ตอนที่ 1269 - 1270

บทที่ 1269 เกิดความหึงหวง

หยางหย่งที่ยืนอยู่ด้านข้างมองคนทั้งสองแวบหนึ่ง เพียงยิ้มๆ จากนั้นก็ถอยออกไปอย่างเงียบเชียบ

เฟิ่งจิ่วนั่งลงข้างโต๊ะ ยกมือข้างหนึ่งเท้าคางมองเขา จู่ๆ ก็ยิ้มแปลกๆ และกล่าวว่า “ข้าคุยอะไรกับท่านเรื่องหนึ่งสิ!”

เขาเลิกคิ้วเมื่อได้ยิน “เรื่องใดหรือ?”

“หลายปีมานี้ที่ท่านไม่อยู่ แม้ข้าจะแต่งกายเป็นชายตอนอยู่ข้างนอก แต่รูปลักษณ์โดดเด่นของข้าก็ทำให้สาวน้อยหนุ่มน้อยหลงใหลได้มากมาย ยามเดินไปตามถนนก็มีคนยัดผักผลไม้ให้เพื่อแสดงความชอบพอต่อข้า”

นัยน์ตาดำขลับของเขาอมยิ้ม พยักหน้าให้เธอ “อืม เรื่องนี้ข้าเชื่อ”

“อีกอย่าง โม่เจ๋อท่านรู้รึไม่ เขาบอกว่าเขาเป็นลูกศิษย์ของผู้เฒ่าเทียนจี บอกว่าจะรอข้าอยู่ที่นี่ด้วย”

เอ่ยประโยคนี้จบ ก็เห็นใบหน้าของชายหนุ่มที่แต่เดิมดวงตาอมยิ้ม มืดทะมึนในทันใด คิ้วเข้มขมวดเป็นปมแน่น กลีบปากบางเม้มแน่น เอ่ยด้วยน้ำเสียงที่ขึงขังปนหึงหวงว่า “เขารอเจ้าทำไม? คนผู้นั้นก็แค่เจ้าหนุ่มหน้าอ่อน เจ้าควรระวังไว้บ้าง อย่าเห็นว่าเขาหน้าตาดีแล้วจะไร้พิษสง คนแบบนั้นอันตรายยิ่งกว่า สุภาษิตว่าไว้ว่ารู้หน้าไม่รู้ใจ ก็หมายถึงคนเช่นนั้นเอง”