บทที่ 234 ตีคนไม่ตีที่หน้า
คำพูดของซือเซี่ยเพิ่งจะจบลง บรรยากาศในห้องโดยสารพลันเย็นเยือก
เพียงแต่ รังสีเย็นเยียบแบบนี้ แผ่ซ่านมาจากร่างกายของเยี่ยหวันหวั่น
ซือเยี่ยหานกลับนั่งหน้าแข็งทื่ออยู่ตรงนั้น
เยี่ยหวันหวั่นบีบกล่องเค้กในมืออย่างแรง สายตาดั่งลูกศรคมกริบยิงไปทางซือเซี่ย เอ่ยคำเว้นคำ “ซือเซี่ย! นายพูดอีกครั้งสิ!”
ซือเซี่ยตกตะลึงไปชั่วขณะกับรังสีเย็นเยียบขั้นสุดจากนัยน์ตาของหญิงสาว แต่วินาทีถัดมาก็พูดโพล่งออกมาด้วยความโมโห “ให้พูดก็พูด! ฉันไม่ได้พูดผิดอะไร! อาสะใภ้เก้าของฉันคือฉินรั่วซี! เธอมันก็งั้นๆ แหละ!”
“ฟุบ!” หลังจากเสียงกล่องกระดาษถูกบีบจนเละ เยี่ยหวันหวั่นก็เขวี้ยงกล่องใส่หน้าของซือเซี่ย
“เยี่ยหวันหวั่น! เธอกล้าตีฉันเหรอ!...ตีคนไม่ตีหน้า...อ้า...เธอยังมา...”
สวี่อี้ที่ขับรถอยู่ด้านหน้ามองตัวแสบน้อยสองคนตีกัน แทบจะร้องไห้ออกมาอยู่แล้ว “คุณชายซือเซี่ย คุณหนูเยี่ย หยุดตีกันได้แล้ว รีบหยุดมือเถอะนะครับ! มันอันตราย!”
“เธอตีฉันทำไม! ตีให้ตายฉันก็เปลี่ยนความจริงเรื่องนี้ไม่ได้! อาสะใภ้เก้าของฉันก็คือฉินรั่วซี!”
Apoie seus autores e tradutores favoritos em webnovel.com