Ang Katapusan (43)

Sumandal si Qiao Anhao sa likod ni Lu Jinnian habang inaalala ang isang

napaka pamilyar na eksena na nangyari noong nakaraang taon – Noong

gabing yun, dahil sa road construction, makapasok ang mga sasakyan sa

Mian Xiu Garden, kaya kinailangan nilang maglakad ng ilang metro. Pero

dahil katatapos lang ng ulan, natakot si Lu Jinnian na mabasa ang kanyang

mga paa, kaya kagaya ngayon, pinasan din siya nito.

Sa totoo lang, kahit ngayong magasawa na sila at mayroon na silang Little

Rice Cake, pakiramdam niya ay para pa rin siyang nasa isang napaka

gandang panaginip… Hinding hindi niya makalimutan ang bawat detalye ng

nangyari sakanila….Ang pagkikita nila, labintatlong taon na ang nakakaraan;

ang buhay nila bilang mga high school; ang pagiging long distance nila noong

college; ang ilang taong hindi nila paguusap pagkatapos ng graduation; ang

muli nilang pagkikita noong nakaraang taon; at sa wakas, ang kasal nila

ngayong taon….

Walang mapaglagyan ang saya niya lalo na ngayon na pwede niya ng

sabihing, 'sa wakas, nagkaroon na kami ng happy ending'.

Ngayong araw, nakalabas na siya sa ospital at nakapagcelebrate na sila ng

ika-one month ni Little Rice Cake, kasama ang buong pamilya at malalapit na

kaibigan…Totoong sobrang napagod siya ngayong araw dahil medyo matagal

din na limitado lang ang galaw niya. Pero, sa kabila nito, sigurado siya na

sobrang saya ng puso niya. Niyakap niya ang leeg ni Lu Jinnian, at habang

nilalabanan ang napakalamig na hangin, kwento lang siya ng kwento ng lahat

ng gusto niyang ikwento.

Inulit niya ang mga kwento na nangyari noong hindi pa nila alam na pareho

pa silang may gusto sa isa't-isa; ang mga gusto niyang mangyari sa future

nilang pamilya; ang mga gagawin nila kapag matanda na sila; at kung paano

siya mamatay sa harapan nito.

Sa kabuuhan, nakangiti lang siya habang nagkwekwento sa tenga ni Lu

Jinnian, "Lu Jinnian, paano kung balang araw may dumating na mas gwapo at

mas mayaman sayo na mas mamahalin ako…Hmm… Siyempre mas mahal

mo pa rin ako, pero yung para bang handa siyang mamatay sa akin. Tapos

kunwari, nainlove rin ako sakanya, anong gagawin mo?"

Noong abot tanaw na ang parking lot, biglang binagalan ni Lu Jinnian ang

lakad niya, na para bang gusto niya pang sulitin ang momento.

Kasabay ng malamig na hangin, lalo pang lumakas ang snow, kaya literal na

wala na silang makitang iba bukod sa puti.

Sa bawat hakbang ni Lu Jinnian, maririnig ang 'shhkk', na sobrang sarap sa

tenga. Medyo nalalaglag na si Qiao Anhao, kaya bago siya sumagot, inayos

niya muna ang pagkakapasan dito. ""Edi hahayaan ko siyang mamatay."

"Mmh?" Mahinanong tanong ni Qiao Anhao.

"Diba sabi mo, handa naman siyang mamatay para sayo? Edi bakit hindi

nalang natin siyang mamatay… Isa pa, nandito naman ako para mahalin ka,

kaya hindi niya na kailangang mabuhay."

Dahil sa napakapilyong sagot ng asawa, hindi napigilan ni Qiao Anhao na

matawa ng sobrang lakas. Lalo niya pang hinigpitan ang pagkakayakap kay

Lu Jinnian, at habang pinagmamasdan ang kalsada, alam niyang sobrang

kampante at kuntento niya.

Noong malapot na sila sa sasakyan, muling nagsalita si Lu Jinnian, "Qiao

Qiao, alam mo ba? May wish ako, maliit lang, at apat na salita lang."

"Ano yun?" Muling sumandal si Qiao Anhao sa likod ni Lu Jinnian, para silipin

ang mukha nito. May anak na sila, at literal na araw-araw na silang

magkasama, pero bakit ba para sakanya, sobrang gwapo pa rin nito?

Huminto si Lu Jinnian sa tapat ng sasakyan nila at tinulungan si Qiao Anhao

na bumaba. Pagkatapos, tintigan niya ito ng diretso sa mga mata at nagsalita

ng sobrang hina.

Kung hindi nakaharap si Qiao Anhao, hindi niya maiisip na nagsalita ito, dahil

sa lakas ng hangin, halos hindi na talaga ito marinig.

Pero para kay Qiao Anhao sobrang linaw ng sinabi nito, kaya bigla siyang

napangiti ng abot-tenga at sumagot gamit ang dalawang salita.