บทที่ 75 ห้ามใครแตะต้องเธอทั้งนั้น
“ให้ตายสิ! นี่มันเกิดอะไรขึ้น! ฉันยังหลงคิดว่าวันนี้จะมีอะไรสนุกๆ ให้ดูซะอีก ทำไมหลิงตงถึงไปช่วยเยี่ยหวันหวั่นได้?”
“ใครจะไปรู้เล่า นี่มันบ้าไปแล้ว”
“คงจะถูกจ้าวซิงโจวจัดการจนกลัวหัวหดแล้วล่ะสิ”
“จะเป็นไปได้ยังไง ไอ้อันธพาลหลิงตงนั่นรู้จักกลัวด้วยเหรอ? ไม่ก่อเรื่องให้ใหญ่กว่าเดิมก็นับว่าไม่เลวแล้ว”
...
ท่ามกลางเสียงวิพากษ์วิจารณ์ฮือฮา เยี่ยหวันหวั่นได้นั่งลงบนเก้าอี้ของหลิงตงเรียบร้อยแล้ว
เธอเตรียมใจสำหรับเรื่องเดือนร้อนที่กำลังจะมาถึงไว้แล้ว คิดไม่ถึงว่าผลลัพธ์กลับออกมาเหนือความคาดหมายของเธอ
หลิงตงถูกจ้าวซิงโจวจัดการจนกลัวหัวหดแล้วจริงๆ หรือ?
หรือว่า...
เยี่ยหวันหวั่นนึกถึงเรื่องเมื่อคืน ที่หลิงตงบังเอิญเห็นเธอตอนไม่ได้แต่งหน้า
คงจะไม่ได้ เกี่ยวกับเรื่องนี้หรอกมั้ง?
ทันใดนั้นออดเข้าเรียนก็ดังขึ้น ภายในห้องเรียนกลับคืนสู่ความสงบเรียบร้อยอีกครั้ง เยี่ยหวันหวั่นจึงไม่ได้คิดมากอีก
เธอเหม่อมองโทรศัพท์มือถือที่วางอยู่ในลิ้นชัก
ตั้งแต่เมื่อคืนจนถึงตอนนี้ หลังจากซือเยี่ยหานให้สวี่อี้ส่งเธอกลับมาที่โรงเรียน ก็ไม่ได้ติดต่อเธออีก
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com