0483 จอกสุราแก้ว
บทที่ 483 จอกสุราแก้ว
“หอยทากจานเหล็กตัวละสามร้อยศิลาวิญญาณชั้นกลาง แก่นพิษตำลึงละหนึ่งร้อย หญ้าคนเน่าต้นละสองร้อยศิลาวิญญาณชั้นกลาง...” จินเฟยเหยานั่งอยู่ในเกาะลอยได้เล็กๆ ท่องราคาค่าทำความสะอาดบ่อสุราให้ศีรษะหวาหวั่นซีทางด้านข้างฟัง
หวาหวั่นซีฟังแล้วอดเอ่ยไม่ได้ว่า “ไม่เลวเลย ถ้าข้าอยู่ขั้นแปลงจิตก็สามารถไปด้วยได้”
“ใช่ ราคาดีจนเหมือนเก็บศิลาวิญญาณริมถนน อีกทั้งข้าก็ถามแล้ว สัตว์กลืนฟ้าไม่กินคน ข้าจะไปพรุ่งนี้ ใช้เวลาไม่นานเจ้าก็จะมีห้วงการรับรู้ใหม่ รอจนเลื่อนเป็นขั้นแปลงจิตแล้วพวกเราไปทำความสะอาดบ่อสุราด้วยกันเถอะ!” จินเฟยเหยาเอ่ยอย่างตื่นเต้นยินดีราวกับจะไปทำการใหญ่
ขณะที่ทั้งสองคนพูดคุยกันอย่างตื่นเต้นยินดี ด้านข้างพลันมีเสียงไร้เรี่ยวแรงเอ่ยขึ้นอย่างจนปัญญาดังมา “ให้ข้าไปปิดด่านกักตนได้หรือไม่? ข้ายุ่งมากนะ”
จินเฟยเหยาจึงถามว่า “เจ้าถ่ายออกมาหรือยัง?”
“ถ่ายอะไรเล่า! ข้าบอกว่าข้าต้องปิดด่านกักตนผ่านเคราะห์สายฟ้ากลายร่างเป็นมนุษย์ในเร็ววัน เจ้าบังคับให้ข้าออกมาถ่ายก้อนหินทำไม!” พั่งจื่อนั่งยองๆ อยู่บนปากถุง คำรามด้วยสีหน้าโกรธเคือง
ロックされた章
webnovel.com で好きな作者や翻訳者を応援してください