Chapter 1: Friends



Winter A. Rodriguez

It was Saturday in the morning when George send something on our group chat. I looked at the attachment he sent, link lang pala sa bagong update ng favorite author niya sa wattpad.

"@G.A.Y Why do you keep sending that link?" I asked. "Baket? Trip-trip lang naman eh hehehehehe." he answered, I just sighed. Ano ba kasing meron sa story na yan at abang na abang siya sa tuwing naguupdate yung author.

I just kept scrolling on my news feed in Facebook, I saw Theora's yesterday's post and it looks like she went shopping because of her backround which is a department store. "Such a crazy rich asian..." I muttered. "Win-win lumabas ka na sa kwarto mo at bumaba para kumain ng almusal, luto na ito hija!" Isinigaw ng mahinahon ni Nay Berta. "Oho bababa na po ako!" Sabi ko, I quickly fixed myself and went downstairs to eat my breakfast.

It's already 1:34pm and I'm at a cafe in K&Z Mall waiting for my friends to arrive. "Win-win! Ang aga mo naman!" A familiar voice called me,George."Anong maaga? Your the one who told us to be here at exactly 1:00pm." I answered back. "Nakuuu eh traffic kasi eh at isa pa, mag-isa ka nga lang o kaya parang maaga narin yun!" He told me. "Tch" I sighed, Bakit ba kasi lagi silang nalalate? I thought to myself. "Halleeer I'm here na guys!" Theora greeted "Bakit ngayon kalang? Asan si Theo?" I asked "Well nagquick shopping pa kasi ako and bro is putting my pinamili in the kotse pa kasi." She responded.

"Sorry I'm late, eto naman kasing kapatid ko eh ako pa inutusan!" Theo exclaimed "What's your pake ba? I'm your ate, I'm the first that lumabas kaya ayos lang na utusan kita hmph!" Theora answered back, and now they started arguing Kailan ba magtitino ang dalawang ito? Parang mga bata. "The both of you, stop fighting." I said to the both of them coldly, after hearing my words the twins stopped. "Alam mo you're so masungit talaga Winny! No wonder you only have us as your friends." Theora scoffed, I just looked at her. "Oi Theodora! Sumosobra ka na ha!" George said

"Okay George" Theora answered back emphasizing his name. "Georgia nga ang itatawag mo sakin eh! Ankuliiit!!" George exclaimed and yes he's gay "Ewan ko sayo! Sayang ka pa naman may itsura ka pa eh!" Theora said.

I had to stopped them dahil may pupuntahan pa ako kaya agad akong nagsalita. "Bakit mo ba kami pinatawag?" I asked George-I still like calling him with his real name- "Ah! Oo nga pala, ininvite ako ng friend ko sa party at sabi niya pwede daw ako magsama ng kaibigan!" He answered. "Pass" I answered immediately "Ano ba naman yan Win-win! Minsan na nga lang kita iinvite eh, try mo namang pumarty!" reklamo niya. "You know I hate crowded places except for public places right?" I asked.

"Oo nga pero-"

"Then that's a no." pinutol ko na ang sasabihin niya dahil wala naman akong planong sumama "Besides, pagtitinginan lang nila ko sa itsura ko parang ngayon." I can see on my peripheral vision na halos lahat ng nasa cafe ay sumusulyap sa akin. "Ano ka ba Win-win! Mas okay na nga yun eh para naman magstand-out ka samin!" Kahit kailan talaga di titigil tong baklang toh mangulit. "Oo nga naman Winter, sumama ka na sa amin." sa wakas ay nagsalita rin si Theo at mukhang decided na sila na sumama sa party, I'm sure na sasama na si Theora.

"Pleeeaaassseee~!" at talagang sabay-sabay pa sila ah! I sighed "Fine" I can see na sumaya sila sa pagpayag ko kaya ayos nalang rin sa akin na sumama. Besides, sila lang ang mga kaibigan ko at sa internet ko pa sila nakilala kaya parang maiituturing ko narin silang kapatid. "Isesend ko nalang sa inyo yung location sa GC." sabi ni George.

3:00pm nang makauwi na kami galing sa cafe at nandito ako ngayon sa bahay naghahanap ng mababasa sa wattpad "Lovesick series?" I muttered sa nakita ko sa wattpad, eto yung laging sinesend sa akin ni George. Naghahanda na ako ngayon para sa party mamayang alas singko. Sana ay hindi ako pagtinginan ng mga tao.

.....

Looks like God didn't made my wish come true dahil nasa entrance palang ako ay pinagtinginan na ako ng mga tao, mabuti nalang at nandito na sina George kung hindi ay hindi na ako papasok pa. "Win-win! Halika pasok na tayo!" George said cheerfully "Great, now everyone's looking at me..." Dapat talaga di na ako sumama. "Ano ka ba, normal lang yan dahil sa itsura mo." ang sabi ni Theo. "I'm expecting this already though."

The way I look would really catch most of the people's attentions. "Oh Gia! Nandito ka na pala! Eto siguro yung mga kaibigan mo?" An unfamiliar voice greeted George "Oi Sam! Kanina pa ako nandito eh, hinintay ko lang yung mga kaibigan ko." sagot ni George kay Sam. "By the way pala mga kaibigan ko, sina Theodora, Theodore, at Winter." Napatingin sa akin si Sam and widened his eyes "Ay bes infairness ang ganda at unique ng itsura ni Winter ah, bagay ang pangalan niya sa kanya."

After the quick greetings, we went inside the venue, Theora and George were interacting with the others while I'm here sitting in our table with Theo. "Winter matanong nga, sino yung pinakahuli mong kaibigan na nameet mo ng harap-harapan kumbaga?" I looked at him because of the sudden question and his face seems to frightened when I did that.

"Ehe, hindi mo naman kailangan saguti-"

"When I was grade 3." I answered.

He seemed surprised, maybe because I answered that personal question. "Aaaaahhhh ganun ba? Hanggang ngayon ba kaibigan mo parin sila?" he asked again. "Like I said, wala na akong ibang kaibigan maliban sa inyong tatlo." I answered and he just responded with a nod.

It was already an hour when we went here in the venue at mag-isa nalang ako sa aming mesa dahil sumayaw si Theora kasama ang iba niyang mga kaibigan habang nakipagchika-George's word- naman si George. Si Theo naman ay kinuha ng mga kasama niya sa varsity para pagusapan ang kanilang susunod na laro, ewan ko nga ba dahil nasa party kami ngayon pero yan ang paguusapan nila.

"Hello, may I know your name?" I raised my head when I heard someone asking a question, tumingin ako sa kanan at kaliwa para siguruhin na ako ba ang tinatanong niya. "Yes, ikaw ang tinatanong ko." Bumungad sa akin ang isang lalaking may suot-suot na white long sleeve polo at naka jeans. Blonde ang buhok at kulay blue ang mata, meron din siyang mole malapit sa kanang mata niya. Sino naman ito? "Ah oo nga pala, my name is Brandon." He said when I looked at him with confusion "Winter." I just answered back, ang bastos ko naman kung hindi ko sagutin ang tanong niya. "Nice to meet you Winter." Inabot niya ang kamay niya na nagpapakitang gusto nitong makipagshake-hands.

I just looked at his hand and looked at his face again at sabay tumaas ang kaliwang kilay ko. Dahil siguro sa hiya ay binawi na niya ang kaniyang kamay at sabay sabing "Ah sige, mauuna na ako siguro." I just looked at his back when I heard what he muttered "Ang arte naman..." As expected. Sa wakas ay pinakita rin niya ang tunay niyang kulay, ito ang dahilan kung bakit hindi ako nakikipagkaibigan sa personalan dahil itatago nila ang kanilang tunay na ugali.

After minutes ay nagscroll nalang ako sa aking news feed at nanood ng mga videos, when suddenly someone chatted me.

"Hi Winter, do you still remember me?" I knitted my brows when I read the message. "Who are you?" I asked the person. "Ah I see you seemed to not remember me, naalala mo ba yung bata sa 4-Punctual na may heterochromia?" I widen my eyes when I read the last part of his message. Agad- agad kong pinindot ang view profile niya at chineck kung tama ba ang hinala ko. What? No way, bakit niya ako chinat?

To be continued ...

D.Y.K(Develop Your Knowledge)

The reason na pinagtitinginan si Winter ay dahil sa kanyang kulay, she has Albanism . A group of inherited disorders where there is little or no production of the pigment melanin. The type and amount of melanin your body produces determines the color of your skin, hair and eyes.