Ang Katapusan (16)

Ang mga mata ni Qiao Anxia na kanina'y sobrang saya ay parang biglang

nawalan ng buhay.

Hindi niya maintindihan ang nangyayari… Awang awa siya sa kanyang sarili…

Bakit kailangan nitong mangyari…. Wala siyang karapatan na maging

nanay…. Ito ba ang parusa sakanya ng langit?

Bandang huli, hindi niya na kinayang kimkimin ang bigat na nararamdaman

niya at tuluyan na siyang umiyak ng umiyak.

Gaano nga ba siya katagal na umiyak? Hindi niya rin alam pero inilabas niya

lang ang lahat ng gusto niyang ilabas hanggang sa may narinig siyang katok,

kaya dali-daling nagtago sa ilalim ng kumot.

Bumalik ang nurse. Naramdaman niyang lumapit ito sakanya pero siguro dahil

akala nitong natutulog lang siya, hindi na siya inistorbo nito at umalis rin

kaagad.

Nang marinig niyang nagsarado na ang pintuan, dahan-dahan niyang ibinaba

ang kumot. Hanggang sa mga sandaling 'yun, wala pa ring awat ang kanyang

luha sa kapapatak. Nakatulala lang siya sa puting kisame at hindi niya na

alam kung ano ba eksakto ang dapat niyang nararamdaman.

Pagsapit ng alas siyete, muling bumalik ang nurse.

Natuyo na ang mga luha ni Qiao Anxia, pero namumugto pa rin ang kanyang

mga mata kaya halatang-halata na katatapos niya lang umiyak.

"Miss Qiao, gising ka na pala?" Nakangiting tanong ng nurse habang bitbit ang

tray na may lamang pagkain papunta sa harapan ni Qiao anxia. "Saktong

sakto po, oras na rin para sa gabihan niyo. Babalikan ko nalang po ang tray

mamaya."

Tumungo lang si Qiao Anxia pero hindi niya kinuha ang kanyang chopsticks,

kagaya ng nakasanayan sa tuwing dumarating ang pagkain niya.

Pagkalipas ng isang oras, kagaya ng pangako, bumalik ang nurse para kunin

ang tray. Hindi nito inaasahan na hindi pa pala kumakain si Qiao Anxia kaya

hindi nito napigilang magtanong sa sobrang pagaalala, "Miss Qiao, bakit hindi

ka pa kumakain? Masama ba ang pakiramdam mo?"

Bilang sagot, walang kabuhay-buhay na umiling si Qiao Anxia. Gusto niya

sanang sabihin sa nurse na ilabas nalang ang pagkain, pero noong

magsasalita na siya, sakto namang nagbukas ang pintuan at pumasok si Chen

Yang. na suot pa rin ang suit na ginamit nito kanina sa kasal bilang best man.

"Mr. Chen, nakabalik na po pala kayo?" Pagkatapos batiin ng nurse si Chen

Yang, muli itong nagpatuloy, "Hindi ko po alam kung anong nangyari… Ayaw

pong kumain ni Miss Qiao."

Biglang kumunot ang noo ni Chen Yang at naglakad papunta sa kama. Kinapa

niya ang tray at nang mapansin niyang medyo malamig na ang pagkain,

inutusan niya ang nurse na kumuha nalang ng bago. Dahan-dahan siyang

umupo sa kama para kapain ang noo ni Qiao Anxia. Kinakabahan siya na baka

nagkaroon ng kumplikasyon dahil napagod ito kanina, pero nang makumpirma

niyang normal naman ang temperature nito, kumalma na rin siya at malambing

na nagtanong, "Bakit ayaw mong kumain? Ayaw mo ban g pagkain mo o

masama ang pakiramdam mo?"

Dahil dito, lalong nasaktan si Qiao Anxia kaya muli nanaman siyang naiyak.

Hanggat maari, ayaw niyang ipakita kay Chen Yang na malungkot siya kaya

dali-dali siyang yumuko at pinilit ang sarili niya na magpanggap na walang

nangyari. "Hindi, siguro sobrang nabusog lang ako sa reception nina Qiao

Qiao. Hindi talaga ako gutom."

"Pero kailangan mong kumain kahit kaunti para gumaling kaagad."

Walang balak na makipagtalo si Qiao Anxia, kaya tumungo lang siya at

niyakap ng mahigpit ang braso ni Chen Yang.

Hindi nagtagal, bumalik ang nurse na may dalang bagong pagkain. Alam ni

Chen Yang na walang gana si Qiao Anxia, kaya nagrepresinta siya na subuan

ito. Pagkatapos, pinunasan niya rin ang gilid ng mga labi nito, pinainom ng

gamot, at maingat na ihiga sa kama.

Alam niya kung gaano ka mitikolosa si Qiao Anxia lalo na pagdating sa

mukha. Kahit sa mga araw na hindi ito nagmemake up, lagi talaga itong

naghihilamos, kaya ngayong hirap itong bumangon, siya na mismo ang

naglinis ng mukha nito gamit ang facial wipes.

Simula nang magising si Qiao Anxia, araw-araw na itong ginagawa ni Chen

Yang.

Noong una, magkahalong saya at kilig ang nararamdaman ni Qiao Anxia dahil

para silang mga batang naglalaro, pero ngayon, hindi niya maintindihan kung

bakit sobrang sakit…

Hindi dahil sa hindi sakanya sinabi ni Chen Yang ang totoo.... Hindi na siya

pwedeng magkaanak at masyado na rin siyang alagain, pero bakit sobrang

bait pa rin nito sakanya?