CHAPTER THIRTY-NINE

"DADDY!" Nanigas sa kinatatayuan nito si Cole ng marinig ang pagtawag na iyon sa kanya ni Jewel.

Nakatingin sa kanya ang bata at may ningning sa mga mata nito. Kumawala ito sa pagkakakarga ni Clara at tumakbo sa kanya. Napayuko si Cole at tinitigan ang batang mukhang tutang nakatitig sa kanya. Jewel's eyes are like the lost puppy he saw in the street.

"Daddy, you're finally here. You come to pick me up." Niyakap siya ni Jewel sa kanyang hita.

Lalong natigilan si Cole. Hindi niya ma-intindihan ang nangyayari. Jewel calling him Daddy shock his whole being. Slowly he looks at Clara who is standing near them. May namumuong luha sa mga mata nito. Ibinalik niya ang tingin sa anak nito. Jewel still hugging his tight. Hinawakan niya ang bata sa balikat at yumuko para ipantay ang saliri.

"Hi, Jewel," bati niya sa bata.

"Hi, Daddy. How are you?" Masayang tanong ng bata.

"I'm good, baby. How about you? How's your studies?" Slowly, he understands why Jewel called her Daddy.

"I learn a lot today. I'm also the top student at my classroom. Mommy said I'm smart like you. I miss you, Daddy." Jewel hugs him.

Cole feels like something touch his heart. It's warm and makes him float. He wanted to cry but he stops his self. He hugs her back. It is tighter than what Jewel gives him. Cole can't describe the feeling he have at that moment. The only thing he knows is that he wants that moment to last. He feels like home at Jewel's arms. It' like he was lost at find his way. It's like he is now a complete man. This kids in not his but he feels like his.

"I love you, Daddy."

Tuluyang pumatak ang mga luha sa pisngi ni Cole ng marinig ang tatlong salitang iyon. He suddenly remembers the time he carries Jewel for the first time. The moment that he carries her is like he sees the light in his life. Mas hinigpitan pa niya ang yakap sa bata.

"I love you too, Jewel. Daddy loves you so much."

He looks at Clara. Like him, she also crying. He smiles to him and alter his thank you. She is indeed a wonderful woman. He understands now what's happening. Clara... Clara did it for him and he is thankful.

After that moment, Cole bring Clara and Jewel to the nearing restaurant. Hindi maitago ang saya sa mukha ni Jewel habang kumakain. Hindi siya binitiwan ni Jewel mula pa kanina sa sasakyan kaya naman si Clara na ang nagmaneho ng kanyang kotse. He wanted to ask Clara but he needs to be patient. He can't ask her when Jewel is around.

"Daddy, do you like ice cream?" tanong ni Jewel habang kumakain ng ice cream na inorder nito.

Dessert na ang kinakain nila at ice cream ang kinakain nilang tatlo. Jewel order ube ice cream while Clara and him order chocolate. Napatingin siya sa bata na katabi niya sa upuan. Sa kanya talaga ito umupo dahil ayaw nitong mapahiwalay sa kanya. Napuno naman ng kasayahan ang kanyang puso. Knowing that Jewel likes him makes his heart floating in air.

"Yes. I do like it." Sagot niya.

Nang makita niyang madumi ang gilid ng labi ni Jewel ay kumuuha siya ng tissue at pinunasan iyon.

"You are a messy eater like your mom." Hindi niya napigilang sabihin iyon.

"Really, Daddy?"

Itinigil niya ang ginagawang pagpunas sa gilid ng labi nito at tumingin sa ina ng bata na tahimik lang na nakamasid sa kanilang dalawa. He reads a lot of emotion at her eyes. But one thing he can name, happiness. She is happy looking at him and Jewel. He gives her a smile. He wanted to reach out for her hand but he stops himself. Kailangan niyang pigilan ang sarili dahil kasama nila ang anak. Muli niyang ibinalik ang atensyon sa anak.

Nakatingin pala ito sa kanya. He touches her head and mess up her hair. "Yes. Kapag kumakain ng spaghetti ang Mommy mo ay marami din kalat ng sauce sa bibig niya"

Tumingin si Jewel sa ina nito. "Mommy, you are messy eater like me."

Clara moves her lips to form a smile. "Yes, but not anymore. So, tried to eat property so you can't avoid to be messy. Okay?"

Tumungo si Jewel at muling kinain ang ice cream nito. Cole just follow Jewel every move. A smile shows at his lips. Nakikita niya sa batang ito ang batang Clara. Ang panahon na una niya itong nakasama sa isang activity at ng kumain sila ng spaghetti sa canteen. It's the first time that he meets a lady eating like that. Sa murang edad niya ay napangiti siya ng isang tulad nito.

Cole wanted to see more about Jewel. These kids remind him of so many things about the woman he loves.

"PASENSYA ka na kay Jewel." Nahihiyang wika ni Clara kay Cole.

Pababa na sila mula sa pangalawang palapag. Ibinaba kasi ni Cole sa kama nito si Jewel na ayaw bumitaw sa binata. Jewel is clingy to Cole since their dinner. Hindi niya iyon inaasahan sa anak kaya talagang nagulat siya. Gusto niyang sabihin kay Jewel ang totoo kanina ngunit hindi niya kayang putulin ang kaligayan ng anak. Wala naman siyang narinig na kahit anong pagtutol kay Cole kaya hinayaan na lang niya.

"It's okay." Sagot ni Cole.

"Pero naabala ka namin ng anak ko. Hindi ba at may lakad ka kasama ng mga pinsan mo."

Huminto sila sa gitna ng sala. Hinarap siya ni Cole at pinakatitigan sa mga mata. Smile form at his lips. Ang mga mata nito ay nagniningning.

"It's fine, Clara. Siguro naman ay ma-iintindihan ng mga pinsan ko at saka gusto ko din naman makasama si Jewel."

Hindi na siya nagsalita pero nararamdaman niya pa rin ang sinseridad ni Cole na para kay Jewel. It never changes. He didn't chance.

"I think I need to go. Para mabalikan mo na si Jewel at makapagpahinga ka na rin."

Tatalikuran na sana siya ni Cole ng mabilis niya itong pigilan sa braso. Napatingin naman doon si Cole kaya bigla niya itong binitawan. Tumikhim siya para mapunta sa kanyang mga mata ang tingin nito.

"May gusto ka pa bang sabihin, Clara?"

"I..." she doesn't know where to start. Marami siyang gustong sabihin dito pero ayaw bumuka ng kanyang mga labi.

Narinig niyang huminga ng malalim si Cole. Nanlaki ang kanyang mga mata ng hawakan ni Cole ang dalawang kamay niya at pinisil iyon. Napatitig siya sa mukha nitong walang emosyon ng mga sandaling iyon.

"I'm happy that Jewel called me Daddy. You don't need to speak. I already figure it out. I just want to ask you, why?"

Napakagat ng labi si Clara ng makita ang dumaan na saya sa mga mata ng binata. Is he please knowing that Jewel threaten him as her real father?

Gustong pumatak ng mga luha ni Clara ngunit pinigilan niya ang sarili. She can't cry now.

"I don't want to hide her from the truth. I don't want her to live a life with full of lies. Ayokong maramdaman niyang itinago sa kanya ang lahat. Truth my hurt her but at least she knows everything about her real identity."

"Pero bakit hindi mo itinama? Brix... Brix is the real father of Jewel."

Nagbaba siya ng tingin at gumanti ng hawak sa kamay ni Cole. Unti-unting pumatak ang kanyang mga luha. "I wanted her to know but I don't want her to be confuse. Hindi pa kami kasal ni Kurt ng pinakita ko kay Jewel ang larawan mo. She accepts you as her real father but Kurt as her step-father. If I tell her that her real father is Brix, Jewel be confused. Bata ba si Jewel, she may not understand."

Hindi nagsalita si Cole. Kinabig lang siya nito at ikinulong sa malapad nitong dibdib. Clara let out her cry to his arms. Muli sa dibdib ni Cole siya umiiyak. Muli sa braso ng taong minamahal siya kumukuha ng lakas. She is afraid to tell Jewel everything. Tanggap ni Jewel na si Cole ang totoo nitong ama kaya ngayon ay hindi niya alam kung paano sasabihin dito na si Brix Thomas Montemayor talaga ang totoo nitong ama. She is scared for her daughter reaction. Masyado pang bata si Jewel para ma-intindihan ang nangyayari.

"Don't worry. If you want me to stand as Jewel's father, I will be. I will be Jewel's father until the day you are ready to tell her the truth. Magiging ama ako sa paningin ni Jewel kung iyon lang ang paraan para matulungan ko siya." Bulong ni Cole.

Kumawala siya sa pagkakayakap sa binata. Nanlalaki ang mga mata na tumingin siya sa mga mata nito. "Cole..."

"It doesn't matter whose Jewel's father is. For me, she is my first daughter. Clara, nasa tabi mo ako ng pinagbuntis niya. Nasa tabi mo ako ng inilabas mo siya sa mundong ito. Ako ang unang taong kumarga sa kanya. Wala man ako ng lumalaki siya pero nandito ako para pagmasdan siya sa paglaki niya. I love Jewel like she is my real daughter. I will protect her with my life. It's that not a father does to his child?"

"Cole..." tanging nasabi niya.

Cole touches her face and swipe away the tears that flowing to her face. How could she deserve this man? Mula noon at hanggang ngayon ay tinatanong niya pa rin ang sarili kung deserve niya ba sa buhay niya ang isang tulad ni Cole. He is too good to be true. Umiwas siya ng tiningin dito at hinawakan ang kamay para alisin sa pagkakahawak sa kanyang pisngi.

"I be here for you, Clara. Nandito lang ako para sa inyo ni Jewel."

Umiling siya. "You don't need, Cole." Muli siyang tumingin sa binata. "Soon. You will find your own happiness. You will find the right woman for you. Hindi kita itatali sa responsibilidad na hindi naman para sa iyo. Kagaya ng sabi mo, hindi ikaw ang totoong ama ni Jewel. Wala kang responsibilidad para sa amin."

She suddenly remembers the words that Ashley said to her. It was true. Everything is true. Ngayon ay na-iintindihan na niya ang mga sinabi nito. Tama si Ashley, walang responsibilidad si Cole sa kanya at kay Jewel. Mas deserve ni Cole ang isang purong babae at hindi siya iyon. He already suffers too much because of her.

"What are you talking about, Clara?"

"I know, someone is there fo---"

"Do you remember what I said to you before?" putol ni Cole sa iba pa niyang sasabihin. Bigla siya nitong hinawakan sa magkabilang balikat.

Clara didn't answer that question. She just lowers her face to hide her real feeling. Masakit din kanya na itulak ito sa iba lalo na at ito ang nilalaman ng kanyang puso pero alam niya sa sarili niya na hindi siya ang para kay Cole.

"Sasabihin ko ulit sa iyo. Cortez only love once. Kapag ibinigay na namin ang puso namin sa isang tao ay hindi na namin pwedeng bawiin pa. Matagal ko ng ibinigay sa iyo ang puso ko, Clara at wala akong balak bawiin iyon sa iyo. Mahal kita at hindi ako nagsisising ikaw ang babaeng iniibig ko."

"Pero Cole---"

Muling hinawakan ni Cole ang kayang pisngi dahilan para mapatigil siya sa pagsasalita.

"I don't care what they said. I let them clear my name for me to be with you. I'm waiting for you to be alright so that I can court you again. I won't let you go that easily, Clara. Para sa akin, ikaw ang end game ko. Para sa akin, ikaw lang ang babaeng nararapat sa akin." Hindi inaalis ni Cole ang mga mata nito sa kanyang mga mata habang sinasabi ang mga salitang iyon.

Lalong bumuhos ang mga luha ni Clara. Nagwawala na ang puso niya. Parang may humaplos doon na siyang lalong nagpabilis sa tibok ng kanyang puso. Niyakap niya si Cole at umiyak ng malakas sa dibdib nito.

"I'm waiting for you, Clara. I'm waiting for you to be ready. Handa akong maghintay kung sa huli ay magiging akin ka din. Hihintayin kita hanggang sa maging handa ka ng tanggapin akong muli sa buhay mo at ni Jewel. Hihintayin ko maging handa kang ipaglaban ang pag-ibig mo sa akin. At asahan mong hindi ako bibitaw sa iyo. I will hold on to you." Humigpit ang yakap ni Cole sa kanya.

Walang salitang namunawi sa labi ni Clara. Niyakapa na lang niya ng mahigpit si Cole. She will be strong. Ihahanda niya ang sarili sa laban na kakaharapin nilang dalawa kapag tuluyan na siyang bumalik sa bisig nito pero sa ngayon, hindi pa niya kaya. Hindi pa niya kayang marinig mula sa ibang tao ang masasakit na salita na ibabato nila dito. Wala pa siyang lakas na marinig ang insultong maari ilang ibato kay Cole at sa kanya.

"Please! Wait for me, Cole. Keep on holding to me."

She knows that she asking another selfish thing to Cole but she wanted too. She wanted him to be there for her. Dahil alam din naman niya sa sarili niya na wala na siyang ibang mamahalin kung hindi ang lalaking kayakap. Si Cole lang ang nakikita niyang lalaki na kasama sa pagtanda niya. Ito lang ang tanging lalaking nais niyang makasama hanggang sa pagtanda niya. At kagaya ni Cole, ito lang din ang end game niya.

HUMIGPIT ANG PAGKAKAHAWAK ni Cole sa kamay ni Clara. Nanlalamig ang mga kamay niya ng mga sandaling iyon. Hindi niya alam kung anong aabutan nil ani Jewel sa pupuntahan. She is brave to said yes to Cole yesterday but everything is now throwing away in the window upon knowing that all his family will be there.

"Don't worry too much. I be at your side." Bulong ni Cole at ngumiti ng matamis sa kanya.

Nagmamaneho ang binata at tinatahak nila ang daan papuntang Pampangga. Chopper sana ang gagamitin nila ngunit natakot si Jewel kaya napagdesisyonan ni Cole na magmaneho na lang papunta sa flower farm ni Tita Ivy. Kanina pa sana sila sa farm kung hindi lang talaga natakot ang anak. Cole didn't push the original plan because of Jewel. Nang makita nitong umiiyak si Jewel ay agad nitong sinabi na ipagmamaneho na lang sila nito.

"Mommy is not mad at you. So, don't be afraid." Dagdag ni Cole.

Napakagat siya ng labi. Hindi naman si Tita Ivy ang inaalala niya. Alam niyang mabait ang matandang Saavadra. Tita Ivy have a big heart. She always been like that. Si Ashley ang inaalala niya. The last time they saw each other, they didn't talk but she can feel her hatred toward her. Ang talim ng tingin nito na talagang tumagos sa pagkatao niya.

"Clara..."

"Oh!" napatingin siya sa kay Cole.

"Are you worried of my cousin?"

Hindi siya nakasagot sa tanong na iyon ni Cole. How could her best friend know about her worries? Napalabi si Clara at umiwas ng tingin. Narinig niyang napabuntong hininga si Cole.

"Hindi galit sa iyo si Kuya Tim. Ganoon din si Alex at Anna. Kung si Ashley ang inaalala mo ay wag kang mag-alala, Renzo can handle her. At sana nandoon naman ako para protektahan kayo ni Jewel."

Napatingin siya kay Cole. "She is your cousin, Cole. Ayaw kong magkaroon kayo ng conflict ng dahil sa akin. Sila ang nasa tabi mo noong nasa ku---"

"Ashley will understand my feeling to you soon. Let her madness be. Ganoon lang si Ashley pero mabait naman ito, Clara. Masyado lang nitong pinapahalagahan ang mga taong malapit sa puso nito. Galit lang siya ngayon pero kapag nakita niyang masaya ako habang kasama ka, matatanggap din niya tayo." Pinisil ni Cole ang kamay niyang hawak nito.

"C-Cole."

Ngumiti ang binata at ibinalik ang tingin sa daan. Hindi na binitawan pa ni Cole ang kamay niya. Ikinalma naman ni Clara ang sarili. Dapat niyang pagkatiwalaan ang salita ng kaibigan. Hindi siya hahayaan nitong mapahamak. Siguro nga at matatanggap din siya ni Ashley. Hindi man ngayon pero sa susunod na mga araw at taon. Ang tanging dapat niyang gawin ngayon ay kumapit at pagkatiwalaan ang binatang nilalaman ng kanyang puso.

Nang inihinto ni Cole ang kotse sa malawak na lupain ng mga Saavadra. Agad niyang nakita ang limang kotse na nakaparada. Mukhang kotse ang gamit ng mga pinsan ni Cole para makapunta ng farm. Unang bumaba si Cole. Sumunod siya sa binata at inasikaso ang anak na natutulog sa backseat.

"Jewel... Baby... Wake up... Nandito na tayo sa farm ni Tita Ivy." Niyugyog niya ng bahagya ang anak.

Pero hindi nagigising ang anak. Mahimbing pa rin ang tulog nito. She about to tap her shoulder again when Cole stop her.

"Let her sleep, Clara."

"Pero----"

"I carry her. Ipinaasikaso ko na sa mga tauhan ng farm ang gamit natin. Let me carry Jewel."

Napatingin siya sa likuran ni Cole. Nakita nga niyang buhat na ng dalawang tauhan ng farm ang gamit nila para ilagay sa naka-abang na golf car. Tumungo siya kay Cole at umatras para makalapit ito kay Jewel. Binuhat ni Cole si Jewel na parang sanggol. Napangiti siya ng makita ang ayos ng dalawa. Siya na ang nagsara ng pinto ng kotse. Sumunod agad siya sa dalawa.

Isa sa mga tauhan ng farm ang nagmaneho ng sasakyan habang sila ni Cole ay nasa likuran. Nasa bisig pa rin ni Cole si Clara.

"Let me carry her," aniya.

Mabigat na si Jewel kaya alam niyang masakit na ang braso nito. Tumingin sa kanya si Cole. "It's fine, Clara. Magaan lang naman si Jewel."

Inayos pa ni Cole ang pagkakabuhat kay Jewel. Sumandal ito sa upuan ng car. Mas niyakap ni Cole ang anak. Hinalikan din nito sa noo dahilan para mapangiti siya. Each day, Cole shows how much he cares for Jewel. Ito na ang sumusundo sa bata sa paaralan. Minsa ay magkasama silang dalawang sumusundo sa bata. Hindi man nila kasama si Cole sa iisang bahay ay hindi iyon naging dahilan para mas mapalapit ang bata sa kinikilalang ama nito. Clara can't help it but to hope for a happy ending for her and Cole. Umaasa siya na sila talaga hanggang sa dulo.

Nang huminto ang golf car sa tapad ng malaking bahay ni Tita Ivy ay bumilis ang tibok ng puso ni Clara. Muling nanlamig ang kanyang kamay at talampakan. Nang bumaba si Cole habang karga si Jewel ay napako naman sa kina-uupuan nito si Clara.

"Clara..." tawag ni Cole na siyang nagpagising sa nanlalakbay niyang isipan. "Come on..."

Napalunok siya at huminga ng malalim. It's now or never. She needs to face Cole's family. Ipinagdarasal niyang magiging maayos ang araw na iyon. Nang lumapit siya kay Cole at Jewel ay sakto naman na bumukas ang pinto ng malaking bahay at may tumakbong lumapit sa kanila.

Agad niyang nakilala si Anna. Tumingin siya sa pinto ng malaking bahay. Isa-isang lumabas doon ang pamilya ni Cole. Tita Ivy is holding at Kuya Timothy. Alex is looking at them with a smile. Peter and Alter are also there. Huli niyang nakita ang seryuso at walang emosyong mukha ni Ashley. Nasa tabi nito si Renzo, ang asawa ng nag-iisang babaeng pinsan ni Cole. Napalunok siya ng makitang tumalim ang tingin ni Ashley sa kanya.

She is really mad. She needs to deal with Ashley very soon.