(บทที่2)The most beautiful woman in my heart.

ณ โรงน้ำชา

ในโรงน้ำชาเสียงที่ครึกครื้นเต็มไปด้วยกลิ่นอายของเหล้าและบุหรี่สิ่งมึนเมา ที่มุมหนึ่งของโรงน้ำชามีชายคนหนึ่งนั่งอยู่ รอบตัวล้อมรอบไปด้วยหญิงสาว ลูน่าก็รู้ได้ทันทีว่าชายผู้นี้เป็นคนเจ้าชู้แน่นอน ซึ่งมันดึงดูดให้ลูน่าเข้าไปเล่นด้วย

ลูน่า:"ขอดื่มด้วยได้ไหม"

คุณ:"เชิญนั่ง ตามที่เจ้าสะดวก"ชายผู้นี้พูดด้วยใบหน้าที่เจ้าเล่ห์พร้อมยกยิ้มมุมปาก

ลูน่า:"ฉันขอทราบชื่อนายจะได้หรือไม่"

"ชื่อ คุน แล้วเจ้าล่ะ"

"ชื่อ ลูน่า"

คุนประทับใจในความงดงามของลูน่าอยู่พักใหญ่ เขาเริ่มสนใจในตัวลูน่าขึ้นมา จึงสั่งให้ผู้หญิงที่นั่งอยู่ล้อมรอบเขาออกไป เขาค่อยๆขยับเข้าไปนั่งใกล้ๆลูน่า และสัมผัสเอวบางของลูน่าเล็กน้อย

คุน:"จิบชากันไหม"คุนกล่าวพร้อมยกแก้วน้ำชาขึ้นมา

ลูน่า:"ได้สิ"ลูน่ายกแก้วน้ำชาพร้อมชน

ลูน่า ดื่มไปเยอะมากโดยไม่ได้คำนึงถึงผลกระทบ ทำให้ลูน่าเมา และขาดสติเผลอพูดระบายสิ่งที่คิดออกไปโดยไม่รู้ตัว

ลูน่า:"ทำไม่ชีวิตถึงเป็นแบบนี้ ไม่มีไครต้องการฉันเลย แม้แต่คนในครอบก็จากไปกันหมด ฉันถึงเป็นแบบนี้ไง ฮือ แล้วก็ไอ้ผู้ชายเฮงซวยบอกว่ารักฉันนักหนา สุดท้ายก็นอกใจ...ฮือ...ฮือ"

ลูน่าร้องไห้ทำให้ใบหน้าของเธอแดงระเรื่อย ปากที่เป็นที่ชมพูเข้มเพราะเธอกัดมันขณะร้องไห้ทำให้เธอดูน่ารัก จนทำใหคุนต้องเผลอยิ้มด้วยความเอ็นดู เขามองลูน่าด้วยสายตาที่อบอุ่นและดูเหมือนจะเข้าใจปัญหาของลูน่าอย่างดี คุนไม่เคยเห็นผู้หญิงคนไหนร้องไห้แล้วดูงดงามขนาดนี้มาก่อนทั้งคู่พูดคุยกันอยู่จนเวลาผ่านไป จนถึงตี2

คุน:"กลับบ้านเถอะ บ้านเจ้าอยู่ไหน ข้าจะไปส่ง"

ลูน่า:"ฉันจำทางกลับบ้านไม่ได้ นั่งอยู่ตรงนี้จนเช้าไม่ได้หรอ นายกลับไปก่อนเถอะ"

คุน:"คงให้เจ้าอยู่เพียงคนเดียวไม่ได้หรอก"

ไม่รู้เพราะอะไรคุนถึงรู้สึกเป็นห่วงเป็นใยลูน่าไม่เหมือนผู้หญิงคนอื่นๆที่เขาเจอมา

จากนั้นเสียงปิดประตูร้านก็ดังขึ้น คุนนึกขึ้นได้ว่าร้านปิดตี2 ถึงอย่างนั้นก็ไม่ทางเลือกแล้วเพราะขืนออกไปตอนนี้ก็ไม่มีที่อยู่ จึงเหลือทางเลือกเพียงอย่างเดียวเท่านั้น คุนตัดสินในเปิดห้อง นอนที่โรงน้ำชาแต่ห้องพักเหลือเพียงห้องเดียว แสดงว่าทั้งสองต้อง "นอนห้องเดียวกันคืนนี้!!"