ako ng maaga. Ayaw ko pa pong mamatay. Kung kailangan man mangyari ang heart transplantation, gawin niyo na po. Hahanap po ako ng heart donor, I don't know what to do na kasi, Dra." kinakabahan kong saad rito saka umupo sa upuan na nasa loob ng kanyang clinic. Hindi ko maiwasang hindi mag-aalala. Paano na lang kung may sakit talaga ako? Tss, I can't live like this.

"You have a heart disease?"

"Ewan ko po. Baka nga po. Ay ewan ko, basta gawin niyo na po ang lahat na makakaya ninyo"

"Let's check your pulse rate" hinawakan niya naman 'yong pulsuhan ko. "Okay lang naman 'yong pulsohan mo, makakahinga ka ba ng maayos?" Tumango naman ako. Wala naman talagang sagabal sa paghinga ko. I just want to know what happened to my heart.

"My breathing is okay" ani ko.

Kumuha ito ng stethoscope at linagay malapit sa puso ko.

"Okay, breath in and breath out. Inhale then exhale" dahan-dahan ko namang sinunod ang sinabi nito.

"Your heartbeat is okay and you are okay. Walang problema sa 'yo, hija. Everything is fine" umiling-iling ako rito rito. Paano naman magiging okay?

"I feel like, pag nakita ko si Sky parang ang lakas ng tibok ng puso ko... It's like I'm only hearing my heartbeat"

"Tapos I'm also feeling nervous when he's near me and when I heard his voice. Is this really normal or I have a heart disease? Hindi kasi ako makakapaniwala na wala akong sakit" Seryosong tanong ko, narinig ko naman itong naoahalakhak sa tuwa. Why is she laughing? She's laughing, because I'm dying?

People can't help, Tss...

Speaking of Sky, baka nababanggaan na 'yon ng sasakyan. Sabi kasi nila huwag daw paguusap ang isang tao kung ayaw mong may mangyaring masama rito.

Baka patay na si Sky.

Tss, ang advance ko naman ata mag-isip. Gaya nang pag-aaral ko, napaka advance.

Home schooling lang ako, but when it's time for UP's Graduation kasali ako palagi, dahil 'yong guro ko is isa rin sa mga guro ng UP.

I got a degree and it's all about business. But I declined to work. Nakakatamad kasi magtrabaho.

Napabalingkawas ako ng tingin kay Dra. Valeria nang marinig ko itong tumikhim.

"Okay lang 'yan" sagot nito kaya bigla namang nagsalubong ang dalawang kilay ko. I don't like that answer.

"What? Is this normal or not?" Sumeryoso 'yong mukha ko kaya napahinto ito sa paghalakhak niya at nginitian ako. Wala akong naiintindihan sa reaksyon ng mukha nito. Namumula ito habang malawak ang nginiti sa mukha.

"Oh, darling. It's pretty normal. Malalaman mo rin kung ano 'yan. Just wait and you'll see" saad naman nito at hindi pa rin nawawala ang malawak na ngiti nito.

She looks really weird. Masaya siya na mamamatay na ako? Is that it?

"Hindi po ako manghuhula kaya tell me. Ano po ba 'yon?"

"By the way, who's this Sky? Huh?" Pagiiba nito sa usapan.

"My personal bodyguard, a Black Belter,a Taekwondo Master and he work for the CIA, I think?... I don't know what else he can do" sagot ko naman rito.

Speaking of CIA. Tss, malilintikan ka talaga sa akin Sky, kala mo nakakalimutan ko na, ha? Kahit dalawang araw na ang nakalipas never ko iyon makakalimutan...

Ano pa nga ba? He's a .... Hmm. I don't know...

Nakarinig ako ng tikhim. "Okay, hmm" tumawa naman ito. "You don't have a heart disease, it's noraml"

"So, anong ibig sabihin sa mangyayari sa akin ngayon?"

"Darling, you're in love"

In love? She's joking, right? Bakit naman ako ma-i-in love sa may girlfriend na? In love nga ba talaga ako? Psh, nonsense...

"You serious?"

"Hmm"

"Tss, I'm outta here" saad ko at derederetso lang sa paglabas. Nakita ko naman si Sky na nakasandal sa sasakyan habang nakatingin sa akin.

Aish, ang lakas ng tibok ng puso ko. Jusmiyo naman...

Napahawak na lamang ako sa aking dibdib at deretsong naglakad papalapit sa sasakyan.

"So, what are you doing there?" Tanong nito at sinundan ako ng tingin.

"Wala, tara na. May ginawa lang ako. Let's go home, matutulog muna ako. I think I'm dreaming" ani ko pero mahina lang yung boses ko when I said the last four words. Nananaginip lang ata ako. Ang tagal ko naman atang gumising.

"Ha?"

"Tara na"

Pinaharurut niya 'yong sasakyan ng mabilis kaya kaagad rin naman kaming nakarating sa masion.

Mabilis akong naglakad papasok sa loob ng mansion at tiningnan si Skyler. Nakasunod lang ito sa akin kaya umupo ako sa sofa.

Darling, you're in love

Darling, you're in love

Darling, you're in love

Darling, you're in love

Tanginang in love na yan. Hay..

Nasapo ko na lamang ang aking noo sabay pikit. "May problema ka ba?" Umiling-iling ako rito.

Hinilot ko 'yong nose bridge ko at hindi pa rin inalis ang tingin sa kanya.

"Hey, kanina ka pa nakatitig sa akin. Do you have something in mind? Like... you wanted to share something?" Tanong nito kaya lumunok naman ako.

"Have you ever been in love?" Deretsong tanong ko at sinalubong ang tingin niya.

"Ha? Bakit mo naman natanong yan?"

"Oh, C'mon... Answer my question" inis na saad ko at kinamot ang batok ko.

"Yes, I would never have a girlfriend if I'm not in love with her" aish! Girlfriend nanaman!

Tama rin naman siya, hindi naman talaga siya magkajowa kung hindi siya na in love, Baliw...

"Okay" sagot ko at nag-iwas ng tingin.

Bakit pa kasi naging Faris 'yong pangalan ko. Ayaw ko pa naman na may kapareho akong pangalan. Hindi naman sa pagiging selfish, parang gano'n na nga.

"Bakit mo nga pala na tanong?" Tanong nito kaya nag-aalinlangan naman akong tumingin sa rito.

"Hmm, w-wala... Nevermind, may naisip lang ako. A friend just asked me kasi" sagot ko naman at mabilis na tumayo.

"May kaibigan ka?" Hindi pa man ako nakaunang hakbang, natigilan ako sa tanong nito.

Kumunot ang noo na nakatingin rito.

"What do you mean?"

"Ano, may kaibigan ka talaga? For real" mabilis ko namang naiintindihan kong ano 'yong gusto nito sabihin kaya inirapan ko ito.

Iniisip niya talag na wala akong kaibigan, is that so?...

"So anong ang gusto mong sabihin ko? Na hindi ako palakaibigan? Na wala akong kaibigan? Na walang gustong makikipagkaibigan sa akin? 'yon ba?" May bahid na inis ang boses ko habang nakatingin rito tsaka naman bumuntong-hininga.

"Kinda, parang gano'n na nga" nalaglag naman ang panga ko sa sinabi nito. Hindi ko paniwala na sasabihin niya iyon, ang akala ko'y sasakyan niyo 'yong biro ko.

Seriously?Napakapersonal naman ng lalaking 'to...

"Ikaw talaga! Ikaw! Ikaw! Ikaw!" Bigla ko namang naalala 'yong sinabi ni Kajhaine noong mga nakaraang araw. Sumilay ang nakakalokong ngiti sa aking labi at dahan-dahan na lumapit rito.

Kumunot ang niya habang nakatingin sa akin.

Kala mo ha...

"So, what's with you?" Tanong ko rito at huminto mismo sa kanyang garapan habang nakataas ang kilay.

"What?" Tumaas 'yong gilid ng aking labi at linagay 'yong dalawang kamay sa aking magkabilang beywang.

"What's with the CIA? Bakit hindi mo sinabi sa akin that you work for the CIA or should I say Central Intelligence Agency?" Pinanliitan ko ito ng mata at sinalubong ang mga titig nito.

Well, Central Intelligence Agency is a civilian foreign intelligence services of the of the federal government of United States, tasked with gathering, processing, and analyzing national security information from around the world.

Well, primarily through the use of human intelligence or HUMINT. As one of the principal members of the United States Intelligence Community or IC, the CIA reports to the Director of National Intelligence and is primarily focused on providing intelligence for the President and Cabinet of the United States.

I don't know if there is also a headquarter here in the Philippines, but as much as I know... Their head quarter is in Langley, McLean, Virginia, United States. Which is way bigger and wider than our mansion.

Nalaman ko iyon, because of some movies related to CIA Agents and I've been curious so, I tried to search it on Google and I was mesmerized by it's big headquarter. Ang laki talaga nito.

Bumalik ako sa aking ulirat nang maalala ko na kausap ko pala si Sky.

"Ano na?" Tanong ko rito at tinaasan siya ng dalawang kilay.

"Fine, I work for the CIA noon and until now. Alam mo naman siguro kung saan 'yong headquarter namin. I'am one of the top Agents. That's all" mas lalo namang tumaas 'yong kilay ko rito.

"Sure?"

"Hmm"

"Alam ko na 'yong headquarter ninyo ay nasa United States, but why are you here? Diba dapat nandoon ka and you're supposed to gather some information about some things?"

"Tss, may misyon ako dito sa Pilipinas. Dito rin ako nakatira, pero kung pinapatawag ako ng head ng CIA, I'm going there then babalik rin dito. Tsaka isa pa, I'am free to do everything. Kahit na hindi na ako babalik sa US okay lang 'yon. I'am also near for my retirement" napatango-tango naman ako rito.

Pwede pala 'yon?

"Ang bata-bata mo pa. I mean ang bata mo pa na matanda. Tss, your still an average, pero bakit ka naman magriritero?"

"That's my choice. Isang misyon na lang ang gagawin ko and I'm going to have my retirement party. It's fun breaking the rules, but not my type"

"What mission?" Nasagi naman ng isipan ko 'yong sinasabi nitong misyon.

"I can't tell you" umirap ako sa kawalan at kaagad na naglakad papunta sa aking silid na walang lingon-lingon sa likod.

Hindi mo sasabihin? I'll try to find out myself...