098 คืนชีพให้หมู่บ้าน

บทที่ 98 คืนชีพให้หมู่บ้าน

ทันทีที่จ้าวเหิงกล่าวจบ ก็มีน้ำถังหนึ่งสาดใส่เขา

ที่แท้ก็เป็นนางเจียงผู้ไม่เคยตื่นเช้า ไม่รู้ว่าเมื่อไรที่นางเดินมาพร้อมกับน้ำทิ้งกระป๋องหนึ่ง สาดใส่จ้าวเหิงตั้งแต่หัวจรดเท้า

จ้าวเหิงตัวเหม็นหึ่ง ทั้งหนาวทั้งสกปรก เขาปิดจมูกด้วยความขยะแขยง แล้วมองไปยังนางเจียงที่ดูไร้เรี่ยวแรงอย่างแทบไม่เชื่อสายตาตนเอง

นางเจียงแค่นเสียง “มองอะไรเล่า? ไม่ได้ยินหรืออย่างไรว่าอวี๋หวั่นบอกให้เจ้าไสหัวไป? เป็นซิ่วไฉประสาอะไรกัน แค่นี้ยังฟังไม่รู้เรื่อง!”

หลังจากที่ถูกอวี๋หวั่นถากถางไปแล้วหนึ่งรอบ ก็ถูกนางเจียงค่อนแคะอีก จ้าวเหิงจึงโกรธจัด ทว่าเมื่อซิ่วไฉปะทะกับทหาร มิอาจใช้เหตุผลคุยกัน เขาจะทำอย่างไรได้?

เขาจำต้องกล้ำกลืนโทสะและความอดสูเดินกลับบ้านไป

“ท่านแม่” อวี๋หวั่นรับกระป๋องน้ำทิ้งใบหนักจากมือนางเจียงมา แล้วเอ่ยถามอย่างไม่เข้าใจว่า “ข้าไม่ได้เข้าไปในหอคณิกาจริงๆ ใช่ไหม?”

คนแซ่จ้าวนั่นว่าเธอครั้งเดียวไม่พอ ยังมีครั้งที่สอง สาม แล้วยังพูดเหมือนไม่ได้โกหกอีก พูดจนอวี๋หวั่นเริ่มไม่แน่ใจแล้วเหมือนกัน