Ang Mga Bagay na Hindi Niya Nalaman (2)

Mula sa Huan Ying Entertainment, si Qiao Anhao ay umalis patungong bundok Yi, na matatagpuan sa labas ng lungsod. Nang dumating siya, alas-dose na ng hapon.

Kahit na ito'y kalagitnaan na ng araw, ang villa sa bundok Yi ay mukhang isang yutopia mula pa sa ibang mundo. Ang katahimikan ang magpaparamdam sa iyo ng kapayapaan.

Dahil walang sinumang sumagot sa pinto nang katukin ito ni Qiao Anhao, pumasok siya sa passcode na ibinigay ni Lu Jinnian sa kanya at pumasok sa villa.

lahat ng apat na pader ay gawa sa sahig-hanggang-kisameng bintana, na nagbigay ng natural na sinag ng araw upang lumiwanag ang villa na may mga tuldok na ilaw galing sa nakapaligid na kagubatan.

Si Qiao Anhao ay umakyat sa paikot na hagdan, deretso sa pintuan ng kwarto.

Tulad ng dati, noong walang nakakahanap kay Lu Jinnian, lagi niya itong nakikita dito palagi.

Sa oras na ito…

Si Qiao Anhao ay nakatayo sa pintuan na may di-mailarawang damdamin ng nerbiyos sa kanyang puso. Kinuha niya ang isang malalim na hininga, pagkatapos ay binuksan ang pinto na may nanginginig na kamay.

Ang kwarto ay maliwanag at malinis. Ang kama ay maayos, walang kahit anong bahid ng sinumang humiga dito.

Nakakagulat, Si Lu Jinnian ay wala rin sa bundok Yi villa.

Nagsalubong ang mga kilay ni Qiao Anhao habang dali-dali siyang pumasok ng kwarto, tinitingnan bawat detalye ng silid at banyo. Sa huli, lumabas siyang bigo.

Ang bundok Yi villa ay malaki, ngunit wala itong maraming silid, na nangangahulugan ang bawat kwarto ay masyadong malaki. Si Qiao Anhao ay natatakot na baka si Lu Jinnian ay nasa isa sa mga kwartong iyon, kaya tiningnan niya bawat isa sa ikalawang palapag.

Bukod sa silid-tulugan, ang ibang mga kuwarto ay may mga disenyong dingding lamang. Wala kahit mga kabinet o kama. Gayunpaman, ang silid sa malayong kanlurang bahagi ay may isang piano na may isang aklat ng piano sa loob, at isang talahanayan sa gilid, na may isang bungkos ng mga papel na nakakalat sa ibabaw nito. Si Qiao Anhao ay pumili ng isa hanggang sa malaman na ito ay isang drowing na gamit ang lapis. Kahit na walang anumang mga kulay, Si Qiao Anhao ay maliwanag na masasabi na ito'y drowing ng mukha niya.

Ang isang idlap ng pagkamangha ang nagkrus sa kanyang mga mata habang nililipat niya ang mga papel. Ito'y mukhang luma na at parang isang tao ang ilang beses na tiningnan ito, bilang ito'y magaspang sa paligid ng mga gilid.

Mula sa mga damit sa larawan, masasabi mong sa kanya ito na mula sa kanyang gitnang paaralang uniporme. Ang mga drowing mismo ay sa kanya, gumagawa ng kahit anong bagay.

May mga drowing ng kanyang likod, ng siya'y nakatagilid, ng siya'y nasa isang libro, ng kanyang nakahiga sa talahanayan, tulog, ng mukha niyang nakatulala sa bintana ng silid-aralan, at mayroon ding nakangiti siya sa harap ng kanyang bisikleta ...

Sa ibabang kanang sulok ng lahat ng mga iginuhit, may isang maliit na linya ng mga salita na mahirap makita kung ang isang tao ay hindi titingnan ito ng mas malapit. Ang linya na iyon ay naglalaman ng petsa, ang mga salitang, 'Lu Jinnian', at ang pamagat: "Ang Babaeng Mahal Ko".

Kailan natutong magdrowing si Lu Jinnian? Lahat ng mga drowing ay iginuhit niya habang siya'y nasa gitnang paaralan.

Naalala bigla ni Qiao Anhao na kapag siya'y dadaan sa silid-aralan nito, makikita niya na siya'y may isang lapis sa kamay, gumuguhit ng isang bagay na napakabilis. Nang panahong iyon, naisip niya na siya'y pareho niya, biglang magdodrowing habang bagot na bagot sa klase. Ngayon na naisip niya ang tungkol ditto, siya ba ang iginuguhit nito noon?

Sa mga panandaliang taon ng kanilang kabataan, ang kanyang mga pagsisikap ay lumampas sa kanyang inaasahan.

Talagang eksakto na ginawa niya na hindi man lang niya nalalaman ito?

Ang gilid ng mga mata ni Qiao Anhao ay nagsimulang humapdi habang tinitingnan niya ang mga drowing na iyon. Matapos ang ilang oras na lumipas, inilagay niya nang maayos ang bawat piraso ng papel pabalik sa mesa, at tahimik na iniwan ang silid.

Lumabas siya ng bundok Yi villa at huminto sa may pintuan. Inangat niya ang kanyang ulo patungo sa sikat ng araw at kinuha ang isang malalim na paghinga.

Lu Jinnian, nasaan ka ba?