Chapter 19

"I created six different floor plans. Kasama na ang pati sa cottage na itatayo namin. More on Filipino crafts ang gagamitin. At puro classical at antiques din ang design like capiz windows as dividers. Ini-inventory na rin namin at nilalagyan ng tag ang mga gamit na pwedeng ipa-refurbish at magamit ulit dito. Maraming magagandang gamit sila lolo na pwede pang gamitin," paliwanag ni Dafhny kay Gianpaolo sa blue print niya para sa Casa Rojo.

Pinipilit niyang maging normal habang kaharap ito. But deep inside she was rattling. He saw her body the other night. At least part of it. Ni hindi niya ito boyfriend man lang o asawa. Nakakahiya talaga. Subalit mukha namang normal lang ito. Siguro nga ay wala naman itong nakita.

 "Balayong wood is also good for door frame and window frame. Magaganda ang ideas mo lalo na ang gawing divider ang mga capiz window. Mas magiging at home ang mga bisita mo sa design mo," dagdag naman nito.

"Okay. I will tell my antique dealer about the balayong wood."

"Bakit hindi ka makatingin nang diretso sa akin?" tanong nito nang magpaala siyang babalik sa bodega para sa inventory.

"Ano… Wala.." Wala na siyang mukhang ihaharap dito. Ano pa nga ba ang maipagmamalaki niya?

"You are a novelty, Dafhny. Blushing at twenty-six."

Matalim niya itong sinulyapan. "Siyempre! Ikaw lang ang… ano…" Ipinadyak niya ang paa niya. "Huwag na lang nating pag-usapan!"

"Sanay akong nilalapitan ng babae. O kaya iyong mga babae na vocal sa nararamdaman nila. Kung manligaw man ako, sinasagot agad ako. But you are really different from all those girls. I swear you are still a virgin."

"Okay. I'm a virgin. I am naïve. But you don't have to throw it to my face." Hindi ba nito na makita na gusto niyang bumaon na lang siya sa kinatatayuan?

Humalakhak ito. "O, masyado ka namang seryoso. Nagku-kwentuhan lang tayo. Because I really adore you, Dafhny."

"Yeah! You adore me so much that you love to annoy me. Gianpaolo, nagmamakaawa ako sa iyo. Ayoko nang banggitin mo pa ang nangyari kagabi. Wala ka naman talagang nakita, eh!"

"Gusto kong sabihin sa iyo kung ano ang nakita mo?"

Naghahamon ito. There was a glint of mischief in his eyes. "Stop it, okay? Basta ayoko nang pag-usapan ulit! Magtrabaho na lang tayo…"

Bahagya nitong inilapit ang mukha sa kanya. "Okay. Wala nga akong nakita. But I can still feel you in my arms. And your scent still lingers in my mind. You gave me a sleepless night."

Napasinghap siya. There was evident desire in his eyes. Desire. Just desire. She was just another woman with a body. She was nothing special.

Gusto sana niyang isigaw iyon. But what was the point?

Naputol ang pag-uusap nila nang bumukas ang pinto at bumuglaw sa kanila ang isang galit na galit na babae. Ito si Melissa, ang nobya ni Roland.

"Nandito ka lang pala." Di niya inaasahan ang pagdating nito. Ang alam kasi niya ay nasa office ito ng Aragon Architecture sa Manila.

Pormal silang naipakilala ni Roland mismo. Saka niya nalaman paglaon na magnobyo na ang dalawa. Pero di siya nagtanim ng galit kay Melissa. Nirespeto na lang niya sa huli ang nararamdaman nito at Roland.

"Hi, Melissa!" bati niya. "Nasa kabilang wing si Roland. Pwede ko siyang ipasundo kung gusto o pasasamahan kita sa site."

"Huwag kang magkunwaring mabait sa akin. Alam kong ginagawa mo ang paraan para maagaw si Roland sa akin. Dito ka pa natutulog para akitin siya."

Nagulat siya sa akusasyon nito. "Melissa, wait…"

Biglang dumating si Roland. "Tama na iyan! Nakakahiya sa kanila!"

Itinuro siya ni Melissa. "Siya ang dapat na mahiya. Ginagamit pa niya ang project na ito para ilayo ka sa akin."

Pumagitna na si Gianpaolo sa kanila. "Miss Melissa, ako ang nagmo-monitor ng mga bisita dito sa Casa Rojo. At di pwedeng basta-basta pumunta ang isang bisita nang walang abiso sa akin. Maliban na lang kung emergency. And you can't just barge in here unless it is official business."

Napipilan si Melissa at bahagyang humupa ang galit. "Kasi Sir…"