{1} start.

"Mukhang maganda ang hardina Namin." Sinabi ko,pumunta Ako pa baba sa aming malaking Hardin,magaganda,mababango at makukulay na bulaklak Ang Nakita ko,mapayapa Ang kapaligiran ngayong Umaga nang bigla akong na patitig sa isang kaidad Kong batang lalake na nag didilig,nilapitan ko Siya at Sabing "hi,Ikaw ba Yung anak ng katulong Namin?" Tanong ko,"opo,Ako Po!."Yumuko siya saakin,"may kinakailangan Po ba kayo?" Tanong Niya "Wala Naman pero..Hindi Kasi Ako pinapayagan ni dad pumunta sa malayo eh...Wala akong kaibigan." Sabi ko na medyo malungkot."hays..okay lang yan,gusto mo Ako nalang kaibigan mo? Para lagi tayong magkasama.." Sabi na at niyapos Ako,gumanda Ang pakiramdam ko na may Bago nakong kaibigang nakilala at pag kakatiwalaan ko.

Ako si Flor S. Torres,Ako ay anak ng kaharian sa German,Isa akong kiallang prinsesa ng aming Lugar,madalas Akong NASA Hardin dahil doon lang Ako nakaka labas ng konti konti..lumang taon Ako ng nakilala ko Ang aking kaibigan na SI Jiro.hanggang Ngayon ay kaibigan ko pa rin sya..sabay kaming lumaki,Ngayon ay parehas na kaming mga binata at dalaga,malaking pag babago Ang aking nararamdaman.

Isang araw Ako ay nasa kuwarto,nag babasa ng libro.Dumating SI jiro,"Flor,puwede ba kitang makausap?" Tanong ni jiro "Sige lang,Anong kailangan mo jiro?" Tanong ko "Kasi Ngayon tumatanda na SI mama..parang Hindi na tayo mag tatagal Flor,sana mag kita ulit tayo sa susunod na taon." Hawak HAWAK Niya Ang aking mga kamay,sabay umiyak kami,"jiro?...aalis kana?.." tinanong ko,"sige jiro..talagang masama na Ang pakiramdam ng nanay mo,kinakailangan na nya mag pahinga,nauunawaan Naman kita jiro,alam Kong mahirap na Buhay nyo..pero sana huwag mokong kalimutan." Sabi ko sakanya habang paspasan Ang mga luha ko."wag ka mag alala Flor,mag kikita ulit tayo sa kabilang Buhay" pag katapos ay tumayo Siya at nag paalam na aalis na,yumuko Ako na dahil Wala na SI jiro.wala na akong makakausap sa pang araw araw,babalik Nako sa aking pag iisa sa kwarto.Nang dumating Ang Gabi,pinuntayan Ako ni dad,"nak..parang malungkot ka Ngayon...ano Ang nag papahina Sayo Ngayon?.." tinanong ng aking ama,"dad..diba aalis na SI jiro? Parang Kasi Siya lang Yung nag pasigla sa Buhay ko,kaylan ko kaya sya makikita ulit...ayoko na kalimutan na nya Ako dahil sa pag lalayo Niya saken.." sinabi ko,dahan dahan na sumakit Ang aking mga mata,bigla akong napaluha."huwag ka mag alala,balang araw babalik SI jiro,sa Ngayon ay maari siyang mag kalimot PEOR tandaan mo Hindi ka makakalimot ng pusong ipinahiram Niya Sayo.." Sabi ng aking ama Bago Siya lumabas ng aking kwarto.Nang madaming araw Hindi Ako makatulog,isip ng isip tungkol Kay jiro,"okay lang kaya sya doon,sana Hindi sya nag hihirap,paano kaya Yung mga kapatid Niya at ama na may kanser...kawawa Naman SI jiro,paano ko kaya Siya matutulungan..." Kaka isip ko ay nakatulog Nako ng biglaan.Nung Umaga ay maaga akong gumising,nag tanong Ako sa aking ama,"dad..pwede ba Ako pumunta sa bayan ni jiro at mag bigay ng pera?..." Tanong ko,medyo antok Ang aking ama kaya wala Siya sagot,dahil sutil at malikpt Ako na babae ay tumalon Ako sa gate ng palasyo"hirap Pala maging prinsesa,sana tambay nalang Ako." Sinabi ko.Nakarating Nako sa bayan nila jiro,tinawag ko Siya sa labas ng kantang bahay "jiro! Jiro!" Sigaw ko na malakas na nangitlog Ang manok Niya,"sino yon?!.." tanong Niya,lumabas Siya ng gate at Nakita Ako,'flor.? Bat andito ka?" Tanong ni jiro saaken,"jiro,Bago ka lumipat ng bahay ay gusto Kong magkaroon ka ng malakas na saloobin at mag sikap sa mga magulang mo." Nag bigay Ako ng malaking pror na umaabot sa mga 1B-6B "Flor...napaka roaming pera ito..salamat.salamat...maraming salamat Flor..maraming salamat." Sinabi nya,na nginginig ng konti,"wag kana mag alala,alam ko Naman kinakailangan yan kaya ko Ibibigay,mag ingat jiro,huwag Moko kalimutan.." sabay umalis Nako,habang Hindi pako na huhuli ng aking kalbong ama(eme) ay nag gala gala Ako sa parke,"ganto Pala pakiramdam sa labas ng palasyo...napaka ganda..naol." bulong ko sa sarili ko,sumunod ay tumakbo takbo Ako sa kalsada na parang baliw na walang alam kung Hindi mag takbo habang naka heels at dress,nawalan Ako ng pake kahit Ang dungis ko.Nang pag balik ko sa palasyo ay tahimik,"siguro may ginagawa Sila" sinabi ko,Dali Dali akong nag linis ng sarili at namalit, bumalik Ako sa puwesto ko at nag simula mag basa ng bmag basa.