สามทางเลือก (1)

ฉันเคยเชื่อว่าหลังจากจบมิชชันครั้งนั้นแล้ว อะไรต่อมิอะไรจะลงตัวขึ้น น่าจะเหนื่อยน้อยลงเพราะไม่ต้องตามล่าตามล้างกลุ่มใหญ่ที่อาละวาดอยู่ในเดิร์กลินอีก ไม่ต้องสู้กับซอมบี รวมถึงฉันคงไม่ต้องออกไปลาดตระเวนอีกพักใหญ่หลังจากคุณคามิลเสียคาแรคเตอร์ไปหลายคนจากศึกครั้งก่อน

ทุกอย่างไม่เป็นอย่างที่หวังไว้ แม้ว่าจะอยู่ในช่วงระหว่างการรอ 'คูลดาวน์' เขาคนนั้นก็ไม่เคยหยุดหรือแม้แต่ชะลอลง คุณคามิลใช้คาแรคเตอร์เท่าที่มีอย่างคุ้มค่า เขาย้อนกลับไปที่ฐานทัพของโบนไรเดอร์แล้วค่อย ๆ ไล่เก็บกวาดซอมบีทีละตัว ๆ จนหมดเกลี้ยง

"ถ้าไม่กำจัดให้หมดมันจะไม่สบายใจ" เขาพูดแบบนี้มาหลายรอบแล้ว

"ไม่ต้องเก็บของมาขายทั้งหมดก็ได้นี่คะ" รู้ทั้งรู้ว่าพูดไปก็เปล่าประโยชน์ แต่ฉันก็ขอพูดสักนิดเถอะ

"เอาน่า คะแนนทั้งนั้น" ประโยคนี้ก็ได้ยินมาแล้วหลายรอบเช่นกัน

"เปิดระบบร้านค้า"

"ฮะ เฮ้ย"

หน้าต่างแสดงร้านค้าของระบบโผล่ขึ้นมาตามที่ฉันร้องขอ คุณคามิลถึงกับอ้าปากค้างเพราะไม่คิดว่านอกจากฉันจะมองเห็นระบบแล้ว ยังถึงขั้นสั่งให้ระบบเปิดขึ้นมาได้ด้วย

แน่นอนว่ามันไม่ใช่พลังของฉัน ไม่ใช่ระบบของตัวฉัน ฉันไม่ได้มีหน้าต่างข้อมูลตัวละครแบบคุณคามิล ฉันก็อธิบายไม่ได้ว่าเพราะอะไร แต่ถ้าแค่เปิดระบบของคุณคามิลขึ้นมาดู ดูเหมือนฉันจะทำได้เฉยเลย

"ยะ อย่าซี้ซั้วเปิดเอาเองสิ" คุณคามิลพูดด้วยน้ำเสียงเขินอาย ไม่นึกว่าคนชอบวางมาดตลอดเวลาอย่างเขาจะมีสีหน้าแบบนี้ด้วย ดูเหมือนคนทั่วไปอยู่นะ

"หืมม มิสเซลเลเนียสแพ็ควัน ได้มาแล้ว 99.99%" ฉันเปลี่ยนเรื่อง

"ใช่ 99.99% มาสักพักแล้ว และถ้าผมนับไม่พลาด แล้วก็ไม่น่าผิดด้วย เหลืออีกแค่แบบเดียวก็จะคอมพลีทแล้ว"

ฉันสังเกตว่าเขาดูภาคภูมิใจเหลือเกินกับการเก็บการ์ดในแพ็คนี้ ถ้าในแง่ความยาก มันก็น่าภูมิใจอยู่ แพ็คนี้จำนวนการ์ดตั้งหนึ่งหมื่นแบบ ไม่มีคนสติดีที่ไหนจะพยายามเปิดแต่มันหรอก

ทำไมฉันถึงพูดเหมือนกับว่ามีคนอื่นที่สามารถใช้ระบบได้น่ะเหรอ ก็เพราะว่าก่อนหน้านี้พวกเราเคยเจอมาแล้วไงล่ะ ตอนที่เราปราบกลุ่มโบนไรเดอร์สและฟิงเกอร์ฮันเตอร์ส พวกเราเคยพบกับคาแรคเตอร์แบบเดียวกับพรรคพวกของคุณคามิล น่าเสียดายที่คราวนั้นพวกเราไม่เจอกับคอลเลคเตอร์ที่เป็นเจ้าของการ์ดพวกนั้น

"เอาล่ะ ผมจะเปิดต่อแล้วนะ" คุณคามิลยังไม่ล้มเลิกความตั้งใจ แถมยังอยากให้ฉันอยู่เป็นพยานตอนเปิดแพ็คอีกด้วย

"ขอให้โชคดีค่ะ"

"ทำไมทำเสียงเนือยแบบนั้นล่ะ"

เขายังไม่รู้ตัวสินะว่าคนต้องคอยดูอย่างฉันรู้สึกอย่างไรบ้าง

"ใช้ 100 คะแนน เปิดมิสเซลเลเนียส 10 แพ็ค"

หน้าต่างสีน้ำเงินโปร่งใสกระเด้งขึ้นมาติด ๆ กัน ฉันไม่จำเป็นต้องอ่านมันก็คาดเดาได้จากสีหน้าของคุณคามิล

เขายังไม่ได้ของที่เขาอยากได้หรอก

[สกิลอันเบรคเอเบิล Lv. 8 -> สกิลอันเบรคเอเบิล Lv. 9]

"สกิลอันเบรคเอเบิล"

"ที่ผมเคยเล่าให้ฟังไง สกิลที่ช่วยเพิ่มโชคเล็กน้อย"

"คงจะแค่เล็กน้อยจริง ๆ ถึงได้ไม่ค่อยมีผล"

"ถึงจะพูดยังไงผมก็ไม่เปลี่ยนใจหรอก วันนี้ต่อให้ต้องใช้คะแนนให้หมดก็จะเปิดให้ได้"

ฉันห้ามเขาไม่ได้ คุณคามิลดื้อดึงกับเรื่องแบบนี้ และอาจเพราะว่ามันเหลืออีกแค่ 0.01% แม้แต่ฉันเองก็อยากเห็นว่ามันจะเกิดอะไรขึ้น

เมื่อคะแนนถูกใช้ไปจนหมด คุณคามิลก็เริ่มใช้สกุลเงินซิลเวอร์ที่สะสมเอาไว้แทน เขาเปิดอีกทีละสิบแพ็คราวกับไม่สนใจว่าแต่ละหน่วยที่ต้องใช้ไปมันแลกมากับหยาดเหงื่อและเลือด

สิบแพ็คถูกเปิด แล้วก็ตามมาอีกสิบแพ็ค ฉันสังเกตว่ามีหลายใบในนั้นเป็นของมีประโยชน์ ไม่ว่าจะอาวุธ อุปกรณ์ เสบียงและการ์ดคาแรคเตอร์ซ้ำ แต่ไม่มีการ์ดใบไหนที่ทำให้คุณคามิลพอใจ

การ์ดที่คุณคามิลอยากได้เป็นแค่การ์ดระดับแรร์ธรรมดา ๆ แต่เพราะต้องสุ่มจากการ์ดถึงหนึ่งหมื่นแบบ เรื่องที่ควรจะง่ายดายจึงกลายเป็นงานโหดหิน

หลังจากเปิดต่อไปอีกพักใหญ่…

[ค่าประสบการณ์ถึงเกณฑ์ อันเบรคเอเบิล Lv. 9 -> อันเบรคเอเบิล Lv. Max]

สกิลที่ขึ้นจนถึงจุดสูงสุดดังกล่าว คือหลักฐานแห่งความพยายามอย่างไม่ย่อท้อ แม้ว่าการเก็บคอมพลีทมิเซลเลเนียสจะยากแค่ไหน คามิลก็ยังดิ้นรนต่อไป

แล้วในที่สุดความพยายามตลอดห้าปีของคุณคามิลก็ออกดอกผล

[คุณได้รับการ์ดรองเท้าหนังเทพอวยพร ระดับ R (แรร์)]

[ข้อมูลไอเท็ม]

[ชื่อ: รองเท้าหนังเทพอวยพร]

[ระดับ: R (แรร์)]

[รายละเอียด: รองเท้าหนัง สวมใส่นุ่มสบายผิดจากรูปลักษณ์ภายนอก เป็นไอเท็มพิเศษที่สามารถคืนสภาพกลับไปเป็นการ์ดได้]