แคว้นต้าเว่ย รัชศกเจินเทียนที่สี่
ล่วงเข้ายามอ้าย(สามทุ่ม)ไปแล้วกว่าที่เบื้องหน้าหอคณิกาเมฆาจันทร์แห่งหลิวโจวปรากฏร่างราชองครักษ์กู้ผู้มีเรือนผมขาวโพลน ใบหน้างดงามเย็นชากับดวงตาคมกริบดุจเหยี่ยวคู่นั้นดั่งจะแผดเผาป้ายชื่อหอคณิกาแห่งนี้ให้มอดไหม้เป็นจุณเสียให้ได้
วันนี้หัวหน้าราชองครักษ์ประจำพระองค์เช่นกู้เฉิงฮว่าน้อมรับพระเสาวนีย์เยี่ยฮองเฮาออกมาตามหา 'อิ๋งกูกู' หรือก็คืออิ๋งซินภรรยาผูกผมเพียงคนเดียว
วันก่อนนางกับเขามีปากเสียงกัน จนอิ๋งซินผู้แสนดีมาตลอดถึงกับหนีหายออกจากจวน กู้เฉิงฮว่าถอนหายใจแรงก่อนเดินเข้าไปด้านใน วันนี้เจินเทียนฮ่องเต้ผู้เป็นายเหนือหัวประทานพระเมตตาชี้เบาะแสให้องครักษ์คนสนิทเช่นกู้เฉิงฮว่ามาตามหาภรรยาไกลถึงหลิวโจว
"คุณชายท่านนี้...เพิ่งมาที่นี่เป็นครั้งแรกใช่หรือไม่เจ้าคะ"
เสียงแหลมบาดหูของเหนียงเหนียงผู้ดูแลดังขึ้นพร้อมกับร่าวอวบอัดปรี่เข้ามาถึงตัวกู้เฉิงฮว่าฝ่ามือขาวเพียงพลิกแผ่นป้ายอาญาสิทธิ์แสดงตัวตน...ดวงตาคมไม่แม้แต่จะมองใบหน้าแข็งค้างของเหนียงเหนียงผู้ดูแล
"จัดห้องพักให้ข้าก็พอ...ปิดปากของเจ้าให้สนิทเสียด้วย"
น้ำเสียงเย็นชาของกู้เฉิงฮว่าสะท้อนเข้าหูเหนียงเหนียงผู้ดูแลดั่งสายลมพัดผ่าน ไม่ทันนางจะได้เอ่ยวาจาอันใดเพิ่มเติม ร่างโปร่งบางของบุรุษใบหน้างดงามบูดบึ้งหายลับขึ้นไปยังชั้นสอง
.....กิจการหอเมฆาจันทร์ในต้าเว่ยมีทั้งหมดสามแห่ง หนึ่งคือเมืองหลวง สองคือสุยโจวและสามคือหลิวโจว.....
สองแห่งก่อนหน้านั้นกู้เฉิงฮว่าเคยไปเยือนมาหมดแล้วเมื่อครั้งยังเป็นองครักษ์ลับ นึกไม่ถึงเพียงก้าวขาออกจากเมืองหลวงอีกครั้งกลับได้มาเยือนหอเมฆาจันทร์แห่งที่สาม
'ห้องบงกชพิรุณ'
ห้องพักส่วนตัวห่างไกลผู้คนของหอเมฆาจันทร์ที่หลิวโจวนี้ช่างละม้ายคล้ายคลึงกับอีกสองแห่งที่เหลือ ทั้งเตียงนอน อ่างน้ำ จนถึงม่านบังตาอันคุ้นเคย
…เมื่อคราวที่เจออิ๋งซินครั้งแรกก็เป็นห้องพักพิเศษเช่นนี้…
-------------------------------------------
หากชื่นชอบโปรดกดติดตาม
เป็นกำลังใจให้กันได้นะคะ
รักนักอ่านมาก
小哥哥