บทที่ 12 กลับบ้าน+ความในใจ

เสียงจอแจของผู้คนยามเช้ากลางตัวเมืองอยุธยา บวกกับบรรยากาศอบอวลของเมืองกรุงเก่า ทำให้จิตใจสงบไม่วุ่นวายเหมือนอยู่ใจกลางแห่งความศรีวิไล

"ภีม มึงใส่บาตรเป็นด้วยเหรอ กูไม่เคยเห็นมึงตื่นเช้าสักวัน"

"สัด...ว่าแต่กู มึงเคยใส่บาตรรึไง"

"ภีม มึงอยากปากเจ่อให้พระดูไหม"

"ทำไม มึงจะต่อยกูรึไง"

"หึ…มึงคิดว่ากูจะใช่อะไรต่อย"

"ไอ้…"

คนที่กำลังจะอ้าปากเถียงรีบเม้มปากปิดไว้ เมื่อคนข้างๆแกล้งเลื่อนหน้าเข้ามาใกล้ห่างแค่คืบ

"พระมาแล้ว หยุดเลยมึง"

เสียงแหลมรีบพูดดักไว้ ทั้งคู่ช่วยกันหยิบของใส่บาตรจนเมื่อได้รับพร และเดินไปกรวดน้ำเสร็จ

"ภีม"

"อะไร?"

"มึงนึกยังไงถึงพากูมาใส่บาตร มีอะไรรึเปล่า"

"เปล๊า! กูก็แค่อยากทำบุญบ้าง ต่อไปจะได้เจอเรื่องดีๆไง ถามอยู่ได้ กลับบ้านเหอะ พ่อกับแม่กูรออยู่เนี่ย"

เสือถอนหายใจให้กับความปากแข็งของคนตรงหน้า ทั้งคู่ใช้เวลาไม่นานรถคันหรูก็มาจอดหน้าบ้านของภีม ก่อนที่ผู้เป็นแม่จะรีบเปิดประตูมาหา

"ภีม…เสือ มาแล้วเหรอลูก มากินข้าวเช้ากันก่อนเร็ว วันนี้พ่อเขาลงมือทำข้าวต้มเองเลยนะ"

"จริงเหรอแม่ ลาภปากแต่เช้า"

ลูกชายคนเดียวของบ้านรีบเดินตรงมาหาพ่อในครัว ทั้งคู่หยอกล้อกันให้พอหายคิดถึงก่อนจะตั้งโต๊ะ จัดเตรียมอาหารไว้พร้อมทาน คนที่มาใหม่ไม่ได้ดูเหมือนคนนอกแล้วในตอนนี้ ไม่มีช่องว่างเหมือนครอบครัวของเสือเลยสักนิดเดี๋ยว

"กินข้าวเสร็จแล้วจะทำอะไรกันต่อ หรือเราสองคนจะไปสวนกับพ่อ"

"ไม่เอาอะพ่อ ผมนัดกับเพื่อนไว้ ว่าจะไปน้ำตกเจ็ดสาวน้อยกัน"

"แหม เรื่องเที่ยวเนี่ย เร็วจังนะ"

"โถ่แม่ นานๆทีจะได้กลับมา ภีมอยากเจอพวกมันด้วย ไม่ได้เจอกันนานแล้ว"

"จ๊ะ ตามสบาย แต่ก็ระวังตัวกันด้วยนะ เสือ…แม่ฝากภีมด้วยนะลูก"

"แม่…ภีมโตแล้วนะ ไม่ใช่เด็กแล้ว"

"ครับ ผมจะดูแลอย่างดี"

ภีมเหลือบมองเสือกับพ่อแม่สลับกันไป ตอนนี้เขากำลังกังวลถึงบางสิ่งที่อยากจะพูดออกไป ภายในใจอัดแน่นจนแทบบ้า คนตัวขาวช่างใจอยู่นานก่อนจะพูดขึ้น

"เออ…คือ พ่อครับแม่ครับ ผม…ผมกับเสือ ตอนนี้ เรากำลังคบกันอยู่ครับ"

ความเงียบเกิดขึ้นฉับพลัน ก่อนที่ผู้เป็นแม่จะหัวเราะออกมาเพราะขบขันกับหน้าตากระอักกระอ่วนของลูกชาย เสือที่นั่งอยู่ข้างๆก็อมยิ้มออกมาโดยไม่รู้ตัว

"คิๆ 555 พ่อดูเจ้าภีมสิ หน้าหงอยไปเลย"

"หืม…? อะไรเนี่ยแม่ ไม่ตกใจเลยเหรอ ผมกับเสือเราคบกันนะ แถมยังเป็นผู้ชายด้วย"

"เฮ้อ…แม่รู้ตั้งแต่เสือมาบ้านครั้งแรกแล้ว"

"ห๊ะ รู้ได้ไง เสือบอกเเม่เหรอ"

"เปล่าย่ะ ดูจากทรงและก็ท่าทางของแก ไม่ต้องพูด พ่อกับแม่ก็รู้ไปถึงไส้ถึงพุงแล้ว"

"แล้ว…พ่อกับแม่ ไม่โกรธเหรอครับที่ผม…คบกับผู้ชาย"

"ภีม…แม่คุยกับพ่อแล้ว เราสองคนไม่ใช่คนหัวโบราณ อะไรที่ลูกทำแล้วมีความสุขลูกก็ทำไปเถอะ พ่อกับแม่ก็ไม่ได้จะอยู่กับลูกไปตลอดนะ ถ้าลูกอยู่กับใครแล้วมีความสุขและเขาดูแลลูกได้ พ่อกับแม่จะยิ่งดีใจซะอีก ส่วนเสือ แม่ก็ไม่รู้ว่าต่อไปเรากับภีมจะเป็นยังไง โลกข้างนอกอาจจะมีทั้งคนที่รับได้และรับไม่ได้ แค่รักกันมันคงไม่พอ หรอกนะลูก ลูกจะต้องเจอกับอะไรหลายๆอย่างที่เข้ามาอีกมากมาย ทั้งดีและไม่ดี เพราะฉะนั้นแม่จึงอยากให้พวกลูก คอยประคับประคอง และผ่านพ้นมันไปให้ได้ ถ้าลูกสองคนรักกันจริงและคิดที่จะอยู่ด้วยกัน"

"ครับ ผมเข้าใจ ผมจะดูแลภีมให้ดีที่สุดครับ"

ผู้เป็นแม่ยิ้มให้กับคำตอบและความหนักเเน่นของแววตาที่ส่งผ่านมา ก่อนจะหันไปพยักหน้ายิ้มให้กับผู้เป็นพ่อและแตะลงไปบนฝ่ามือของผู้เป็นสามีเบาๆ เพื่อสื่อสารเรื่องที่เข้าใจตรงกัน ทุกคนเหมือนได้เปิดอกคุยกันจนทลายกำแพงที่กั้นไว้จนหมดสิ้น เสือรู้สึกสบายและโล่งใจ ไม่ต่างจากภีมที่ยิ้มหน้าบานเกาะแขนผู้เป็นแม่ออดอ้อนจนน่าหมั่นไส้

ก๊อกๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ลูกชายตัวแสบของเจ้าบ้านรีบวิ่งไปเปิดประตูทันที เพราะรู้อยู่แล้วว่าเพื่อนสนิทที่นัดแนะกันไว้ได้มาถึงแล้ว

"โหหหไอ้ภีม ความขาวของมึงไม่ลดลงเลยนะ ไอ้นีออน"

"สัด!วิน นี่คือคำพูดทักทายของมึงเหรอ"

"หวัดดีภีม"

"แพร เป็นไงบ้าง สวยขึ้นนะเนี่ย"

"บ้า ภีมก็ อย่าแซวเราสิ…เออแล้ว คนนี้…"

เพื่อนสนิทผู้หญิงคนเดียวในกลุ่มชี้ไปยังคนตัวโตที่เดินตรงมาหยุดด้านหลังของภีม

"อ้อ นี่เสือ รุ่นพี่เราที่มหาลัย"

"รุ่นพี่? ดีจัง…สนิทกับรุ่นพี่ถึงขนาดมาบ้านเลย แพรก็อยากมีรุ่นพี่ที่สนิทแบบนี้บ้างจัง"

ภีมมองหน้าเพื่อนสาวกับคนข้างหลังสลับกับไปมา ก่อนจะถามถึงเพื่อนคนที่เหลือ

"เออ…แล้วไอ้บีมกับปอนด์ละ มันไม่มาเหรอ"

"มา แต่มันบอกว่าจะตามไปเจอที่น้ำตก ยังไงเราก็ไปรถคนละอยู่แล้ว กูกับแพรไปด้วยกัน ส่วนมึงก็ไปกับรุ่นพี่มึง…โอเค?"

"เออๆ ตามนั้น"

เมื่อตกลงนัดแนะกันเรียบร้อย ทุกคนก็ต่างแยกย้ายกันไปเจอยังสถานที่ที่นัดหมาย ตลอดทางเสือเอาแต่หน้านิ่ง ถามคำตอบคำ เหมือนไม่พอใจอะไรสักอย่างแต่ก็ไม่ยอมพูดออกมา

"เสือ มึงเป็นอะไรเนี่ย ไม่พูดแล้วกูจะรู้ไหม"

"กูแค่สงสัย สรุปแล้วกูเป็น รุ่นพี่มึง?"

"เชี่ย มึงคิดมากเรื่องนี้เนี่ยนะ"

"ภีม…กูจริงจัง ในเมื่อมึงบอกที่บ้านว่าเราคบกันแล้ว คนอื่นมึงก็ควรจะบอกด้วยไหม"

"จิ…รู้แล้วๆ ขอเวลาหน่อยไม่ได้รึไง"

"งั้นกูบอกเอง"

"ไม่ๆๆ เดี๋ยวกูบอกเพื่อนกูเอง พอใจไหม"

"หึ…"

เอี๊ยด!

"เสือ มึงจอดรถทำไหมเนี่ย อือออ"

ภีมโดนกระชากกดคอเข้ามาจูบจนดิ้นพล่าน มือพยายามตบตี ทั้งผลักทั้งดันคนตัวหนาให้ปล่อย แต่ผลที่ได้กลับยิ่งทำให้ต้องบีบเเขนอีกคนแทนความวาบหวิวที่เกิดขึ้นนี่แทน

"หึ…ทำหน้าซะยั่วเลยนะมึง"

ใบหน้าฉ่ำเยิ้มที่ถูกปากหนาระดมจูบจนเบลอ ทำให้เสืออยากจะตีรถกลับบ้านซะตอนนี้เลย

"สัด! ไอ้ลามก"

ภีมทุบไหล่หนาไปทีหนึ่ง ก่อนจะบอกให้รีบขับรถไปได้แล้ว ขืนอยู่แบบนี้คงไม่ได้เล่นน้ำตกแน่ๆ

จากอยุธยามาถึงสระบุรี ใช้เวลาเพียงหนึ่งชั่วโมง พวกเขาก็มาถึงที่หมาย ภีมโทรหาเพื่อนนัดแนะจุดที่จะมาเจอกัน ไม่นานพวกเขาทุกคนก็มารวมกลุ่มนั่งกันอยู่ริมน้ำตก เสือดูท่าจะเป็นที่สนใจของแพรอย่างมาก หญิงสาวคอยตามเทคแคร์ดูแลไม่ห่างจนเพื่อนคนอื่นๆถึงกับเอยแซว

"แพร ยังไงเนี่ย อีกนิดจะขึ้นไปนั่งตักพี่เสือแล้วนะ นั่งเบียดซะขนาดนั้น"

"อะไรบีม แพรก็แค่อยากคุยกับพี่เขา"

"แต่ดูท่า พี่เสือจะไม่อยากคุยด้วยนะ ดูดิ นั่งนิ่งเลย"

เสือเหลือบไปมองภีมที่ก็มองมาที่เขาเช่นกัน ความคิดบางอย่างจึงผุดขึ้นแบบจงใจ

"น้องแพรไปเล่นน้ำตกไหมครับ"

เสือถามหญิงสาวกลับ ทำเอาเจ้าหล่อนเนื้อตัวเต้นรีบเกาะแขนล่ำ พยักหน้าตอบรับแทบไม่ต้องคิด

"ปะ ไปค่ะพี่เสือ ไปเล่นตรงนู้นกันไหมค่ะ วิวสวยมากเลย"

"ครับ"

เสือตอบรับ ก่อนจะเดินพาหญิงสาวไปยังบริเวณที่บอกเธอบอกเอาไว้ ระหว่างนั้นเขาก็เดินสวนกับคนตัวขาวที่กัดปากจนเเน่นก้มหน้าเลี่ยงไปอีกทาง

"ภีม มึงเป็นไรเนี่ย เหม่อจังว่ะ งั้นไปเล่นน้ำกัน ไอ้บีมกับไอ้ปอนด์ไปนู่นแล้ว"

"อืมๆ ไปดิ"

ภีมกับเพื่อนแยกไปเล่นน้ำฝั่งตรงกันข้าม แต่ถึงอย่างนั้นพวกเขาก็สามารถมองผ่านเห็นอีกฝั่งได้ ภาพของเสือที่มีเพื่อนสาวคอยเกาะแขน แถมบางตอนคนตัวสูงกว่ายังโอบเอวพยุงคนที่กำลังเดินลงน้ำ ช่างเป็นภาพที่น่าหงุดหงิดจนแทบอยากจะเข้าไปชกหน้าคน

"เฮ้ย! ไอ้แพรจูบพี่เสือ"

ภาพของเพื่อนสาวกำลังจูบกับเสือทำให้ความอดทนที่มีขาดสะบั้นลง ภีมรีบเดินขึ้นฝั่ง ขอบตาเอ่อล้นไปด้วยน้ำใสๆที่พยายามแอบซ่อนมันไว้ ไหล่อาบแก้ม

ตุบ!

"ขอโทษครับ"

คนที่เอาแต่ก้มหน้าเดินน้ำตาตก ชนเขากับใครสักคนที่บังเอิญผ่านมา

"คุณ เป็นไรรึเปล่า"

"อึก…ไม่ ฮึก…ไม่ครับ"

"ร้องไห้?"

ชายแปลกหน้าลูบที่หัวคนน้ำตานองเบาๆ จนคนร้องเริ่มหยุดสะอื้น

"เวลาน้องผมร้องไห้ ผมก็จะปลอบแบบนี้ เออ…ขอโทษนะครับ คุณ…"

"มึงจะทำอะไร!"

เสือรีบเดินเข้ามากระชากแขนของภีมจนตัวเซ

"ปล่อยกู!"

"ไม่! ภีมฟังกูก่อน"

"ไม่ฟัง กูไม่ฟัง มึงจะไปจูบกับใครก็เชิญ ไม่ต้องมายุ่งกับกู"

"ภีม…ฟังก่อนได้ไหม"

"ไม่! ปล่อยสิว่ะ"

"ภีม ฟัง!"

ผว๊ะ

คนโมโหไม่ยอมฟังอะไรทั้งนั้น ภีมผลักคนตัวโตออกห่างและต่อยลงที่แก้ม จนเสือถึงกับเซล้มลงไป

"มึงจูบแพร แล้วยังจะมีหน้ามาบอกให้กูฟังมึงงั้นเหรอ…งั้นกูจะทำบ้างคงไม่ผิดสินะ"

เพราะความโมโห ภีมหันกลับมาหาชายแปลกหน้า ผู้ชายผิวสีแทนตัวใหญ่พอๆกับเสือทำหน้างง ก่อนจะถูกรั้งคอเกี่ยวลงมาแนบจูบลงไปอย่างไม่ทันตั้งตัว ใบหน้าขาวเนียนที่เปื้อนน้ำตากดริมฝีปากลงไปอย่างแผ่วเบา ไม่ถึงวิ คนตัวขาวก็ถูกกระชากจนตัวปลิวออกไป

"ภีม! มึงเริ่มเองนะ"

เสือดึงแขนขาวฉุดกระชากกลับขึ้นไปที่รถ ก่อนจะขับแล่นออกไป ทิ้งความงงงวงไว้ให้ใครหลายๆคนที่มองดูเหตุการณ์นี้อยู่

เสือขับรถมาจอดยังที่พักที่อยู่ใกล้กับน้ำตกมากที่สุด เขาจ่ายเงินให้กับพนักงานแล้วขับรถเข้ามาจอดด้านในซึ่งดูเหมือนจะเป็นรีสอร์ทซึ่งมีที่กันเป็นส่วนตัว

"ลงมา"

ยังคงไม่มีเสียงตอบกลับใดๆจากอีกคน ภีมเอาแต่นิ่งกัดปากสะกดกั้นน้ำตาที่กำลังเอ่อล้นนองขอบตา

"ภีม! มึงจะเล่นแบบนี้ใช่ไหม…ได้!"

เสือดึงคนที่อยู่ในรถออกมาอย่างทุลักทุเล ประตูรถถูกปิดลงตามด้วยร่างของภีมที่ถูกดันกระแทกลงไป

"เสือ…มึงจะทำอะไร!"

"ลงโทษมึง"

"แต่มึงไปจูบกับแพรก่อนนะ"

"กูถึงบอกให้ฟังกูก่อนไง กูไม่ได้อยากจูบเพื่อนมึง เขาบอกตะคริวกินขาเลยให้กูช่วยพยุง แต่พอกูเข้าไปใกล้เพื่อนมึงก็ดึงกูเข้าไปจูบ"

"หึ…แต่มึงก็ผิด มึงไปอ่อยเขาก่อนไง เขาเลยคิดว่ามึงมีใจ"

"เออ…กูผิด กูทำไปเพราะประชดมึง"

"ประชดกู…เรื่องอะไร?"

"กูพูดไปแล้วในรถ"

"จิ…ก็กูบอกว่าขอเวลากูหน่อยไง ไม่ใช่ว่าไม่อยากบอก"

"หึ…งั้นกูจะลงโทษมึงที่กล้าไปจูบผู้ชายคนอื่น ต่อหน้ากู"

"เดี๋ยว…อ๊ะ เสือ!"

คนที่แนบติดกับประตูรถ ถูกดูดกัดที่ต้นคอจนเป็นรอยแดง ร่างกายถูกลูบไล้โลมเลีย จนใบหน้าขาวต้องซบแนบกับรถด้วยความเสียวซ่าน กางเกงขาสั้นถูกดึงรั้งลงมากองกับพื้น ก่อนมือหนาจะเอื้อมจับบีบแกนกายที่กำลังตั้งชัน กระตุ้นอารมณ์ให้เพิ่มขึ้นอีก

"เสือ…หยุด…อ่า…ในห้องได้ไหม"

"หึ…ไม่กูจะทำตรงนี้"

เหมือนอีกคนจะไม่สนใจ เสือสอดนิ้วเข้าไปในรูแคบเพื่อเปิดทาง ขยับเข้าออกจนมันอ้ากว้าง แล้วจับท่อนเอ็นถูไถไปกับก้นเนียน เขาค่อยๆยัดมันเข้าไปในรูที่ขมิบรัดแน่น

"ซี๊ด…ภีม อย่าขมิบสิว่ะ"

"อะ มึงก็อย่าเพิ่งใส่สิ…โอ๊ยเสือ! เจ็บ!"

ท่อนเอ็นแข็งแท่งพรวดเดียวเข้าไปจนสุดลำ ก่อนจะกระแทกเน้นๆจนคนรับตัวสั่นไหวยึดเกาะรถไว้แน่น

"เสือ…เบาๆ อ่า ข้างนอก…ซี๊ด…มีคนอยู่"

"งั้นมึงก็ร้องเบาๆ"

"อ๊ะ! เสือ!"

ยิ่งภีมพยายามสะกดกั้นเสียงคราวมากเท่าไหร่ แรงกระแทกก็ยิ่งเพิ่มเข้ามามากเท่านั้น เสือเร่งขยับดันสะโพกเข้าใส่ไม่ยั้ง จนเสียงเนื้อกระทบกันดังลั่นไปทั่ว

"เสือ…ไม่ไหวแล้ว อ๊ะๆ เสร็จ…จะเสร็จแล้ว"

"อือ ซี๊ดดด เสร็จพร้อมกัน"

เสือตีลงไปที่ก้นเนียนแรงๆ ก่อนจะกระแทกท่อนเอ็นถี่ๆสลับกับใช้มือให้ภีมไปด้วย

"เสือ อะๆๆๆ อ่าห์"

"ซี๊ด อ่าาาห์"

ภีมกระตุกพ่นน้ำขุ่นออกมาจนเปื้อนประตูรถ ส่วนเสือก็เร่งกระแทกท่อนเอ็นใส่รูปแคบ ก่อนจะปล่อยน้ำแตกเข้าไปจนหมด แล้วแนบกายซบลงไปกับอีกคน

"ภีม…ขอโทษ"

"…!?"

"ขอโทษที่กูโกรธมึง ขอโทษที่กูเอาแต่ใจ"

คนได้ฟังยิ้มหน้าบาน แต่ก็ยังไม่ได้หันมามองคนที่กอดเขาไว้ จนเมื่อเสียงทุ้มกระซิบข้างหูพร้อมเอยคำหวานที่แทบจะทำให้คนฟังสติหลุดลอย พร้อมหัวใจที่เต้นแรงขึ้นกว่าเดิม

"รัก"

ภีมอยากจะหันหน้าไปมองคนพูด แต่ความเขินอายก็มีมากกว่าที่จะหันกลับไปเผชิญหน้าได้

หลังจากนั้นทั้งคู่ก็เข้าไปอาบน้ำล้างตัว ก่อนจะกลับบ้าน ซึ่งตอนนี้เพื่อนๆกำลังรอฟังคำอธิบายทั้งหมดอยู่