Who am I - 2
ตอนนี้ทั้งสามอยู่ที่บริเวณหน้าบ้านของคริส พอเห็นบ้านของคริสแฮมก็รู้สึกว่าบ้านหลังนี้มันดูใหญ่โตเอามากๆ มากขนาดที่แฮมคิดว่าสามารถสร้างสนามฟุตบอลได้สองสนามเลยทีเดียว เดินเข้ามาถึงในตัวบ้านด้วยความที่เพดานสูงมากทำให้ภายในรู้สึกปลอดโปร่งอย่างมาก
ระหว่างที่แฮมกำลังสำรวจบ้านของคริสด้วยสายตานั้น อยู่ๆ ก็มีเสียงประตูเปิดขึ้นอีกครั้งทั้งๆ ที่พวกเขาเพิ่งปิดไปไม่นาน "กลับมาแล้วครับ" เสียงของชายรุ่นราวคราวเดียวกับแฮมเดินเข้ามาในบ้านพร้อมกับทักทายทุกคน จากนั้นก็ชะงักไปเล็กน้อยเพราะเห็นคนแปลกหน้าในบ้านของตน
ยังไม่ทันได้ถามคริสก็แนะนำแฮมให้ชายคนนั้นรู้จัก ชายคนนั้นยิ้มแล้วพูดว่า "เราชื่อชาร์ลีนะ แฮมนอนห้องเราไหม จะได้ไม่เหงาไง"
"ไม่ต้องก็ได้มั้ง" เลวิสแย้งขึ้น
"แต่ผมเหงาไง มานอนด้วยกันนะแฮม" ชาร์ลีพูดพร้อมเดินเข้ามาจับมือแฮมแล้วเขย่าเล็กน้อย "จริงๆ ผมนอนกับชาร์ลีก็ได้นะครับ จะได้ไม่ต้องเตรียมห้องใหม่กันไง" แฮมตอบ "เอางั้นก็ได้" คริสตอบกลับจากนั้นก็หันไปพูดกับชาร์ลีว่า "อย่าแกล้งเพื่อนล่ะ" ชาร์ลียิ้มตอบ จากนั้นก็ลากแฮมวิ่งขึ้นห้องของตนไป
.
"แฮมเราไปอาบน้ำก่อนนะ เดี๋ยวไปกินข้าวกัน" ชาร์ลีพูดจบก็ทิ้งให้แฮมนั่งรองงๆ อยู่บนเตียง ไม่นานนักเสียงลูกบิดประตูก็ดังขึ้น แต่นั่นไม่ใช่เสียงลูกบิดห้องน้ำแต่เป็นเสียงของเลวิสที่เพิ่งเข้ามาในห้องพร้อมกับเครื่องนอนต่างๆ ในมือ เมื่อเห็นเลวิสแบกของเข้ามาแฮมก็ไปช่วยทันที
ขณะเดียวกันนั้นชาร์ลีที่เพิ่งออกจากห้องน้ำก็พูดขึ้น "พี่เลวิส เราไปกินข้าวกันไหม"
"ตอนไหน" เลวิสถาม "ตอนนี้เลย!" ว่าแล้วชาร์ลีก็เดินมาช่วยแฮมที่กำลังปูที่นอนของตน "ได้ เราจะได้ไปซื้อเสื้อให้แฮมด้วย" เลวิสตอบ "พี่ไปเตรียมรถนะ" ว่าแล้วเลวิสก็เดินออกไป
"เรานอนที่นี่ได้จริงๆ เหรอ" หลังจากที่เลวิสออกไปแฮมก็ถามขึ้น ชาร์ลีเงยหน้าขึ้นมองแฮม "ได้สิ อย่าคิดมากเลย" เว้นไปสักพักก็พูดขึ้น "ไปกินข้าวกัน" พูดจบชาร์ลีก็เดินนำออกไป จากนั้นแฮมก็ตามออกไปทันที
.
แฮมขึ้นมาบนรถแล้วหันซ้ายหันขวาไม่หยุดจนเลวิสหันมาถามขึ้น "แฮมหาอะไรอยู่หรือเปล่า"
"พี่คริสไม่มาเหรอครับ" แฮมถาม "โอ๊ย รายนั้นท่าจะไม่ได้นอน ตอนนี้คงหลับไปแล้วมั้ง" ชาร์ลีตอบ แฮมพยักหน้าตอบแล้วก็มองออกไปนอกหน้าต่าง มองเห็นแม่ลูกคู่หนึ่งกำลังเล่นหุ่นยนต์อยู่ก็อดคิดไม่ได้ว่าทำไมเธอถึงทิ้งเขาไปด้วย มันจะต้องมีเหตุผลแน่ๆ
.
ทั้งสามลงจากรถและไปยังร้านอาหารแห่งหนึ่งที่ชาร์ลีไปจองไว้ตั้งแต่เมื่อไหร่ก็ไม่รู้ ชาร์ลีบอกให้เลวิสและแฮมไปนั่งรอก่อนส่วนเขาจะไปสั่งอาหารมาให้เอง นั่งไปสักพักแฮมก็นึกขึ้นได้ว่าเขามีเรื่องจะถามเลวิสพอดี
"พี่ พี่นอนห้องตรงข้ามกับชาร์ลีหรือเปล่า ผมเห็นมันมีอีกห้องหนึ่ง" แฮมเริ่มเปิดบทสนทนา "อ๋อห้องนั้นเหรอ ไม่ๆ พี่นอนบ้านตัวเอง" เลวิสตอบ แฮมพยักหน้ารับและเห็นชาร์ลีเดินกลับมาพอดี
ชาร์ลีวางอาหารบนโต๊ะและนั่งลงข้างเลวิส "แฮมเดี๋ยวนายต้องเรียนโรงเรียนเดียวกับเรานะ" ชาร์ลีพูดขึ้น จากนั้นก็พูดต่อว่า "แฮมจำได้ไหมว่าตัวเองเรียนอยู่ชั้นอะไร" แฮมส่ายหน้าให้แทนคำตอบว่า "จำไม่ได้" "งั้นก็เอาแฮมเข้าห้องเดียวกับนายนั่นแหละ" เลวิสพูดขึ้นระหว่างที่กำลังจะตักข้าวเข้าปาก ชาร์ลีกับแฮมพยักหน้าตอบและกินข้าวต่อ
ขณะที่กินข้าวกันอยู่นั้นแฮมก็มองออกไปข้างนอกจากนั้นก็เริ่มมีอาการที่เปลี่ยนไปเล็กน้อย
"รีบไปไหมพี่ เหมือนฝนจะตกเลย" ชาร์ลีพูดขึ้นเมื่อหันไปมองข้างนอกแล้วเห็นเมฆฝนที่ค่อยๆก่อตัว "ได้" เลวิสตอบ จากนั้นก็หันไปถามแฮมว่า "อิ่มยังแฮม เดี๋ยวไปซื้อเสื้อแล้วรีบกลับกัน" หลังจากถามไปแฮมก็ไม่มีทีท่าว่าจะตอบ แถมยังมีอาการตัวสั่นเล็กน้อยอีกด้วย "แฮม" เลวิสลองเรียกแฮมอีกครั้งแต่แฮมก็ยังคงไม่ตอบสนองใดๆ
"แฮม!" คราวนี้เป็นชาร์ลีที่เรียกแฮมและใช้มือเขย่าแขนแฮมเบาๆ แฮมละสายตาจากข้างนอกแล้วหันกลับมามองชาร์ลีด้วยสายตาที่ดูหวาดกลัว "แฮมเป็นอะไรหรือเปล่า" ชาร์ลีถามขึ้นด้วยความเป็นห่วงเพื่อนใหม่ของตน "ไม่รู้เหมือนกัน เราแค่รู้สึกปวดหัวแล้วก็เหมือนจะเป็นลมเลยชาร์ลี"1 แฮมตอบ "พี่ ผมว่าเรากลับเลยเถอะ เสื้อค่อยซื้อวันหลังก็ได้" ชาร์ลีบอกเลวิส "อืม กลับเถอะ" เลวิสตอบและจากนั้นทั้งสามก็รีบออกมาจากร้านและตรงกลับบ้านทันที
ระหว่างเดินทางกลับฝนก็เริ่มโปรยปรายลงมาหนักขึ้นและหนักขึ้น แฮมเริ่มมีอาการที่หนักขึ้นเช่นกันเพราะฝนครั้งนี้เป็นพายุแบบเดียวกับเมื่อวานนี้
.
เมื่อกลับมาถึงชาร์ลีก็รีบพาแฮมไปที่ห้องทันที ส่วนเลวิสก็วิ่งไปเรียกคริสมาดูอาการของแฮม เมื่อคริสมาถึงก็ภาพที่เห็นคือแฮมที่ร้องไห้อยู่ในอ้อมกอดของน้องชายตนเองเท่านั้น
1 อาการของ Pluviophobia จะมีอาการหัวใจเต้นแรง มือไม้สั่น หายใจเร็วผิดปกติ หวาดระแวง วิงเวียนศีรษะคล้ายจะเป็นลมเป็นตน แต่อาการเหล่านี้จะขึ้นกับแต่ละบุคคล