Ang totoo nyan tauhan kami ng isang isang Yunuko na, nagngangalang Ma! Di ko alam pangalan nya, mayroong dalawang anak sya isa ay dalaga isa ay sanggol pa lang babae rin anak sa katulong at ito'y di lingid sa kaalaman ng kanyang may bahay. Isang araw kaming mga kalalakihan ay kanyang inutusan upang kumuha ng ulat sa kanyang misyon ngunit sa di inaasahang pagkakataon nang may nakita syang mga kawal na palampas (nasaeskinita) ay biglang sumigaw sya na bandido, hulihin nyo! Tapos pinaghahabol na kami. Tapos...
SC: Tapos ano?
Tapos heto ang aming kinahantungan. Ang totoo mahihirap lang kami, kaming mga espiya na marunong magkungfu.
SC: sigurado ka?
Opo!
SC: kung gayon, tulungan mo akong makakuha ng malakas na ibedensya at ika'y palalayain ko. Heto inumin mo ito pampaalis ng kaba.
Ye!
(Pagkainom alis)
Ministro Ma: Anong base?
Ginoong Ma, namatay po sila ako lang natira. Wahahaah! Sob! sob!
Ministro Ma: Bwiset! Tiktikan mo sila! Gagawin mo o pamilya mo ang mamamatay!
Anla ayoko na po ayoko nang mamatay?
Ministro Ma: Susunod ka o pamilya mo ang mamamatay?
Mas nanaisin kong ako ang mamatay kaysa sila!
Ministro Ma: Sige pagbibigyan kita sa hiling mo!
Aaaaaaahhhhhh ahhhhhhhh aaah! (Unti-unting di makahinga at nanghihina at natumba na lang sa daan)
(Nang sasaksakin na nahimatay at nang suriin ay patay na yun ang akala nila...)
Makalipas ang ilang minuto sa Morgue...
Ah, ang lamig dito, napakalamig... na na napakalamig (nanginginig sa lamig) Tulong, tulong, tututulong!