Chapter 5

Nung sana ay dederetso ako sa aking kwarto ay napatigil ako dahil sa pagtawag ni mom.

"Alexa! Come here!" Malakas na sigaw ni mom

Nung narinig ko na tinawag ako ni mom ay agad akong humarap sa kanya at nakita ko na si mom ay nakatingin sa akin at sa likod niya ay ang mga estudyante at sa tingin ko ay kaklase sila ni alexi. Agad akong pumunta sa kinaroroonan ni mom, bihira lang siyang tumawag sa akin kay makikita mo talaga sa expresyon ko na masaya ako.

Nung nakarating ako sa harapan nila ay i greeted them "Hello everyone! I'm pleased to meet you" I smiled happily while greeting them but no one smile at me or greet me back. They all have this serious and poker face that looking at me. The feeling that they gave me feels like i did something wrong and my parents will about to scold me.

"So everyone listen. This girl in front of you is Alexa Santos. She's our servant". My smile suddenly disappear when i hear what my mom said.

"Tita, I have question po. Why i didn't see him before tita?" The one who wears black crop top and skinny jeans asked.

"She's new here" my mom answer nervously.

Why mom? Why does everybody can't accept me? Why am i so unlucky? Right now, I can't feel anything parang namamanhid yung katawan ko. I'm also sure that right now, I'm emotionless. I just can't allow them to see me crying.

"Ma'am Alexandria pwede napo ba akong pumunta sa kwarto ko ma'am? Marami pa akong gagawing trabaho ma'am e'. Magalang kong saad na parang isa talagang nagtatrabaho dito. Pwede na akong bigyan ng award na best actress of the year.

"Okay Alexa you can go now. Let's talk later Alexa". She said calmly.

Mabilis akong pumunta sa aking kwarto bago paman sumabog yung mga emosyon na kanina ko pa pinigilan. I cry for hours not minding the people who knocks my door. Binuhos ko lahat ng sama na loob na dinaranas ko sa pamilyang ito hanggang nakatulog ako.

BIGLA nalang akong nagising nung may tumawag sa akin sa labas ng kwarto ko.

"Iha si nana mo ito. Pwede mo ba akong buksan?"

Nung narinig niya ang sinabi ng nana niya ay agad siyang tumayo at binuksan ang pinto.

I cry and hug my nana immediately " Nana, bakit po palagi nalang nila akong sinasaktan? Ano bang nagawa ko sa kanila nana?"

"Shh wag kanang umiyak iha nandito lang si nana okay? Ilabas mo lahat ng sakit iha". Pagpapatahan nito sa kanya.

Umiyak ng umiyak ako hanggang sa wala ng lalabas na luha sa mga mata ko.

"Okay kanaba iha?" Tanung ng nana niya habang hinahagud ang kanyang likod.

I smiled " I feel okay na nana. Thank you nana for staying by my side. I love you nana"

Her nana smiled and said the words that she wished that her parents say it towards her " I love you alaga ko. Wag na wag mong kakalimutan na kahit ayaw sayo ng lahat nandito parin si nana para sayo okay?"

"Thank you nana" She smiled and hug her .

"Wag na tayong madrama iha. Sige na mag-ayos kana may klase kapa ngayon. Nandun sila mama mo at papa mo sa hapagkainan kaya dalian mo ha! Hinaharap karin ng mama mo iha" Sabi ni nana bago umalis sa aking kwarto.

Bumalik nanaman yung sakit na binigay nila sa akin pero bago paman ako umiyak ulit ay sinabi ko sa sarili ko na kakayanin ko to.

ALEXA was thinking that their dinner will be normal. Pero nagkamali siya. Dahil habang kasalo niyang kumain ang kanyang pamilya ay walang imik ang mga ito.

"Alexa, I'm sorry about yesterday" Anang sabi ng kanyang Ina.

Hindi siya kumibo dito dahil hindi niya kayang magsalita.

"Alexa your mom is apologizeng you." Anang sabi ng kanyang ama na alam niya ngayon ay nakatingin ito sa kanya.

"I can't accept your sorry" walang buhay niyang sabi.

" Bakit hindi Alexa? Nagsosory na nga si mom diba? What's the big deal anyway. Ipinakilala kalang ni mom bilang isang servant dito sa bahay so what's the big deal?" May kalakasan na sabi ni zeldris na alam niya ngayoy galit ito sa kanya.

I smiled bitterly " Yeah bakit nga ba ako nasasaktan? Kung sanay naman ako sa mga sakit na binigay niyo sa akin". Huling sabi niya bago niya nilisan ang bahay na iyon. Pero bago paman siya nakaalis sa hapagkainan ay narinig niyang tinawag siya ng kanyang ama at alam nitong galit ito sa naging sagot niya.

For now, hahayaan muna niyang mapag-isa at makapag-isip. Lalayo muna siya sa kanilang mansyon.