บทที่ 26 สิบห้าวัน

ภายในถํ้าแห่งหนึ่ง

เด็กสาวน่ารักคนหนึ่งกำลังนอนหลับ เธอส่งเสียงหายใจเบาๆออกมาขณะพลิกตัว ด้านข้างของเธอมีหินสีฟ้าสดใสวางอยู่ มันปล่อยแสงสว่างออกมาพร้อมๆกับความอบอุ่น

ไม่ไกลจากที่เธอนอนอยู่ ผู้ชายอายุเกินยี่สิบปีกำลังนอนด้วยท่าทางสบายๆ ในมือของเขาถือแผ่นโลหะสีเงินแวววาว ชายคนนี้มีสีผมสีดำและดวงตาเองก็เป็นสีเดียวกัน

ทั้งสองภายในถํ้าไม่ใช่ใครอื่น พวกเขาทั้งสองคือสายฝนกับดารินทร์นั่นเอง

"มันผ่านมาสิบห้าวันแล้วสินะ" สายฝนพึมพำเบาๆ สายตาของเขาจดจ้องอยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์เทพเจ้า เป็นเวลากว่าสิบห้าวันแล้วที่เขามายังสถานที่แห่งนี้ หลังมาถึงสายฝนก็พบกับปัญหาอันน่าปวดหัวอย่างรวดเร็ว เรียกได้ว่ามีปัญหาตั้งแต่วันแรกเลยทีเดียว

ปัญหาคือเขาไม่สามารถกลับไปยังที่ที่เขาจากมาได้ เป็นเพราะประตูเส้นทางโบราณมีระดับตํ่าเกินไป มันไม่สามารถพาเขากลับทางเดิมได้ ทางเข้าเส้นทางโบราณไม่ได้อยู่ตรงจุดที่สายฝนถูกส่งมา

ตรงจุดที่สายฝนถูกส่งมาเป็นทางออกเส้นทางโบราณ ซึ่งประตูสีดำมันสามารถเปิดทางเข้าเส้นทางโบราณได้เท่านั้น มันไม่สามารถเปิดทางออกเส้นทางโบราณได้ สรุปก็คือสายฝนมีอยู่สองวิธีในการกลับไปยังดาวโลก

วิธีแรกคือตามหาทางเข้าเส้นทางโบราณ และต้องเป็นเส้นทางโบราณที่พากลับไปยังดาวโลกด้วย ไม่งั้นหากเขาเข้าผิดแล้วเขาไปดาวดวงอื่น การหาทางกลับดาวโลกจะยากกว่าเดิมหลายเท่า

วิธีที่สองยุ่งยากไม่ต่างจากวิธีแรก ไม่สิ บางทีมันอาจยุ่งยากมากกว่าด้วยซ้ำ วิธีนี้สายฝนจะต้องแข็งแกร่งขึ้น เขาจะต้องยกระดับจนกว่าประตูเส้นทางโบราณจะพัฒนาและได้รับความสามารถใหม่มา แล้วการยกระดับมันง่ายขนาดนั้นเลยหรือ? ไม่มีทางแน่นอน! สายฝนไม่รู้เลยว่าอีกนานแค่ไหนกว่าทักษะของเขาจะพัฒนาขึ้น วิธีที่สองกินเวลาเยอะกว่าวิธีแรกเสียอีก

สายฝนก็ไม่ได้อยากกลับไปยังดาวโลกเร็วนักหรอก แต่ตัวเขามีนัดกับเพื่อนแล้ว ถ้าเขาไม่ไปมันก็ยังไงอยู่ หากเขาไปไม่ทันเขาคงรู้สึกผิดมาก ที่สำคัญคือเพื่อนที่สายฝนสัญญาด้วยคือพลอย เธอคือคนที่เคยเจ็บปวดเพราะเขามาก่อน!

'โชคดีนะที่ฉันมีมือถือเทพเจ้า ไม่งั้นฉันคงกังวลจนตายแน่' สายฝนคิดในใจขณะมองหน้าจอโทรศัทพ์เทพเจ้าอย่างไม่วางตา บนหน้าจอเป็นรูปนาฬิกา มีตัวเลขอยู่กลางหน้าจอ ตัวเลขคือวันเดือนปีของดาวโลก

หลังมายังดาวดวงนี้โทรศัทพ์เทพเจ้าก็ได้เพิ่มแอปพลิเคชันขึ้นมาหลายแอป หนึ่งในนั้นคือแอปพลิเคชันนาฬิกา โปรแกรมนาฬิกามีไว้ใช้ดูเวลา มันสามารถดูเวลาของดวงดาวที่เคยไปแล้วได้ และยังมีระบบเปรียบเทียบความเร็วการไหลของเวลาอีกด้วย ตอนนั้นที่โปรแกรมถูกเพิ่มเข้ามาก็ได้มีข้อความปรากฏขึ้น ข้อความเขียนไว้ว่า [ยินดีด้วยกับผู้ใช้ที่ได้รับแอปพลิเคชันใหม่จำนวนมาก โปรดลองด้วยตัวคุณเอง สาเหตุที่คุณสามารถปลดล็อคแอปใหม่ได้เป็นเพราะว่าคุณสามารถเดินทางมายังดาวดวงอื่นสำเร็จ]

'ตีนภูเขาแห่งนี้คงไม่มีอะไรให้ฉันสำรวจอีกแล้ว ฉันจะต้องออกจากสถานที่แห่งนี้เพื่อเผชิญโลกกว้าง' สายฝนกล่าวขึ้นในใจคนเดียว เขาใช้นิ้วเลื่อนหน้าจอโทรศัพท์เทพเจ้าไปทางซ้าย ภาพหน้าจอพลันเปลี่ยนไป พื้นหลังยังคงเป็นรูปนาฬิกาเช่นเดิม ทว่ามีบางสิ่งเพิ่มเข้ามา เป็นสายนํ้าที่ถูกเพิ่มเข้ามา มันล้อมรอบนาฬิกาเอาไว้ ด้านบนตรงกลางหน้าจอมีข้อความประโยคหนึ่งปรากฎขึ้น [ดวงดาว:โอเชี่ยนเซีย]

ตรงกลางหน้าจอตัวเลขก็เปลี่ยนไป ตัวเลขเปลี่ยนเป็น /29/09/7771/(วันที่/เดือนที่/ปีที่) ตัวเลขพวกนี้เป็นเวลาของดาวดวงนี้ สายฝนลองถามผู้ดูแล001เกี่ยวกับเวลาพวกนี้ดูแล้วว่านับจากอะไร ผู้ดูแล001ตอบกลับมาว่าตัวเลขพวกนี้เป็นเวลาตามปกติที่มีการเผยแพร่ให้ทุกสิ่งมีชีวิตในดาวดวงนี้ทราบ

ตามที่กล่าวไป ตัวแอปพลิเคชัน[นาฬิกา]มีความสามารถเปรียบเทียบเวลาด้วย โชคดีอย่างมาก เพราะหลังจากเปรียบเทียบเวลาดูแล้วสายฝนก็พบว่าความเร็วการไหลของเวลาในดาวดวงนี้ไหลเร็วกว่าดาวโลกมาก หนึ่งปีบนดาวดวงนี้เท่ากับหนึ่งวันบนโลก

เพราะเหตุนี้สายฝนจึงไม่ได้กังวลเรื่องงานแต่งของพลอยอีก เขายังมีเวลาอีกสามปี เขาสามารถทำให้ตัวเองแข็งแกร่งขึ้นได้ในเวลานั้น ขณะเดียวกันก็ไม่ต้องรีบตามหาทางเข้าเส้นทางโบราณกลับสู่โลก สายฝนสามารถตามหาได้เรื่อยๆตราบใดที่เวลาไม่เกิน

'มันถึงเวลาที่ฉันจะต้องออกสู่โลกกว้างแล้ว' สายฝนกดออกจากแอป[นาฬิกา] เขากดเข้าโปรแกรม[ห้องปรุงยาแบบพกพา] จากนั้นก็ใช้นิ้วจิ้มที่ข้อความ[คลังสิ่งของ] วินาทีถัดมาหน้าจอพลันเปลี่ยนไปอีกครั้ง

ภาพพื้นหลังกลายเป็นรูปห้องเก็บของ รายชื่อสิ่งของทั้งหมดภายในคลังสิ่งของค่อยๆปรากฎสู่สายตาสายฝน ในคลังสิ่งของมีวัตถุดิบและยามากมาย สายฝนได้ใช้เวลาส่วนใหญ่หลังมาดาวดวงนี้ไปกลับการสำรวจพื้นที่บริเวณตีนเขา

เพราะเขาอ่อนแอไม่มีพลังสุดแกร่งเหมือนคนอื่นสายฝนจึงต้องเตรียมตัวเอาไว้ก่อน หากเจอกับสถานการณ์อันตรายขึ้นมาด้วยระดับ0ของเขาสายฝนจะต้องตายภายในสิบวินาทีแน่ๆ

ถ้าสู้ด้วยกำลังไม่ได้ก็ต้องใช้แผนการ บางคนอาจบอกว่าคนที่ใช้แผนการคือคนอ่อนแอไร้ซึ่งพลังไม่ควรค่าให้นับถือ สำหรับเรื่องนี้สายฝนไม่เห็นด้วย คนที่ใช้แผนการไม่ใช่คนอ่อนแอเสมอไป บางครั้งผู้แข็งแกร่งยังต้องใช้แผนการ พลังไม่สามารถแก้ไขปัญหาทุกสิ่งได้

คนที่สามารถสร้างแผนการได้อย่างยอดเยี่ยมคือคนที่ควรค่าแก่การนับถือ สายฝนคิดอย่างงั้น ด้วยปัญญาสามารถแก้ไขปัญหาหลายสิ่งได้ แน่นอนว่าด้วยความฉลาดและแผนการอย่างเดียวมันไม่มีทางแก้ไขได้ทุกสิ่ง บางครั้งก็ต้องใช้พลังเข้ามาช่วยด้วย

สายฝนสำรวจพื้นที่บริเวณแถวๆนี้จนเกือบทั้งหมดแล้ว มีอยู่หลายสถานที่ที่เขาสามารถนำมาใช้ได้ในสถานการณ์ต่างๆ ยิ่งสำรวจเรื่อยๆสายฝนยิ่งคิดแผนการได้หลายแผนการ หากตกอยู่ในอันตรายถ้าเขาใช้แผนการตราบใดที่อีกฝ่ายไม่ได้เทพจนเกินไปสายฝนเชื่อว่าเขาจะรอดชีวิตได้อย่างแน่นอน

ระหว่างสำรวจสายฝนได้เรียนรู้หลายสิ่งหลายอย่างมากมาย อีกทั้งเขายังเข้าใจความสามารถของอักขระอักษรเร้นลับเพิ่มขึ้นอีกด้วย ทุกๆวันหลังสำรวจพื้นที่สายฝนจะได้รับพืชสมุนไพรวัตถุดิบมากมายกลับมาด้วย ขอบอกเลยว่าวัตถุดิบพวกนี้เป็นของดีทั้งนั้น

เมื่อมายังดาวดวงนี้กิจวัตรประจำวันของสายฝนก็เปลี่ยนไป ทุกๆวันเขาจะใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการสำรวจพื้นที่ สำรวจเสร็จเขาก็จะกลับมายังที่พักคิดแผนการเอาตัวรอดหลายร้อยวิธี เขาอ่านข้อมูลของวัตถุดิบทุกชนิดที่เก็บมาจากนั้นก็นำพวกมันมาปรุงยา

บางครั้งยาที่ออกมาก็มีคุณสมบัติสรรพคุณเละเทะ เกิดจากการที่สายฝนไม่มีสูตรปรุงยาเขาจึงทำได้แค่ลองเอาความสามารถของวัตถุดิบมารวมกัน ทว่าบางครั้งยาที่ออกมาก็มีคุณสมบัติยอดเยี่ยม เพราะสายฝนได้ปรุงยาเป็นจำนวนมากทำให้เขามีหลักประกันชีวิตมากขึ้น

การสำรวจในแต่ละวันไม่ใช่เรื่องง่าย สายฝนจำเป็นต้องระมัดระวังตัวอย่างมากและเขาต้องใช้ความสามารถของดารินทร์เข้าช่วย นับตั้งแต่ที่ดารินทร์กลายเป็นนักเวทธาตุนํ้ามันก็ผ่านมาหลายวันแล้ว ดารินทร์ไม่ได้ขี้เกียจ เธอพยายามทำความเข้าใจความสามารถของตัวเองทุกวัน นับวันความสามารถของสาวน้อยยิ่งแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ

ในวันที่สองหลังดารินทร์มาที่โลกแห่งนี้เธอสามารถเปลี่ยนกลิ่นอายได้ มันเป็นประโยชน์ต่อทั้งสองอย่างมาก สามารถกล่าวได้เลยว่าเป็นเพราะความสามารถนี้จึงทำให้สายฝนไม่ลำบากมากนัก

สายฝนใช้ความสามารถเปลี่ยนกลิ่นอายในการหลบสิ่งมีชีวิตบริเวณตีนภูเขา สิ่งมีชีวิตแต่ละตัวบริเวณตีนภูเขาแข็งแกร่งอย่างมาก ไม่มีซักตัวเลยที่เขาสามารถใช้กำลังสู้กับมันได้ มีสิ่งมีชีวิตระดับหนึ่งเหมือนดารินทร์มากมาย

ทว่าเป็นเพราะความสามารถเปลี่ยนกลิ่นอายจึงรอดมาได้ ดารินทร์สามารถเปลี่ยนกลิ่นอายของใครก็ได้ให้กลายเป็นกลิ่นอายของนํ้าทะเล ถึงจะไม่สามารถล่องหนได้แต่พวกสิ่งมีชีวิตซึ่งได้เห็นร่างพวกเขากลับไม่มีทีท่าเข้ามาโจมตีเลย กลิ่นอายนํ้าทะเลไม่ใช่กลิ่นอายของสิ่งมีชีวิตพวกมันจึงคิดว่าดารินทร์กับสายฝนไม่ใช่สิ่งมีชีวิต อีกอย่างหนึ่งคือพวกมันกลัวกลิ่นอายนํ้าทะเล

กลิ่นอายนํ้าทะเลเป็นเหมือนกลิ่นอายของทะเลบนท้องฟ้า ทะเลบนนภาเป็นสถานที่ที่น่ากลัว สิ่งมีชีวิตเหล่านี้ต่างก็ไม่ต้องการเข้าไปใกล้ไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม

หลังจากมองรายชื่อในคลังสิ่งของด้วยสายตาพึ่งพอใจสายฝนก็ออกจากโปรแกรม[ห้องปรุงยาแบบพกพา] เขากดเข้าข้อมูลชีวิตต่อ ใช้นิ้วจิ้มรูปไอคอนหัวใจสีแดง ฉับพลันตัวแอปเปิดขึ้น

…

ชื่อ:สายฝน ศึกสงคราม

เพศ:ชาย

เผ่าพันธุ์:มนุษย์

ร่างกาย:มนุษย์

อายุ:24ปี

ระดับ:0 มนุษย์ธรรมดา (ศึกษาอักขระลี้ลับเพื่อยกระดับ ความเข้าใจ 79/100)

ทักษะ:ประตูเส้นทางโบราณ

สายเลือด:เทพปีศาจ (ความบริสุทธิ์ 0.0007)

…

'อีกไม่นานฉันก็จะกลายเป็นระดับ1แล้ว!' สายฝนคิด เขารู้สึกมีความสุขทุกครั้งเมื่อคิดแบบนี้ เนื่องจากสายฝนใช้เวลาส่วนใหญ่ไปกับการสำรวจพื้นที่เขาเลยมีเวลาทำความเข้าใจอัขระลี้ลับน้อยมาก

จบบทที่ 26 สิบห้าวัน