0043 ข้าไม่ได้ฆ่าจริงๆ

บทที่ 43 ข้าไม่ได้ฆ่าจริงๆ

ทั้งสองคนได้แต่ไปตามทางอุโมงค์แคบๆ ที่ผ่านได้แค่คนเดียว ในไม่ช้าก็ออกมาจากภูเขา เท้าเหยียบอาวุธเวทบินอยู่กลางอากาศ เงาแสงสองสายหนีไปทิศทางตรงกันข้ามที่ขอบฟ้า ศิษย์น้องซุนไล่ตามไปทางแสงสีฟ้าของจินเฟยเหยาทันที ส่วนอีกคนหนึ่งก็ไล่ตามหลิ่วฉี่ปอที่กลายเป็นแสงสีขาวไป

ศิษย์น้องซุนนึกว่าจินเฟยเหยาจะบินไปทางเมืองลั่วเซียน คิดไม่ถึงว่าเปลวไฟสีฟ้ากลับหนีไปยังทิศทางตรงข้ามกับเมืองลั่วเซียนอย่างรวดเร็ว อีกทั้งเปลวไฟสีฟ้ายังรวดเร็วถึงขีดสุด เขาขี่อาวุธเวทด้วยความเร็วสูงสุดแล้ว ก็ยังไม่สามารถย่นระยะห่างของทั้งสองคนได้ ตรงกันข้ามกลับถูกจินเฟยเหยาค่อยๆ ยืดระยะห่างอย่างช้าๆ สุดท้ายก็หายไปจากเส้นสายตาของศิษย์น้องซุน

ตอนนี้เขาไล่ตามมาหนึ่งชั่วยามกว่าแล้ว ไม่รู้ว่าเฉียนเฟิงอยู่ที่ภูเขาจี๋เหนี่ยวคนเดียว จะพบเจออันตรายหรือไม่ เห็นจินเฟยเหยาหายลับไป เขาก็ได้แต่เลิกล้มการไล่ติดตาม รีบหันกายกลับไปยังภูเขาจี๋เหนี่ยว