webnovel

Forlorn

Chapter 32. Forlorn

   

   

"HARDER!"

Vince kept on thrusting even harder than the woman had begged for. Umungol ito na parang nababaliw sa ginagawa niya

"Why do you have this sinful dungeon?" Tumatangis ang bagang niya nang tanungin ito.

"Ah... Let's talk about it... later... Oh!"

"Answer me or else, I won't punish you." He stopped moving. She was frustratingly grinding in circular motion while she's still standing in half forward bend.

"Please... Please, fuck me, Sir..."

Hindi siya natinag at inayos ang recording ang listening device na nasa inner pocket ng suot niyang coat. "Answer!"

She cussed loudly. "Fuck! It is for the orphan teenage girls and some women! It's for them to be prepared once they enter the Casa..." Lumingon ito sa kanya, nagmamakaawa. "Please, do me now. Screw me hard again..."

"Bloody hell!" he cursed and he pulled her hair so she'd stand up straight. Nilusot niya ang mga braso sa rehas para dakmain ang dibdib nito at nagsimula siya sa marahas na paggalaw rito.

She screamed in pain and pleasure while his hand almost brutally groping her breasts while his other forearm was on her neck, almost choking her.

When he was nearing, he pulled out his beast and forcefully let her kneeled to the ground, he removed the fucking condom and she gave him a head. She was gagging by his length, then spurted his every sticky fluids inside her dirty mouth. Some splashed on her face.

Hinihingal itong napahiga sa sahig ng kulungan nang matapos habang siya'y galit na galit pa rin sa nalaman. Bihis na bihis pa rin siya dahil bahagya lang niyang ibinaba ang suot na pantalon habang ang damit ni Ella Olivos ay gula-gulanit na.

"Thank you, Sir. Thank you..." she uttered as if she was lost in her own world. Naninirik pa ang mga mata bago tumingin sa kawalan at ngingiti-ngiting mag-isa, dinilaan at kinagat ng mariin ang labi.

"Magbabayad kayo sa mga kasalanan ninyo." Hindi tumaas ang boses niya pero siniguro niyang pinaramdam niya ang pagkamuhi rito.

"Ano'ng...?" Naguguluhan itong lumingon sa kanya.

Naningkit ang mga mata niya nang ngumisi lang ito at dinilaan ang daliri, 'tsaka nagsimulang paligayahin ang sarili.

Nagtangis ang bagang niya't hinayaan itong gawin iyon. Inayos niya ang suot na earpiece.

"I found the evidence the we need. Kumilos na kayo," he stated.

Ilang sandali pa ay dumating na ang backup niya't umalis na siya roon. Hinayaan niya nang ang mga ito ang umasikaso sa dungeon, pati na rin kay Mrs. Ella Olivos.

Nanginginig ang kalamnan niya habang nagmamaneho, at mabuti na lamang ay nakarating siya ng Phoenix nang walang masamang nangyari sa kanya.

He went inside his office and started reviewing Jasel's files again.

"Fuck!" mura niya nang hanggang sa pagtipa ng password ay nanginginig siya.

Pabalyang bumukas ang pinto at iniluwa niyon si Stone na magkasalubong ang kilay siyang tiningnan.

"Bakit nandito ka na? I told you to fucking stay at Liberi!"

"They can do the rest. Those in Casa should move faster, wala na ang mga bata sa ampunan."

Stone gritted his teeth. "You should see a counselor."

"Why should I? I am perfectly normal, Stone."

"Then why are you trembling? I heard you found a dungeon and you did your job—"

"Shut the fuck up!"

"Vince, you should accept that she's never going bac—"

"Putangina! She never died!" putol niya sa sasabihin ng kanyang pinsan. He never accepted that Jasel was gone.

"But you saw—"

"I saw the dungeon... It was used for those teenage girls, and other women..." Pati ang pagsasalita niya'g garalgal ang kanyang tinig. He couldn't take what was he thinking. "Those demons were training those girls and women to become fucking sex slaves... What if Jase—"

He didn't finish his sentence when Stone punched his face at once.

That was the reason why he kept on shaking inevitably. He never believed Jasel died, so if she was alive and was in the hands of those criminals—He would see blood and would fucking raise hell.

Isang suntok pa amg nagpabalik sa kanyang diwa.

Ilang sandali pa ay dumating ang ilang mga agents na nasa gusali at hinakawan siya hanggang sa hindi na siya makapagpumiglas pa. Then, they injected him something and when he felt groggy, he realized that was some strong sedative. Few seconds later, he dozed off.

When he woke up, he noticed he's inside a hospital room, the interior was familiar. It's where he was working at. Ch-in-eck siya ng mga staffs at nalaman niyang halos dalawang araw siyang walang malay. There was nothing wrong with him, his body just demanded a proper rest.

Ilang sandali pa ay dumating ang kilala niyang Psychiatrist.

"You should seek help, Dr. Ramos," pambungad nito.

Hindi siya kumibo.

"Based on what I heard, you should be counseled."

"Did you just diagnose me because of what you've been hearing? Is that even legal?"

"No, I am suggesting that you should be counseled."

"I don't want to be rude, but, get out."

The latter just sighed heavily and left him all alone.

That very same day, he got discharged from the hospital. He went straight to the safe house.

Nilly, the teenage girl was still there, and unlike the last time, she allowed him to talk with her.

"We already caught the bad guys. Wala nang makapananakit sa iyo... At, inasikaso na ng gobyerno ang paglipat sa mga batang mga kasama mo sa tamang ahensya," malumanay na paliwanag niya.

Tulala lang itong nakikinig sa mga sinasabi niya. Kinwentuhan niya rin ito ng mga magagaan na istorya. He even tell her stories about him and his Jasel back when they were in College.

A week after, the teenage girl started talking. Pinrotektahan nila ito lalo dahil napag-alaman nilang isa itong biktima sa mga kabalbalang ginagawa ng Liberi. Its name derived from Latin word which means 'children'.

Kunwaring nag-aalaga ang mga ito ng mga kabataan—partikular na ang mga kababahian. Kadalasan ay mga teenagers ang inaampon ng mga ito, at iyong mga street children—pagkatapos ay bibihisan, pagagandahin lalo, at tuturuan para mag-entertain ng mga kliyente ng Casa Manarang. And when they thought the girls were prepared to do sexual acts, that's where they're being trained in the BDSM Dungeon.

He could not think that those young girls experienced horrible things inside the dungeon. For an adult like him, that place may be a pleasurable haven, but for those young girls... it was... hell.

He went outside to smoke. He wasn't a heavy smoker, and when he smoked, that's because he's really stressed about something.

Binubugaw ang mga kababaihan sa mga hayok sa laman ng mga kalalakihan sa Casa Manarang at kung nagustuhan ay binebenta ang mga ito sa mga hayop na sa Casa. At dahil nakakuha na sila ng matinding ebidensya laban sa bahay-ampunan ay umaksiyon agad sila, kasabay ng pag-aksiyon ng mga nasa Casa.

Nagtagumpay sila sa pagtugis sa mga masasamang-loob. Sa tuwing successful ang operation ay hindi niya mapigilan ang matuwa kahit paano lalo pa't may mga natutulungan siyang tao. Katulad iyon ng tagumpay at sayang nadarama niya sa tuwing successful ang operation sa mga pasyente niya noon.

Gayunpama'y hindi niyon mababago ang tunay niyang nararamdaman, na patuloy pa rin ang sakit at pighating lumulukob sa kanyang buong pagkatao.

Humithit siya ng sigarilyo at binuga ang usok. Bumuntong-hininga siya at pinatay ang upos ng sigarilyo kahit hindi pa iyon ubos. He unconsciously pulled out his leather wallet on his pocket and opened it. His forlorn gazes froze directly to Jasel's photograph that he kept. He missed her sweet smiles, her soft voice and her laughters. She missed her kisses and making her feel so loved.

Hindi pa rin siya naniniwalang si Jasel ang hinatid sa huling hantungan noon. Hinding-hindi niya kayang paniwalaan na tuluyan na siyang iniwan ng babaeng kanyang minamahal.

Próximo capítulo