Chapter 03

Happy Reading LAR!😘

🕓👩‍👧‍👦→👨‍👩‍👧‍👦

"stop!! Don't you ever come near her!! Get OUT!!! Or I will call the guard tu drag you out hear!!!! GET OUT!!" Nagulantang ako galing sa pagkakatulog ng marinig ko ang sigaw ni momshie. Hindi klaro saakin yung narinig ko dahil Wala pa ako sa diwa.

"Momshie? Why are you shouting?!" Pabiro ko pang sigaw dahil nakaupo parin ako sa Kama ko at kinukusot-kusot ang Mata ko.

"Get out.. pls.. we don't need you here" biglang humina yung pagsasalita ni momshie, Alam kong nasa labas lng sya ng kwarto ko, pero ang pinagtataka koy Sino ang kausap nya.

Tatayo palang ako ng biglang bumukas ang kwarto ko.

Nabuhay ang galit sa sistema ko ng makilala Kung Sino ang niluwa ng pinto ng kwarto ko.

"Why are you fucking here?!" Di ko napigilan ang sarili ko, nawawala ako sa sistema ko, nilalamon ako ng galit.

"Anak, I want to talk to you, please baby Ivy"

Wala pa man ay naluluha na ako. Hinding Hindi ko makakalimutan kung anong dahilan ng pagkasuklam ko sakanya. Iniwan nya kami, Tama lng na di namin sya tanggapin o kilalanin.

Nahagip ng Mata ko si jimel/kuya na pumasok, pero pinigilan sya ni momshie.

"No." Bumagsak Ang balikat nya, Nawawalan ng pag-asa.

"Please anak, wag mo naman gawin kay daddy to oh, don't do this to me anak"

"What?! What did you say?! After all you've done to us, you'll came back hear and say ' DONT DO THIS TO ME?' what the fuck?! Dad naman eh! Tama na pls.. Tama na..." Pahina ng pahina ang mga salitang binibitawan ko, ng hihina akong napaupo sa sahig h kwarto ko at dun humagulgol ng humagulgol. Parang bumalik ako sa dating ako, parang naging 12 yrs old ulit ako na umiyak ng umiyak wag lang sya umalis, ang pinagkaiba nalang ay di na ako nagmamakaawa.

"I'm sorry anak, let me explain please, I'm so sorry" bumaling syakay mama at kuya na nasa pinto parin. "Honey.. please let me explain, anak.. I'm s-so sor—"

"STOP! WALA NG MAGAGAWA YANG SORRY MO!! YOU LEAVE US AND YOU HURT US! AND WE DONT FUCKING NEED YOU ANYMORE! WE'RE HAPPY WITHOUT!" Di ko na namamalayan ang mga pinagsasabi ko.

"Ernardo.. please, get out, just please.." nakikiusap na Ani mommy, pero Kita ko ang pgpipigil nya para di ito sigawan.

"I'm sorry" Yun lng at parang talo syang lumabas ng kwarto ko.

Di ko na napagtuunan ng pansin Ang ngyari sa paligid ko, Ang naalala ko Lang ay pinatahan ako ni mommy, Yun lng at bumigat na ang talukap ng Mata ko.

I still feel defeated.

***

"Pamilya. Ating magulang, Ang ating magulang Ang ating naging sandalan, ating inspirasyon, ating pinahahalagahan,  oo nga at may mga pamilya na Hindi na buo, may ibang nag hihiwalay, may ibang pumapanaw, pero hindi ibig sabihin non ay kakalimutan nyu ng magmahalan, at pag nagmamahalan dapat may nagpapatawaran, kahit anong gawin mo, kahit ano pang mali ang nagawa ng iyung magulang nararapat lng na iyo itong bigyan ng kapatawaran, Hindi natin hawak ang buhay ng mga Mahal natin sa buhay. Malay mo isang araw ay magising ka ng Wala na sila.. na binawi na sila ng ating panginoon, kaya hanggat nandyan pa sila, hanggat abot Kamay nyu pa sila, magpatawad kayo, Ayan lamang po at maraming salamat" wika ng Isa naming kaklase.

Pinilit ko paring pumasok kahit nalate ako ng isang subject kanina, mahirap na malapit pa nanaman kami gumadruate.

"Magaling binibining lopez" pumalakpak pa ang Filipino teacher namin.

Natamaan ako, Mali ba ako? Mali ba talaga ako? Mali ba na magakit gayong sya Ang may kasalanan? Gayong kami Ang lubos na nasaktan. Natatakot ako... Kahit isaksak ko ng isaksak ko kokote ko na galit ako sa aking ama, Wala akong magawa gayong ama ko sya at walang magbabago duon, ama ko sya at Mahal ko sya, walang magbabago dun, ngunit d ko maiwasang baunin ng Paulit ulit sa galit Ang sarili ko. Mali ba talaga ako?

"Mahal ko Po Ang magulang ko.." naputol Ang aking pag-iisip ng marinig ko ang bosses ng aking bestfriend na nasa tabi ko.

"Sila Ang naging kanlungan ko, sila Ang naging sandalan ko, Mahal ko sila Hindi lamang dahil magulang ko sila, Mahal ko sila ng buo, Mahal ko sila simula ng imulat ko Ang mumunti kong dalwang Mata, Mahal ko sila simula ng maramdaman kong bumubukas sarado Ang aking mga palad, simula nung matuto akong gumapang, Mahal ko sila at walang magbabago don, magulang ko sila, sobrang dami na nilang nagawa sakin kaya di sapat Ang isang pagkakamali para di sila patawarin. Salamat" sinabi nya lahay Yun ng nakatingin saakin, dama ko ang nais nyang ipahiwatig.

Pero hindi pa ako handa.

Kahit nawawala sa sarili'y pinilipit ko paring makinig sa klase.

Ayun lng ang laman ng isip ko hanggang mag-uwian, Hindi muna ako nag practice, pinaalam ko nalang na masama Ang pakiramdam ko. Kahit Wala sa sarili nagawa ko parin tawagan si mama na magpapasundo ako kay kuya waren/driver namin.

Hanggang sa makauwi ako, iniisip ko parin Yung nangyari kaninang umaga sa kwarto ko at ang mga salitang binitawan ng kaklase ko at ng bestfriend ko.

"...Baby ivy" nagising Ang diwa ko ng marinig ko ang malumanay na boses ni momshie.

"Huh? Ano po?" Hindi ko namalayang huminto pala ako sa hagdan, pataas ng kwarto ko.

"Hm. Wala, mag rest ka muna sa room mo, pupuntahan Kita later doon, mwah" kahit alam kong problemado din si momshie ay nagawa parin nyang magpakatatag.

Hinalikan ko lng din sya at nagpatuloy na sa pagtaas sa hagdan.

Nagbihis lng ako at humilata agad sa Kama ko. Tinignan ko Ang kisame ko at mukha lng ni daddy Ang nakita ko, kaya naiiyak akong bumaling sa kaliwa ko..

Yung pinagpunit-punit kong letter ni daddy....

Bigla iyon sumagi sa isip ko, parang may sariling buhay ang aking katawan at tumayo ako para buksan ang drawer ko Kung saan, ko tinambak ang mga papel kong di ginagamit.

Pinagpunit-punit ko iyun ng panahon nayun, pero biglang pumasok si momshie kaya hinulog ko iyun sa drawer ko, para di nya Makita, Wala namang kwenta yun, baka pagbinasa ko payun nun dati, baka mas lumala lng yung galit at sakit na nararamdaman ko noon.

Sa dinami-dami ng araw na nakikita ko ang drawer ko, ni Hindi ko naalala na nandun pala ang sulat ni daddy mag-lilimang taon na ang nakalipas.

Akmang bubuksan ko na ang drawer para tignan yung mga punit-punit na mga sulat ng may kumatok sa pinto ko.

"Baby ivy?" Dali dali akong umupo sa gilid ng Kama ko.

Bumukas ang pinto at niluwa nun si momshie na may dalang tray na may nilalamang cookies at pineapple juice.

"Yes momshie?" Nakangiti kong bati.

"Can we talk.. here?" Nilapag nya ang tray sa Side table ko, Kung saan nandun din sa ilalim ng table ng drawer na naglalamn ng mga papel.

"Eat up first" nakangiting Ani momshie.

Nakangiti akong kumuha ng isang piraso ng cookies.

"Ahm, Can I open a topic about you're dad?" Nagsalubong ang kilay ko.

"N—" naputol ang sasabihin ko.

"Please?" Napabuntong hininga nalang ako at marahang tumango habang kumakain parin ng cookies.

"What if you'll try to give a second chance for youre daddy hmm?" Mahinahon na tanong ni momshie.

Tahimik lng ako at Hindi sumagot.

"I know you're galit's baby, but why don't you give a try? Let him explain, i-i mean... He's still you father—"

"Mom..." Parang nauubusan na pasensyang suway ko sakanya.

"Listen up first baby.." kinalma ko lng ang sarili ko.

"Its hard to move on baby, and I know that, I really do. I'm just saying that, walang mawawala pa sinubukan mong magpatawad. Oo ngat nagalit din ako, but, all of my angers always fading when I see you baby, you know why?" Nakangiti ng ani, bago pinagpatuloy ang sinasabi.

"Because, You're not here if I didn't meet your father, you're not here if i didn't let your father enter my life, baka ibang ivy ang nasa harapan ko Kung hindi ko nameet ang daddy mo, right? That's why I'm still glad that he is youre father, because God gave me youre father, God gave me him to gave me again my little angle, and that's you.. oh.. you kuya pa pala hihi"

"Look at the bright side of life" Yun lng at hinalikan na nya ako bago lumabas ng aking kwarto.

Di ko man aminin sa sarili ko'y, Alam kong nagkamali din ako.

" kaya hanggat nandyan pa sila, hanggat abot Kamay nyu pa sila, magpatawad kayo "

" Mahal ko sila at walang magbabago don, magulang ko sila, sobrang dami na nilang nagawa sakin kaya di sapat Ang isang pagkakamali para di sila patawarin. "

"You're not here if I didn't meet your father, you're not here if i didn't let your father enter my life, baka ibang ivy ang nasa harapan ko Kung hindi ko nameet ang daddy mo, right? That's why I'm still glad that he is youre father"

Okay... I'll try then.

Itutuloy....