Chapter eighteen

"Smart people learn from their mistakes. But the real sharp ones learn from the mistakes of others."

---Brandon Mull, fablehaven

Hello po:) I dedicated this chapter to ate iamleenz 💜💜 You became one of my inspiration in writing this story😊😊 Thank You po💕💕

*****

"Iwill ask you again Mr. Asis. Where's the money?" Tanong ko sa kanya. Isang oras na akong nag tatanong sa kanya but he refuses to tell me where is the money at.

"I D-O-N-T K-N-O-W!" Matapang niyang sagot. Pero halata ko parin na siya ay natatakot at kinakabahan ngayon.

"Last chance Mr. Asis, give to me the money or else your family will suffer." Nanlaki kaagad ang kanyang mga mata.

Yes, I will do such thing pag di pa siya nag salita. Nakikita ko sa kanyang mga mata ang takot at pangamba. This is all he wanted binibigay ko lang ang consequences.

"Hi-hin hindi ko alam kong nasaan ang 100 million but I will tell you that someone paid me to do that thing. Binayaran lamang ako para nakawin ang perang iyon. Please believe me, I'm telling the truth. Just don't hurt my family." Pag mamakaawa niya. Pero sino naman ang taong iyon?

"Do you know who's that person?" I am really curious.

"Si Mr. Quiro. Siya ang nag bayad sa akin para gawin ang bagay na iyon." Huminto siya saglit at parang may sasabihin pang iba.

"At ang pera alam kong nasa kanya na ito. Dahil noong tinakbo ko ang pera i-denoposit ko kaagad sa bangko para makuha ni Mr. Quiro."

"Iyon lamang ang masasabi ko sa inyo. Huwag mo lang ako ipakulong, parang awa mo na." Sabay luhod sa harapan ko, I was shocked. Hindi ko ito inaasahan.

"Hindi ko maipapangako Mr. Asis. Si Attorney na ang bahala dito at makakaasa ka na ligtas ang iyong pamilya.Ngunit kung malaman kong nag sisinungaling ka lamang hindi ako mag dadalawang isip na ipakulong ka."

"Sa ngayon, you will stay here in the jail and pag nakuha ko na ang pera maari ka ng makalabas." But, who is Mr. Quiro? Bakit niya iyon ginawa. Isang bagay lang ang naiisip kong dahilan. To ruin me. Iyon lang!

Sininyasan ko ang dalawang pulis at dalawa kong tauhan na bantayan ng maigi si Mr. Asis at kaagad kong tinawagan si Anton. Ilang ring pa lang at sumagot kaagad ito.

"Good morning Anton." Hinintay ko muna na sumagot siya bago ko sabihin ang ipapagawa ko.

"Good morning too Mlaire. May problema ba?" Inosenteng tanong niya, at humikab pa. Kagigising lang nito for sure.

"Yes, I want you to investigate Mr. Quiro. He stole my money and I need the information asap. I know you can do it Anton." Sigurado akong makaka hanap siya kaagad ng impormasyon tungkol kay Mr. Quiro dahil sa husay nito sa mga ganong klaseng trabaho.

"Yes Mlaire, no problem. Just two days. Give me two days then I will send the information through email." Aniya at narinig ko ang mabigat na pag hinga nito.

"Thank you Anton and I need to end this call. Bye!" Paalam ko sa kanya at bumalik sa kwarto kung nasaan si Mr. Asis.

"Mr. Asis sila mo na ang bahala sa'yo. I need to go." Alam na ng dalawang pulis ang kanilang gagawin at si Attorney na ang bahala sa lahat.

Dali dali kong tinahak ang exit door ng presinto, nang makita ko ito kaagad akong tumakbo pero hindi naman gaanong mabilis. Nang makalabas na ako, I just wait the taxi at tiningnan ko ang oras. Mag e-eleven thirty na pala.

Nang makakita ako ng taxi tinawag ko ito at lumapit sa kinaroroonan ko. Pero bago pa ako makapasok sa loob ng taxi may biglang humablot sa bag ko. Sh*t!

Sininyasan ko ang driver na habulin niya yong snatcher pero naka tunga nga lang ito sa ere. Napa mura ako ng ilang beses, ang malas naman!

Hinabol ko ang snatcher dahil may mga importanteng bagay ang bag na'yon. Nakakainis naman! Takbo kang ako ng takbo ng biglang matapilok ako. Damn ang sakit ng paa ko.

Napaupo ako saglit, hinaplos haplos ko pa yong parteng masakit. Pano na yan? Yong bag ko. Walang masyadong tao ngayon kaya ang tahimik ng daan.

Walang nakakita ng pangyayari bukod sa driver ng taxi at ako. Minamalas nga naman, walang guard ang nagbabantay sa ma exit door ng presinto dahil lunch time na.

"Hoy, ang bag ko! Do you need money? I will give it to you just return my bag!" Sigaw ko sa snatcher at hindi ko alam kong narinig niya ba iyon dahil medyo nakalayo layo na ang batang snatcher.

Sinubukan kong tumayo at dahan dahan kong tinanggal ang heels ko.

Nang tumingin ako sa daan nakita ko na lamang na may lalaking naka big bike at naka jacket na may sumbrero na may naka ukit na letter " B " sa itaas nito na humahabol sa batang snatcher.

Dahil mas mabilis ang lalaking may big bike, ipinarada niya ang kanyang big bike sa gitna upang di makadaan ang snatcher. Sinuntok niya naman ito kaagad at napa higa ang batang snatcher.

Dahan dahan akong naglakad papalapit sa snatcher para kunin yong bag ko.

Kinuha niya ang bag ko at aakmang sasakay sa kanyang big bike subalit bigla na lamang may inilabas ang batang snatcher na patalim at dahil di niya ito nakita nasaksak ang lalaking may big bike sa may tagiliran.

Ngunit tila parang wala lang sa kanya kaya naman sinuntok niya ng paulit ulit ang snatcher dahil doon napahiga ulit ang snatcher. At nawalan ng malay.

"Mr. Than- teka, dumugo ang tagiliran mo!" Kitang kita ko ang mga dugong nasa kanyang damit. Kailangan siyang madala sa hospital!

"I'm okay. Here!" Aniya sabay abot sakin ng bag ko, hindi ko masyadong nakikita ang mukha niya dahil naka jacket siya at may sombrero na nagsisilbing pan takip sa kanyang mata.

"No, we will go to the hospital para magamot yang sugat mo!" Medyo tumaas ng konti ang boses ko kaya naman napa atras si Mr. Sombrero.

"I said I'm okay. Just call the police para madakip ang snatcher na iyan!" Ang boses niya. Parang isang boss kung magsalita. Pagkatapos niya iyon sabihin napatulala na lang ako.

Kaya malaya siyang naka alis sa harapan ko sakay sa itim niyang big bike.

"THANK YOU MR. BIG BIKE!" Sigaw ko, nakalimutan ko pa lang mag thank you ng pormal. Hayss! Chineck ko muna ang bag ko at buti naman walang nawawala kahit isa.

Tinawagan ko ang mag pulis at kaagad naman itong dumating. Mag aalas dose na ng maka balik ako sa villachin company at nagpasundo na lamang ako kay Mang Ine.

Sumama pa kasi ako sa presinto para mapatunayan kong snatcher nga ang batang naka handusay kanina. Mabuti nandoon pa si Attorney at siya na ang bahala sa maaring isampa sa snatcher.

Napa upo ako sa swivel chair at napa hilot sa aking sentido. Nakaka frustrate ang nangyayari. Sunod sunod na kamalasan ang dumadating. Ggggggrrrrhh twelve thirty na, kaya pala ginugutom na ako.

Tinawag ko sandali si Jinah at kaagad naman itong pumasok sa loob ng opisina ko.

"Jinah, kindly bring here in my office my favorite food for lunch." Sabi ko habang kaharap ko ang laptop.

"Yes ma'am." Tumango naman ako at umalis na si Jinah. Alam kong alam niya ang gusto kong pagkain.

While I'm waiting my lunch I get my phone in my bag and I call my dad. Ilang ring pa lang ay sumagot ito kaagad.

"Dad?" Tumayo ako para pumunta sa kwarto ng office ko at binuksan ang isang maliit na bintana doon.

"Yes honey? How are you?" Narinig ko ang ilang ingay sa kabilang linya, tsansa ko eh nag titimpla ng kape si dad.

"I'm good dad, how about you and mom?" Napasinghap ako ng biglang humangin ng malamig, nagsitayuan ang mga balahibo ko dahil sa lamig ng hangin.

"We're good hija." How about our company, is there any problem Andrea? Seryosong tanong sakin ni dad. When his voice became like this, it means that his serious.

I just don't really know if I'm gonna tell dad the real situation or tell him that everything is okay.

"Of course! It's okay dad, our company is still the number in our country." But I chose to lie him, I know I can solve this problems as soon as possible.

"Good to hear that Andrea, you want to talk to your mom?" He ask me and I just nodded like he is infront of me.

"Andrea! How are you? Oh my God, I really miss you!" My mom really an over acting. I just laugh because mom acting like a child again.

"Mom please calm down. I'm fine here and I miss you too mom." I said.

"I'm excited to go home dear. I wanna hug my daughter." Base on her voice, I sensed that she misses me so much.

"Really mom? When are you going to flight back here?" I'm excited to see them too.

"Next month my dear, your dad and I will finish first our business here. Okay?" I really miss my parents, and now I need to eat first.

"Take care mom and dad. Just call me if you miss me." I heard footsteps and I know Jinah is already here.

"Yes my dear, bye. We love you!" Mom said.

"I love you too mom and dad. Bye!" Binaba ko na ang cellphone ko at lumabas ako sa secret room upang matignan kong sino ang ang taong pumasok.

I'm right, Jinah is already here with my food.

"Thank You Jinah." Aniya ko habang umuupo sa aking swivel chair.

"You're welcome ma'am. Ma'am Mr. Timothy will be back tomorrow, he called awhile ago and Mary's Mall gave us second chance." Napa tigil ako dahil sa sinabi niya, parang feeling ko naging masaya ako dahil babalik na siya galing sa dalawang linggong bakasyon. No, this is not good!

This feeling is not new to me, dito- dito nag sisimula ang lahat at kailangan kong itigil hanggat kaya ko pa.

I just gave her a fake smile hearing those news. But I'm really happy that Mary's Mall is giving us another chance, I will close the deal. I'm sure with it.

Tumango ako at sininyasan ko si Jinah na pwe-pwede na siyang lumabas. Mabilis naman nitong tinahak ang pinto.

Kaya kumain na lamang ako at habang ninanamnam ko pa ang mga pagkain nakahain ng may biglang kumatok na naman sa pinto.

Kaya naman iniligpit ko ng maayos ang pinag kainan ko at inilagay sa basurahan yong plastic bag.

"Come in." Umupo naman ako ng maayos at hinintay ang taong nang istorbo.

Habang nag hihintay ako binuksan ko ang email ko at binasa ang isang message na galing sa Mary's Mall.

I was busy reading the letter when I saw a figure of man, I slowly up my head and I freeze when I realize that the CEO of Munique dele's Mall is here.

I compose myself and let him take a sit.