บทที่ 33 : เตรียมการ
"แม่นางไป๋!! แม่นางไป๋ ท่านอยู่ที่ไหน!"
เซี่ยหยางวิ่งลงมาจากบันไดหินตำหนักกลางสำนักหนานซานนับร้อยขั้น หันซ้ายขวามองหาเจ้าของนามที่เขาทำอุกอาจใส่โดยไม่ตั้งใจ ถึงแม้ยังระบมบาดแผลอยู่ หากแต่ความร้อนใจมีมากกว่า เขาเดินวนรอบชานพักตำหนักกลาง มองเห็นเพียงต้นไม้ใหญ่โตใต้ผืนฟ้าใกล้รุ่งสาง สัมผัสได้เพียงสายลมยะเยือกอันเป็นปกติของป่าอุดมสมบูรณ์ ไม่สัมผัสถึงไอเซียนของนาง ก็ทำท่าจะร่ายอาคมหายตัวไปยังส่วนอื่นของสำนักหนานซาน แต่ทว่า มือคู่หนึ่งรั้งบ่าไว้ก่อน
"!!...ท่าน...?"
"ใจเย็น พี่ชาย"
น้ำเสียงขบขันของบุรุษผู้ครองอาภรณ์ขาวเป็นพื้น อาภรณ์ฟ้าคลุมด้านนอก คล้ายสีของผืนน้ำ ทำเซี่ยหยางขมวดคิ้วแปลกใจ ไม่คิดว่าจะพบอีกฝ่ายในสถานการณ์นี้ สีหน้าของเขาเรียกรอยยิ้มบางของหนานเหอตอบ
"แก่นวิญญาณเจ้าบาดเจ็บสาหัส อย่าเพิ่งฝืนใช้อาคม นางไปไหนไม่ได้ไกลหรอก เจ้ายังไม่หายดี เดี๋ยวนางก็กลับมา"
หนานเหอเอ่ยชวนคุยสบายๆ ไม่มีท่าทีขุ่นเคืองใส่ เซี่ยหยางกลับเป็นฝ่ายไม่ค่อยสบอารมณ์เท่าไหร่
"ท่านต้องการอะไร" เขาถาม
"คุยกับเจ้า" หนานเหอตอบ
"เรื่องอะไร"
"เรื่อยเปื่อย"
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください