จดหมายที่ไม่คาดคิด

บทที่ 235 จดหมายที่ไม่คาดคิด

โรแลนด์คลี่กระดาษจดหมายออกพร้อมกับส่งเนื้อวัวแห้งให้เมซี

“จิ๊บๆๆ!” ฝ่ายหลังอ้าปากคาบเนื้อไปเคี้ยวอยู่สองสามทีก่อนจะกลืนลงท้อง จากนั้นจึงเดินไปฟุบอยู่ข้างโต๊ะอย่างว่าง่าย แล้วซุกหัวเข้าไปในขน

‘สวัสดี พี่ชายที่รักของข้า หรือถ้าเรียกให้ถูกก็คือ ‘เจ้าชายโรแลนด์ วิมเบิลดัน’ ’

‘ข้าได้รับจดหมายจากท่านแล้ว และรู้สึกเห็นด้วยกับความคิดของท่านอย่างยิ่ง แม้จะยังไม่รู้ว่าเหตุใดอยู่ดีๆ ท่านถึงเปลี่ยนตัวเองจากหนุ่มเสเพลมาเป็นผู้อุปถัมภ์แม่มดได้ แต่ในเมื่อท่านทำได้เช่นนี้จริงๆ เช่นนั้นศาสนจักรก็เป็นศัตรูร่วมของพวกเรา’

‘ท่านคงจะรู้แล้วข้าเองก็เป็นแม่มดเหมือนกัน และนั่นก็คือสาเหตุที่ทุกคนไว้ใจข้า แต่ท่านเป็นเจ้าชาย เป็นขุนนางโดยเนื้อแท้ ทว่ากลับได้รับความไว้วางใจจากแม่มดมากมายขนาดนี้ ต้องถือว่าน่าเหลือเชื่อมากจริงๆ นับตั้งแต่ที่รู้เรื่องท่านเป็นต้นมา ข้าก็ครุ่นคิดมาตลอดว่าท่านก้าวมาถึงจุดนี้ได้อย่างไร หากท่านเห็นแม่มดเป็นเพียงสิ่งของเหมือนขุนนางทั่วไป แอชเชสก็คงไม่ไว้ใจท่าน และคงไม่ยอมให้เมซีอยู่ที่เมืองชายแดนต่อเป็นแน่’