chapter 24

ika pito ng gabi sa pag uwe ni arman ay nadatnan nyan si esma sa lamesa na halos lasing na habang umiinum parin ng alak. "oh... esma.. umiium ka?? bakit?? anung nangyari.. may problema kaba?" wika ni arman. " masama ba kong anak arman.. masama ba kong tao.. masama bang piliin kita" wika ni esma. " bakit anong nangyari.. sayo" wika ni arman. " nagkita kami ni mama...isang taon na pala syang naririto.. nagtatrabaho rin sya kay tiya meling...at malamang kay tiya meling nya rin nalaman ang lahat ng tungkol sa atin" wika ni esma. " panong alam nya.. nalaman nya ang ginagawa natin" wika ni arman. " lahat.. lahat alam nya na..ibininta nya pala ang bahay namin sa batangas.. at dito nalang nanirahan sa maynila.. arman alam.. mo ba.. kung gaano kasakit saakin na marinig mismo sa sarili kong magulang ang mga masasakit na salita nya... halos isumpa nya ako..mas maigi pa raw na makulong nalang tayo..arman mahal na mahal kita.. at hindi ko iyon pinagsisihan kahit kailan.. kahit na nahihirapan na ako.. tayo.. kahit na para sa mata ng dyos ang sama sama natin.. kahit ano pang marinig ko.. bakit ganoon...hindi ko magawang bitawan ka..kahit mali na" wika ni esma. " masyado kanang maraming nainum.. pahinga kana" wika ni arman.. nang mga oras na iyon ay bayagya ngang nagpahinga nga si esma.. ngunit kalahating oras lamang ang lumipas.. sa usok na kayang naamoy at nakita ay nagising ang diwa. ni esma... doon ay nakita nya si arman na gumagamitng ipinagbabawal na droga habang tulala " anong ginagawa mo" wika ni esma.

"esma.. ang mahal ko asawa..nandito ako sa mundo na inaasam ng lahat.. ang mundo na walang kalungkutan..esma.. halika at sumama ka saakin.. dadalhin kita sa mundo.. na kung saan makakalimutan mo ang lahat ng iyong problema" wika ni arman bago iabot ang droga kay esma. mula doon ay matagal na tinitigan ni esma nag drogang iyon... dahil narin sa dala ng kanyang kalasing na hindi pa nawawala ay umiyak ito habang dahan dahang kinuha ang droga sa kamay ni arman. .. mula doon ay dahan dahan nya itong ginamit at nilanghap.. at mula doon ay lumiwanag ang lahat at dinala nga si esma sa isang mundo.. mundo na sa unang pagkakataon ay kanyang mararating, ang mundong ng kapayapaan, mundo ng kaligayahan.. mundo ng katuparan ng bawat pangarap. ang mundo ng altaentra.

nang mawala ang liwanag sa kanyang kapaligiran ay tumamban sa kanyang ang isang napakagandang tahanan..tahimik at siksik sa pagkain ang hapag kainan.. magandang tanawin at mga ibon sa parang.. mga magagandang bulubundukin at malawak na palayan.

sa isang tawag mula sa kanyang likod ay napalingon si esma.

" mahal ko" wika ni arman. " arman ..nandirito ka.. totoo ba ito.. nasaan tayo?" wika ni esma. " hindi ko alam kung ano ang mundong ito ..pero ang alam ko...ay napakasaya dito.. nang marating ko ang mundong ito noon.. ay mas naunawaan ko na kaya pala maraming tao ang gumagamit ng droga.. dahil gusto nilang marating ang mundo ito" wika ni arman. "anong ibig sabihin mo. "may kakaiba sa ipinagbabawal na gamot.. kaya pala sya ipinagbabawal... dahil sa mundong ito.. ayaw marahil ipaalam sa lahat ng mga tao..na may ganitong mundo.. kaya ipinalalabas na lamang siguro nila na masama ang droga nang saganoon ay hindi ito asamin ng maraming tao. matagal na kitang nais dalhin dito.. esma... ngunit ang gusto ko ay marating mo ito ng kusa... pagmasdan mo ang paligid mo..kawangis man ito ang mundong meron tayo ngunit ang kapayapaan at kalayaan ny wala doon kung hindi naririto..at lahat ng tao na nakikita mo at makikita mo pa na naririto..lahat sila ay gumagamit ng ipinagbabawal na gamot.. gamot na masama para sa iba.. gamot na kahanga hanga.. para sa mga tulad nating nakakasaksi at nakakakita" wika ni arman bago nya hawakan ang kamay ni esma.

matapos iyon ay wala ngang tigil na nagpakasya si arman at esma.. lumipad sa hinpapawid.. lumangoy sa karagatan at tumakbo sa malawak na parang ang kanilang utak na umiikot sa mundo ng altaendra.