0912

บทที่ 912 : เหราอ้ายหมิ่น ปรมาจารย์แห่งยุค!

บนรถประจำทาง

จางเย่พาเฉินเฉินขึ้นรถมาก่อนจ่ายค่าตั๋ว ด้านหลังเขายังมีผู้โดยสารตามขึ้นมาอีกเล็กน้อย ก่อนที่รถจะสตาร์ทเครื่องยนต์ส่งเสียงดังลั่นและขับออกจากสถานี กลุ่มคนในชุดจงซานนั่งอยู่แถวกลางทางด้านขวา กำลังพูดคุยกันเอง ไม่ได้สนใจจางเย่กับเฉินเฉิน บนรถมีผู้โดยสารไม่มาก จางเย่กวาดตามองไปก็เห็นว่าตรงแถวรองสุดท้ายมีที่นั่งสองที่ เขาเกรงจะเข้าใกล้คนกลุ่มนั้นมากเกินไป แต่ก็ไม่กล้าให้ห่างนัก จึงเหลือที่ว่างระหว่างพวกตนและอีกฝ่ายไว้แถวหนึ่ง

พอขึ้นมาบนรถ เสียงพูดคุยของคนกลุ่มนั้นก็เบาลง อาจเป็นเพราะข้างบนรถเสียงดังทำให้ได้ยินเสียงยากขึ้น

จางเย่ยืดกายขึ้นเล็กน้อย ต้องตั้งสมาธิอย่างมากถึงจะพอได้ยิน

"พี่หลิว ดูจากท่าทางพี่คงวรยุทธ์ก้าวหน้าขึ้นอีกแล้วสิ"

"ฮ่าๆๆๆ น้องหลี่ก็เช่นกัน"

"ผมยังใช้ไม่ได้ พื้นฐานอ่อนด้อย ทั้งขาดพรสวรรค์ ตอนนั้นผมคิดจะเข้าสำนักมวยสกุลโจวกราบอาจารย์ ทางนั้นไม่ยอมรับผม บอกว่าผมฝึกไปก็ยากจะสำเร็จวิชา ตอนนี้ก็ผ่านมาหกเจ็ดปีแล้ว เฮ้อ จริงอย่างที่คนของสำนักมวยสกุลโจวว่า เพลงมวยของผมยังได้แค่นี้เท่านั้นเอง"

"มวยสกุลโจว?"