Goodbye .... My Son

"Your late!"

Sabi ni Edmund kay Ames ng bigla itong magpakita sa kanya.

"Pasensya na nasarapan ako sa bakasyon! Kamusta? Mukhang haggard ka! Sa itsura mo ngayon mukhang mas kailangan mo rin ng bakasyon! Gusto mo sumama ka sa akin? Let's travel the world! Hehe!"

Nakangiti nitong sabi na halatang puno ng saya ang makikita sa mukha.

"Paano ako hindi ma haggard hanggang ngayon hindi ko pa nakikita ang bwisit na tatay mo! Sabi mo sa akin ikaw ang bahala sa kanya tapos iniwan mo na lang sya ng basta basta! Hmp!"

Hindi talaga galit si Edmund, nagtatampo lang dahil ngayon lang dumating si Ames pero totoong mukha syang pagod na pagod.

Matagal na ang friendship nila kaya alam nyang hindi sya sinisisi nito sa pinag gagawa ng ama nyang si Lemuel.

'Marahil sa dami ng problema kaya mukha syang haggard.'

"Alam mo Edmund, ganyan talaga pag tumatanda daming pinoproblemang. Dumaan na rin ako dyan! Bakit hindi ka magbakasyon sama mo si Nichole?"

Suggestion ni Ames.

"Paano ko nga gagawin yun kung hindi ko pa nakikita yang tatay mo?!"

Inis na sabi ni Edmund pero deep inside nangingiti sya.

Napansin ni Ames ang pagbabago ng mood nya.

"Oona! oona! Huwag ka ng mainis dyan ako ng bahalang maghanap sa tatay ko para hindi ka na ma stress! Grabe para kang nag me menopause dyan!"

Pangiinis ni Ames.

"This time, siguraduhin mong ikadena na ang tatay mo para hindi na makawala! Kung alam ko lang na makakatakas pa yun, sana binalian ko na ng binti yun!"

"Bakit kasi hindi mo ginawa ng hindi ka natakasan dyan?"

"Tatay mo sya, so I save the best for last!"

Ibig sabihin ni Edmund, sinadya nyang maging mabait kay Lemuel kaya sa paa lang sya nito binaril para si Ames na ang bahalang humusga sa tatay nya pagbalik.

"Ganun? Hahahaha!"

Tawang tawa na sabi ni Ames.

"Mukhang nakatulong sa'yo ang bakasyon ah .... nanaba ka!"

"Grabesya!"

"Hahahaha!"

This time si Edmund naman ang tumawa.

Pagkatapos kay Edmund, dumiretso naman si Ames sa ospital para madalaw si Lola Inday at humingi na rin ng tawad.

Duon sila nagkita ni AJ at inaya nya itong magkape para magkausap sila.

"AJ, sorry ulit sa ginawa ng Papa ko sa Lola mo, nahihiya talaga ako at nangyari lahat ng ito! Kasalanan ko!"

"Paano nyo po nasabing kasalanan nyo? Hindi naman po kayo ang nagplano ng lahat ng ito?"

"Hindi ko kasi sya nagawang pigilan. Ginawa ko ang lahat para matanggal ang resources nya pero hindi ko alam ang tungkol dun sa anak nyang si Geraldine! Naging pabaya ako kaya kasalanan ko!"

Paliwanag ni Ames.

"Huwag nyo na pong sisihin ang sarili nyo, hindi nyo rin naman po kagustuhan ang mga nangyari!"

"Salamat, iho!"

Habang kausap nya si AJ hindi maalis ni Ames ang mga tingin nya sa mga mata nito.

"Iho, maari ba kitang maakap?"

Tumango si AJ at hinayaan nyang lapitan sya ni Ames at akapin.

Tapos ay tinitigan ni Ames ang mga mata nya at kitang kita ni AJ ang mga mata ng isang ina na nanabik sa anak.

'Umiiyak sya!'

Nakaramdam ng awa si AJ kaya hinayaan nya lang ito sa ginagawa nya pero hindi nya inaasahan ang susunod na ginawa nito.

Buong pananabik na hinalikan ni Ames ang mga mata ni AJ.

'Goodbye .... my son!'

At tumayo na ito ng tuwid, tumalikod at umalis at pagdating ng kotse nya saka na ito humagulgol ng iyak.

*****

Samantala.

Nagtungo si Nichole sa NicEd Corp, gusto nyang sorpresahin ang asawa.

May board of directors meeting ngayon at ito ang unang beses na aattend sya.

Ito rin ang unang beses na nagtungo sya sa building na ito simula ng itayo ito.

Pero kahit ngayon lang sya nagpunta dito, alam nyang may personal elevator sa likod para sa kanila. Para lang sa pamilya nya.

Maging si Nadine ay sa harap dumaraan bilang respeto, kahit na binigyan sya ni Edmund na accesss dito.

Kaya si Nichole, dito dumiretso pero hinarang sya ng security kahit ipinakita nya ang ID pass nya.

"Sorry po Mam, hindi po kayo pwede rito. Duon na lang po kayo sa unahan dumaan!"

Magalang na sabi ng security.

Naintindihan naman ni Nichole dahil alam nyang hindi sya kilala nito.

Magsasalita na sana si Nichole para magpakilala, pero may biglang humawi sa kanya.

"Excuse me!"

Sabi ng isang babae.

Dirediretso ito papuntang elevator pero hindi sya sinita ng security.

Napataas ang kilay ni Nichole.

Sinubukan nya ulit makapasok, pero muli syang sinita ng security.

"Mam, sabi ko naman po sa inyo, hindi po pwede! Personal elevator po ito ng may ari ng kompanya kaya dun na lang po kayo sa harap dumaan!"

Naiiritang sabi ng security.

"Eh, bakit mo pinalusot yung babae, yun ba ang may ari ng kompanya?"

Tanong ni Nichole.

"Isa po sya sa director Mam kaya pwede po syang dumaan!"

Kaninong utos naman galing yan?"

Bakit po ba ang dami nyong tanong Mam? Pwede po bang umalis na lang po kayo at duon kayo sa harap dumaan kung gusyo nyong pumasok!"

"Tchk! Pathetic! Bakit kasi may mga babaeng hindi marunong lumugar!"

Mataray na sabi ng babae na sadyang pinadinig pa kay Nichole.

"Guard, magbantay kang mabuti at huwag kang magpapasok ng kung sino sino lang dyan!"

Utos ng babae sa nagbabantay.

"Opo, Director Ruiz!"

Magalang na sagot ng bantay.

At nagsara na ang elevator.

"Mam ano pa pong hinihintay ninyo, umalis na po kayo!"

Pagtataboy ng security kay Nichole.

'Director Ruiz? Hmmm... '

'Wala akong kilalang Director Ruiz!'

'Mukhang may nagfe feeling close na naman! Haaay nakakaimbyerna na sila!'