Chapter 12: Love kita

"Dan-dan baby.." umaga. Kakagising namin at di namin namalayan na nasa baba na pala ang bata. He's playing with Lance's guitar. Na sa pagkakaalala ko. Di ito marunong tumugtog nito. So who else's playing it?. But I'm thinking. Baka natutunan nya na rin tugtugin ito after years. Ano ba kasing gagawin nito dito kung di naman sya ang gumagamit?. Knowing him. Ayaw magalaw ang mga gamit lalo ng bunso nilang kapatid. So it's safe that, this is his.

"Daddy, let's play this.." Dan-dan look at me like the thing he's handling is just a toy. Napaangat ng ulo si Lance sa pagkakahiga at hinayaan ang anak.

"I'll teach you later son.." anya lang sa anak saka binalik ang ulo sa pagkakahiga. At hinilig ng patagilid ang kanyang ulo. Bandang sa gawi ko. "Good morning love.." he said softly while giving me a gentle kiss on my forehead.

Tiningala ko sya at lalo pang niyakap. Dinantay ko pa ang kanan kong paa sa binti nya. Hinigpitan pa ang yakap sa katawan nya. Of course. He likes it kaya yumakap din sya ng mahigpit. "Good morning baby.." bati ko na sinuklian nya ulit ng halik sa labi. Pinalo ko sya sa balikat. Mahina lang naman. "Makita ng bata.." bulong ko sa kanya na parang walang narinig dahil isang halik muli ang iginawad nya.

"I miss you.." natatawa nyang saad.

"Kakagising lang natin. Magkatabi pa tayo tapos miss mo pa ako?. Ganito pala mahulog ng husto ang isang Eugenio ha?." tawa ko.

"Ngayon mo lang ba alarm?. Baliw kaya ako pagdating sa'yo.."

Ngumuso ako. Actually. Di ko kayang itago ang kilig. Kaso. Baka kapag pinakita ko iyon sa kanya ng lubusan. Lumaki bigla ang ulo. Mahalin pa ako ng todo. Mababaliw na ako. Minsan na kasing nangyari iyon. Sa school pa. Na halos ipagsigawan na nya noon na sinagot ko sya kahit pa malaman daw ng iba ang sikreto namin. Lumaki din ang ulo ko't halos hindi makapag-isip ng tama dahil sa hindi sya makontrol. He's so damn happy at kahit sa mata ng mga kaibigan nya ay di nya iyon maitago. Kinausap ko sya ng masinsinan at hiniling na subukang kumalma para sa amin. Sa akin because that time. We're not in good terms with his little sister. Ayokong kami lagi ang bukambibig ng tao sa school dahil dito. Yes. I like him much. No doubt about that. Di ko sya kinakahiya. Nasabi ko na noon ito sa kanya why I want us to hide this thing, us. Para sa ikatatahimik ng lahat. Lalo na rin at, hindi maganda ang relasyon nila ni Bamby dahil sa kaguluhan about me, my cousin turn sister Denise with Ace, Bamby's best friend. It's a long story to tell. Kaya siguro naisip nya na ring hayaan ako sa gusto ko para sa amin. He respects my decision that's why I didn't know how to disrespect his when it comes to her sister.

"Nagulat ka?." he ask when I didn't respond to him. Tumaas ang isang kilay nya. "Hindi ka pa rin naniniwala na mahal kita?." nakagat ko na ngayon ang labi. Kingwa! Paanong di ako mahuhulog sa tulad nya?. Sa mata ng lahat. He's the silent, cool and snob, it boy. But when it comes to me. Ang kulit na nya. Dinaig nya pa si Bamby o ang anak namin. "What?." ngayon. Kumawala na talaga ang tawa ko. Hindi na kasi maipinta ang mukha nya. Annoyed. Kung pwede lang siguro akong paluin sa pwet. Baka kanina nya pa ginawa. His bitting his lips like he's just contemplating. Wanting to know what's funny.

"Hindi mo ko mahal?." humaba na sa normal ang kanyang nguso. Di ko alam kung saang lupalop ba ng mundo nya nakuha ang ideyang di ko sya mahal?. Wala naman akong sinabing ganun. Kahit di ko pa araw-arawin ang pagsambit sa kanya ng mahal ko sya. It sees on how I act towards him. Di nya ba iyon alam?. That sometimes, actions louder than words. Atsaka. Di ko din ugaling magsabi ng totoong feelings ko. Minsan lang talaga kapag di ko na ito mapigilan gaya ngayon.

"Paano kung oo?." I really love deceiving him. Ang sarap sa mata na makitang may taong higit ka pang mahal kaysa sa sarili nila. I'm to lucky to have him in my arms today.

Pinanlakihan nya ako ng mata. Saying, what are you saying Love without uttering any words. "No. You're bluffing.."

"Bluffing is not my thing. You know me.." iling ko din sa kanya. Seryoso na ang kanyang mukha. Kumunot na rin ang kanyang noo. Mabilis nag-iba ang timpla nya. Kanina. It's like, he's thinking if I'm just teasing him. Now. Parang malapit na syang maniwala na di ko nga sya mahal. God. I don't know what did I do to have him beside me. Grabe. Hanggang ngayon. Suntok sa buwan pa rin para sakin na makasama ang isang tulad nya. Wala akong ibang tanong kundi, anong ginawa ko para makatanggap ng ganitong kagandang regalo through him. "I don't talk lies.." dagdag ko pa. Tumayo na sya ngayon. Inalis ang kumot sa katawan namin pareho at inayos si Dan-dan na nasa gitara pa rin ang atensyon.

"Basta mahal kita. Kung hindi mo man ako mahal. Lagi mong tatandaan. Mahal kita at mamahalin pa." nakatalikod nyang saad. Binuhat na nya si Daniel at lumabas na ng silid.

I bit my lower lip to not let my smile out. Kaso kahit anong gawin ko. Kumakawala ito ng kusa.

"Good morning." bati ni Bamby sakin. Tinanguan lang din ako ni Jaden na nakaupo na sa hapag. May laptop sa harap nito. May meeting yata. While Lance is busy getting plates with Daniel. Heto naman ang Daddy nilang tinatanong ako kung bakit di raw maipinta ang mukha ng anak nila. Mark answers. "Baka di napagbigyan kanina Dad.." humalakhak pa ito kaya naagaw na ang atensyon ng taong topic dito.

"Mark naman.. may mga bata.." sita sa kanya ng Daddy nya. Nagkibit balikat lamang ito saka itinago na ang ngiti. Nagtinginan pa sila ni Jaden na para bang may usapan na di pwedeng malaman.

"Napagbigyan naman po kagabi.. sadyang..." naputol ang aking sasabihn ng sumingit sya bigla.

"Paano ba magmahal ng di nasasaktan?." bigla ay hirit nya. Napa-aw ang lahat. Isa isa na ring bumababa ang mga barkada. Nauna si Aron na kinukusot pa ang mata. Kasunod nito si Poro at Kian na parehong tahimik. Mukhang lakas ng hangover sa paggewang ng kanilang ulo.

Tumawa ng malakas ang Kuya nya. "Love quarrel pala to.." anya na halatang inaasar ang kapatid.

"Psh.." sininghalan nya lang ang panganay nila.

"Ang sarap kayang magmahal. Masaktan ka man o masaktan ka pa. Atleast, you had the opportunity to love and to be loved even when you know it's not even."

"Ang aga naman nyan Bamby. Ano ba?." tawang tawa pa rin si Kuya Mark sa sinabi ni Bamby. Nagkamot pa ito ng ulo. Tumayo para kurutin sa pisngi si Daniel. Yumuko nalang ako para itago ang ngiti.

"Ang aga nga naman Lance anak.. haha.." maging ang Daddy nila ay nakitawa na rin. Wala namang nakakatawa. Ngunit heto kasi sya at hindi maipinta ang mukha kahit pa sa basang buhangin.

"Hindi ako mahal ng asawa ko.." halos ibulong nya ito dahilan para pagtawanan namin sya. "At natatawa pa kayo?." he said while looking at me.

Nilapitan sya ng Kuya nya at pinaupo dahil aakma itong aalis. "Hindi mo nga ba sya mahal Joyce?." si Kuya sa akin.

"Wala akong sinabi Kuya.." sagot ko. Tinatago pa rin ang tuwa sa kabila ng pagiging galit nya. He's so damn mad right now. Lalo na ngayon at pinagkakaisahan na namin sya. "Lakas lang ng hangover nya."

"Hindi mo ako mahal?.." tumawa na naman ang lahat sa naging tanong nya. Halos lahat na ng barkada ay bumaba na. Sina Win at Karen nalang ang wala.

"Di ko alam na aabot pala sa sirang plaka ang isang Lance Eugenio kapag nagmahal na. Hahaha.." si Kuya nya pa rin ito. Wala pa kasing imik ang lahat dahil siguro sa hangover.

Para matapos na. "Love kita.." mahina. Tama lang para marinig nya ako. Magkaharap kasi kami. "At kahit di ko iyon sabihin ng madalas. Mahal kita. Kayo ng anak natin."

Kinantyawan tuloy kami. Pinagtulakan na magtungo sa garden kung saan kaharap ang isang pool at ng puno ng mangga na may maliliit ng bunga.

I have him a hug dahil galit talaga sya. Di nagustuhan ang pang-aasar ko. "Love you, Love."

Di sya umimik. That means. He's damn mad. "Mahal kita ng sobra. Gaya ko, mamahalin pa kita hanggang sa dulo ng hininga ko." dito nya lang ako tinignan. A second later. Niyakap na nya ako.