บทที่ 546 ฉันอยากได้รางวัลมาก
เยี่ยหวันหวั่นตอนนี้ก็นึกขึ้นมาได้ หานเซี่ยนอวี่เคยบอกเรื่องนี้กับเธอแล้ว เพียงแต่ช่วงนี้มีเรื่องราวมากมาย เธอจึงลืมเรื่องตอนี้ไป
“ให้ตายสิ...นายแน่ใจเหรอ? ฉันพนันเรื่องแบบนี้กับพี่ซินแน่เหรอ?” เยี่ยหวันหวั่นยังคงไม่อาจทำใจยอมรับ
หานเซี่ยนอวี่พยักหน้า “ฉันแน่ใจมาก อีกทั้งยังจำได้แม่นด้วย ตอนนั้นพี่ซินถูกนายเกี้ยวซะจนหน้าแดงเลยล่ะ!”
เยี่ยหวันหวั่นไร้ซึ่งคำโต้แย้ง
หานเซี่ยนอวี่เอ่ยเสียงเบาปลอบเขาโดยไม่ให้เฉียวเข่อซินได้ยิน “แต่ว่าพนันไปแล้วก็ช่างเถอะ โชคดีที่โอกาสที่พี่ซินจะได้รางวัลนั้นไม่มาก!”
บอกว่าไม่มากนั้นเป็นการอ้อมค้อมแล้ว ทุกคนล้วนคิดว่าไม่มีทางเป็นไปได้ ไม่ว่าหนังเรื่องนี้จะขายตั๋วได้สักกี่ใบ การที่ภาพยนตร์เชิงพาณิชย์จะได้รางวัลยังเป็นเรื่องยากเกินไป
เยี่ยหวันหวั่นฟุบหน้าลงกับมือ โอดครวญในใจ ปัญหาคือ เฉียวเข่อซินต้องได้รางวัลอย่างแน่นอนไงเล่า!
ตอนแรกเธอเองก็ไม่กล้ามั่นใจขนาดนี้ แต่เธออยู่ในชาตินี้มานานขนาดนี้ ก็พิสูจน์แล้วว่าเรื่องราวทุกอย่างที่เธอคาดเดาไว้ล้วนเป็นไปเหมือนชาติก่อนทุกอย่าง
เหนื่อยใจจัง...
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com